Found Them (COMPLETED)

Chapter Four

WARNING!

 Typo errors and Grammatical errors ahead! I already warned you so don't complain. 

 FOUND THEMby: youhurtthemost/ lovingyouwascomplicated 

4.

 Adelaide's POV. 

 Iminulat ko ang mata ko. Tumambad sa akin ang puting kisame. Na saan ako? Iginalaw ko ang akong kamay at tsaka ko inilibot ang tingin sa paligid.Nasa clinic ako.

 "You're awake! How are you feeling Ms. Sanford?" The school nurse ask me.

 "Uh.. My stomach is aching but I'm fine. Thanks" I said and smiled at her.

 "Good to hear then. Wait your Dad here okay? Tinawagan ko na sya kanina. Your friends already reported to guidance office what happened to you." She said. I just nodded.

 "You're now awake. Thanks God" I look up at him. Its Adam. I look around. Hoping that Kairo is here. But he's no where to be found.

 "Adelaide.. I'm sorry. I'm sorry for pushing you a while ago" he said and he hold hand. Marahas kong hinila ang kamay ko sa kanya atsaka ako tumayo.Nahilo pa ako at inalalayan nya ako. Tinulak ko sya. Saktong bumukas ang pinto at pumasok si Daddy. 

"What happened?" He ask and he look at me seriously. 

 "A-Ahm.. D-Dad---" pinutol nya ang sasabihin ko. 

 "No need for explanation. Halata namang nag umpisa ka na naman ng gulo. Wala ka ng ginawang matino Adelaide! Puro ka nalang sakit sa ulo! Nanggulo ka na naman?! Sinong kaaway mo?! Dinala ba sya sa Hospital?! Muntik ka na naman bang makapatay ha?! Adelaide?! Kahit kailan! Kahihiyan ka sa pamilyang ito!" He shouted. 

Pfft. Wow. I just shut my mouth. Hindi na ako mag eexplain. Hindi naman ako paniniwalaan so why would I bother?Nangingilid yung luha ko pero nilabanan ko yun. I'm not allowed to cry especially in front of my Dad.I look up and I saw Adam. He looks at me with pity visible on his eyes. Psh. I don't need his pity. Nag iwas ako ng tingin sa kanila. Lumabas kami ng clinic at nakita namin sina Caden at Kairo na naglalakad papunta sa pwesto namin.Nag usap kami ni Kairo I hugged him and kiss him on his cheek then I bid my goodbye. Hindi ko nalang pinansin si Adam at Caden.Umalis na kami ni Dad. Walang umiimik sa aming dalawa. Ewan. Nasasaktan ako. Haha. Bakit ganun? Ganun na ba tingin sakin ni Dad? Mamamatay tao? Ni Hindi nya man lang ako pinagsalita. Naalala ko na naman yung Sinabi nya.. 

"No need for explanation. Halata namang nag umpisa ka na naman ng gulo. Wala ka ng ginawang matino Adelaide! Puro ka nalang sakit sa ulo! Nanggulo ka na naman?! Sinong kaaway mo?! Dinala ba sya sa Hospital?! Muntik ka na naman bang makapatay ha?! Adelaide?! Kahit kailan! Kahihiyan ka sa pamilyang ito!" 

 Am I really a killer? Ako ba talaga ang pumatay Kay mom? Was it my fault? Sana nga... Sana ako nalang yung namatay para Hindi ko nararanasan to.Nakarating kami ng parking lot kaya sumakay na ako ng kotse. Sa back seat ako.

 "You are not going with us later Adelaide. You'll go alone" dad said. Hindi nalang ako kumibo.

 Nakarating sa bahay kaya dali-dali akong bumaba ng kotse. Tinanggal ko agad ang salamin ko at pumasok ako ng bahay. Umakyat ako sa kwarto sa kwarto ko at tinanggal ko ang contact lenses ko. Naramdaman ko ang pagtulo ng mainit na likido sa pisngi ko.I cried silently. Mom.. I'm sorry. I'm sorry because of me you died. Dahil sakin nawala ka. Ako dapat yung Nasa eroplanong yun mom. I'm sorry mom. I miss you so much mom.. Dad is always blaming me because of your death.. He's right anyway, its my fault.Naalala ko ang nangyari 1 year ago..