Chapter Three

17 5 0
                                    

WARNING!

Typo errors and Grammatical errors ahead! I already warned you so don't complain.

FOUND THEM
by: youhurtthemost/ lovingyouwascomplicated

3.

Caden's POV.

Nagtaka ako ng magbago ang expression ng mukha ni Jaylah ng mabanggit ang mommy nya. It just confirmed when her dad said that her mom already passed away.

Nagpaalam na si Jaylah. Susunod na sana ako sa kanya ng tawagin ni mom ang pangalan ko.

"Come here Caden. James. This is Caden Japhet my first born son. I bet you wouldn't forget him. And this is my daughter Carmen Janae" mom said.

"You've grown up iho. Parang kailan lang haha." I just smiled and umalis na ako.

Hinanap ko si Jaylah. I don't know. I just want to see her if she's fine. Wala sya sa library kaya nagpunta ako sa garden.

Lalapit na sana ako ng may lumapit sa kanya. Its Adam. I saw how she raised her head and how shock she is she she saw Adam.

My heart flinch when she hugged Adam tightly. Its visible in her eyes that she's happy. I sigh and I walk away.

I don't know why. Am I hurting? Of course not. Why would I be hurt? She's just... Nothing. Yeah right. She's nothing.

Adelaide's POV.

I was shock she I saw Adam. I hug him instantly. O gosh. I miss my best friend. But it shock me the most when he push me.

"What the hell? Why are you hugging me? Who are you? Do I know you?" He said. Napayuko nalang ako. Impossible! Bakit? Nakalimutan na nya agad ako?

I was just wearing a big eye glasses. Nakalimutan na nya agad ako? W-Why? Tumingin ako sa langit para maiwasan ang pag patak ng luha ko. No way! Bawal ako umiyak!

"N-Nothing. I-Im S-Sorry." I said and I walk away. Nagmamadali akong pumunta sa girls comfort room at nilock ko muna ang pinto bago ko tinanggal ang salamin ko at ang contact lenses ko.

After I remove it. I cried. F*ck this sh*t! Masakit. Ang sakit. N-Nakalimutan na nya ako. Of all people? Napaiyak nalang ako ulit. Pakiramdam ko. Tinalikuran ako ng taong napaka importante sakin.

I can't believe this. Naghilamos ako at tsaka ko pinakalma ang sarili ko. Bang kumalma na ako ay tsaka ko ibinalik ang contact lenses ko at salamin. Alam Kong namamaga ang mata ko kaiiyak but I don't care.

Baka malate pa ako. Psh. Hindi nya ako kilala? So be it. I don't know him either. Pag pasok ko ng classroom ay nakatingin silang lahat sakin. Taas noo akong Naglakad papunta sa upuan ko. Nadaanan ko sila. Gulat akong nakatingin sa grupo nila Japhet.

They're friends!? Ahh.. Kaya pala bigla nalang silang nawala na pareho. Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad. Naupo ako sa malapit sa bintana. This is sucked. I just sigh.

Found Them (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon