အခန်း(၄၃)

4.9K 504 16
                                    

Zawgyi

        

          အခန္းထဲမွာရွိေနသည့္လူေတြအားလုံးကို ေနဝန္းနီမ်က္လုံးတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္သည္။အရင္ကသူ႕အေပၚမွာမၾကည္ျဖဴသူေတြ၊မလိုလားသူေတြဟာ အခုလိုသူတို႔ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ ဦးသန႔္ဇင္မရွိေတာ့သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္လိုသူ႕ကိုမဆန႔္က်င္ရဲေတာ့။အားလုံးဟာ သူလုပ္သမွ်ကိုသေဘာတူလက္ခံဖို႔သာတတ္နိုင္ၾကေတာ့သည္။

       "အားလုံးပဲ.....ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဥကၠဌအသစ္ျဖစ္လာမယ့္လူကို သေဘာက်ေထာက္ခံၾကလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္"

          ဥကၠဌႀကီး၏ဩဇာျပည့္သည့္အသံက ယုံၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္အခန္းထဲမွာပ်ံ့လြင့္လာသည္။ဟိုမွသည္မွ ေထာက္ခံသံတိုးတိုးေလးေတြထြက္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဥကၠဌႀကီး၏မ်က္ႏွာေပၚကေက်နပ္ျခင္းေတြက သိသိသာသာကိုထင္ရွားလို႔လာသည္။

         "အားလုံးပဲ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုယုံၾကည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္၊ကြၽန္ေတာ္က အသက္အ႐ြယ္အားျဖင့္ငယ္႐ြယ္ေသးေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္တဲ့အလုပ္‌အေပၚမွာေတာ့ တကယ္ကိုတာဝန္ယူစိတ္အျပည့္နဲ႕လုပ္ေဆာင္မွာပါ။ကြၽန္ေတာ့္လက္ထက္မွာအမ်ားႀကီးတိုးတက္ေကာင္းမြန္လာ‌လိမ့္မယ္လို႔ ႀကိဳတင္ၿပီးစကားမကြၽံပါဘူး။ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေပးၾကပါ၊ေဖးမေပးၾကပါ၊ကြၽန္ေတာ့္လက္ထက္မွာ အရင္လူေတြလက္ထက္တုန္းကရွိခဲ့တဲ့စံခ်ိန္ထက္ေတာ့ မနိမ့္ေစရဘူးလို႔အာမခံပါတယ္"

      ေနဝန္းနီ၏စကားသံအဆုံးမွာထြက္ေပၚလာသည့္လက္ခုပ္သံေတြက အခန္းတစ္ခုလုံးအျပည့္။ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္နားေထာင္ေနသည့္ ဥကၠဌႀကီးကေတာ့ ဒီေန႕မွာအၿပဳံးေတြကိုေဖာေဖာသီသီစြန႔္ႀကဲေနသည္။

        "ဒီကအားလုံးပဲ စိတ္ခ်ၾကပါ၊ေနဝန္းနီက အသက္ငယ္ေသးေပမယ့္လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ဦးေဆာင္နိုင္ဖို႔အတြက္ အေတြ႕အႀကဳံေတြရင့္သန္ၿပီးသားပါ၊ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကသူ႕ကိုတစ္ေယာက္တည္းဒီအတိုင္းလႊတ္ေပးထားမွာမဟုတ္ပါဘူး။သူတစ္ေယာက္တည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လုပ္ေဆာင္နိုင္တဲ့အခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ္ကေဘးကေနပံ့ပိုးေပးသြားမွာပါ"

ပြိုင်မျဉ်းတစ်စုံWhere stories live. Discover now