ANG GIRLFRIEND KUNG ASTIG ( Completed )

Epilogue:

Elyzer

--

"Life is not a race but indeed a journey. Be honest. Work hard be choosey, say "thank you," I love you, and great Job"to someone each day, take time for prayers, be thankful, love your life and what you've been given., it is not accidental. Search for your purpose and do it as best as you can. Dreaming doesn't matter, it allows you to become that which you aspire to be, laugh often appreciate the little things in life and enjoy them. Some of the things really are free Do not worry. forgive, it frees the soul, take time for yourself. Plan for longevity, recognize the special people you've been blessed to know live for today enjoy the moment." hmmmp.

I close my eyes then I smile, i close the book, then I look the woman in front of me.. That book said enjoy the moment yah?

Binaba ko ang hawak ko saka naglalakad papunta sa kinaroroonan niya. She's preparing our breakfast  nakatalikod siya mula sa akin, habang pinag mamasdan ko siya ngayon bigla kung naalala yung sinabi ni lolo noon. "do not fall in love with the face and body fall in love with the spirit heart and character." lumapit ako sa kanya sabay halik sa batok niya, hindi na siya nagulat dahil lagi naman yun ginagawa ko mula ng maikasal kami 8yrs ago. "i love you." bulong ko. Napatigil siya sa pag lalagay ng plato at nakakunot ang noo pero  nakangiting tuminging saakin. "sarap ng gising mister?" natawa ako. Its been 8yrs ng makasal kami, pero walang nagbago saamin. She's still my beautiful captain and I'm still inlove with her. Hindi madali ang buhay my asawa you have to balance your time, to your work and to your family. My mga time din na nag aaway kami nagtatampuhan pero wala naman naging malala. Im still calm naman maski hindi ko kasalanan, well pulis siya after all, laging may batas sa bahay namin yun ay batas niya.. At yung batas nayun bawal mag comply kung ayaw mong sa labas matutulog. Natawa ako!
"babe, do you know what exactly day to day?" tanong ko sabay upo ko, saka ko siya kinandong.

Naguguluhan siyang sumagot "Monday."

"i know! But, don't you remember what is it today?"

lalong kumunot ang noo niya. "monday june 13! Hmm... Wala naman meron! Niloloko moko e." sabi niyang nakanguso! I give her a kiss.. "today is exactly the day when i first meet you. In this house, in this dining area but not the same food.. Well of course!" ngisi kung sabi saka mahinang tumawa. Bigla siyang napatayo saka nakanganga sabay kagat kagat sa labi niyang nakatingin saakin, nanlalaki ang mata tapos biglang hampas sa balikat, hindi naman masakit mas nangingibabaw ang pagtawa ko sa naging reaction niya. "do you remember it now?" tanong ko ulit. "Oo. Effort yun, grabe ang effort ko dun tapos, poison food ang tawag mo? Hanep ka." natatawa niyang sabi.
"grabe naalala mo pa talaga yun? Memories, bring back, bring back memories." pakanta niya..

"of course i do. Everything about you babe! Mula sa maliit na bagay pataas, naalala ko! Kasi yung mga bagay nayun ang nag papangiti lagi saakin." sabay halik ko sa noo niya.

"hindi naman natin anniversary ngayon pero kung makapag pakilig ka. Sus! I love you babe." sabay halik niya saakin.

Nasa ganun kaming position ng bigla may tumikhim.. "mom dad don't you have room?" nagkatinginan kami ng asawa ko sabay natawa. "good morning kids" bati ko sa dalawa sabay lapit sa kanila. "morning dad." sabay nilang sabi. Lumapit sila sa mommy nila saka bumeso. "morning mom."

"morning, how's my twins doin?" nakangiting tanong ng mommy nila. I can still remember when Margaret gave birth to our twins, kung paano siya sumigaw ng lalabas na, sa sobrang taranta ko nauna pa akong sumakay ng kotse saka pinaandar yun. Tapos bumalik nung marealize kung naiwan yung manganganak, nakatikim tuloy ako ng sapak pagbalik ko. Hays!

Mas lalong naging makulay ang pag sasama namin ni Margaret mula ng dumating sila sa amin. Daxton James, and Dixie Marely our lights..

Sobrang bilis lumipas ng panahon na para bang kahapon lang. Parang kaylan lang nung ikasal kami ngyon may dalawa ng bulilit.
Hinding hindi ko malilimutan ang araw nayun when she said I do.. Kung masaya ang araw nayun mas naging masaya nung pakasalan ko siya ulit. Yes one month after our wedding in isla, nagpakasal kami ulit sa simbahan that time kami na ang nag plano mula sa damit, reception, pagkain, place. Magkasama namin pinlano. Gold ang napili niyang gown, dahil inspired siya sa history ng manila cathedral. Kahit buntis siya, wala kaming pinalampas na bansa na hindi namin pinuntuhan, magkasama namin nilibut ang mundo, kahit ang pinakamaliit na lugar sa pilipinas..