အခန်း(၄၄)

5.5K 499 36
                                    

Zawgyi

        

           တဝဲဝဲလြင့္ေနသည့္မန္က်ည္း႐ြက္ေလးေတြက သူ႕ပင္စည္ေအာက္တြင္ရွိေနသည့္လူႏွစ္ေယာက္ေပၚသို႔ အသာအယာနားခိုသက္ဆင္းသည္။အရိပ္ခိုသည့္လူသားႏွစ္ဦးအတြက္ ထိုအပင္ႀကီးကေပးစြမ္းသည့္ေအးျမမႈႏွင့္လန္းဆန္းမႈက တကယ္ကိုဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္လွသည္။

        သူ႕အနားတြင္ရွိေနသည့္မိုးသားရိပ္ကို ေနဝန္းနီမမွိတ္မသုန္ၾကည့္ေနမိသည္။ေအးျမသည့္ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္လိုက္ဖက္ေအာင္ပင္ မိုးသားရိပ္၏မ်က္ႏွာကေအးခ်မ္းေနသည္။အနီးအနားတြင္ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနသည့္ကေလးေတြထံမွ သူျမင္ေနရသည့္ေႏြးေထြးရင္းႏွီးမႈကို မိုးသားရိပ္ထံတြင္လည္းသူျမင္ရသည္။ဒါဟာ မိုးသားရိပ္၏သူမၾကည့္မိခဲ့သည့္ေနာက္ထပ္ ကြယ္ဝွက္ျခင္းတစ္ျခမ္းပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။

         အခ်ိန္အတန္ၾကာစိုက္ၾကည့္မိေနသည့္ သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ေတြကိုသတိထားမိသြားဟန္တူသည့္မိုးသားရိပ္က ၎၏ေမွးမွိတ္ထားသည့္မ်က္လုံးတို႔ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္ကာတုန႔္ျပန္လာသည္။သူ႕ထံသို႔ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာသည့္မိုးသားရိပ္၏ အၾကည့္ေတြကသာမန္သာျဖစ္ေပမယ့္ တဝဲဝဲလြင့္ေနသည့္ သစ္႐ြက္ငယ္ေလးေတြ၊ဟိုတစ္စသည္တစ္စ က်ေရာက္ေနသည့္ေနေျပာက္ေလးေတြႏွင့္ ေပါင္းစပ္လိုက္သည့္အခါမွာေတာ့ တကယ္ကိုအံ့ခ်ီးဖြယ္အရာတစ္ခုျဖစ္လို႔သြားသည္။ထိုသို႔ေသာ လွပျမတ္နိုးဖြယ္ေကာင္းသည့္မိုးသားရိပ္ဆီမွ သူ႕အၾကည့္ေတြကိုေရွာင္လႊဲပစ္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ သူႀကိဳးစားယူလိုက္ရသည္။

         "ဒီညေတာ့ ဒီမွာပဲအိပ္ရမွာ၊မင္းမွာ တျခားလုပ္စရာမရွိဘူးမလား"

         ပ်င္းရိေနဟန္တူသည့္ မိုးသားရိပ္က လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေနာက္သို႔ေထာက္ကာ သူ႕ကိုေလးေလးကန္ကန္ၾကည့္သည္။ထိုလူ၏မ်က္လုံးေထာင့္စြန္းတြင္တြဲခိုေနသည့္ မ်က္ရည္ၾကည္စတစ္စကိုပင္သူျမင္ေနနိုင္သည္။

      "အဆင္ေျပပါတယ္"

          သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ စေရာက္ကတည္းက ဒီမန္က်ည္းပင္ေအာက္ရွိခုံဝိုင္းေလးတြင္သာထိုင္ေနမိၾကသည္။ကေလးေတြကိုထမင္းေကြၽးတုန္းကသြားကူမလုပ္ၾကသလို အခုစစ္မွန္ေသာ္တို႔ ကေလးေတြကိုမုန႔္ေဝေနၾကခ်ိန္မွာလည္းသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဒီေနရာမွမထမိၾကေသး။

ပြိုင်မျဉ်းတစ်စုံOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz