Akala ni Amara, tama lang ang desisyon na ginawa niya para sa sitwasyon na kinakaharap niya, ito ang mas madali kaya bakit hindi na lang ito ang gawin? Ang hindi niya alam, itong desisyon niya ang mag-iipit sa sarili at dudurog sa puso niya na magbi...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nagkwento agad ako kay Mateo kinabukasan. Sinabihan ko siya na hindi na pwedeng maulit pa yung nangyari kagabi at baka paghigpitan na talaga ako.
"Kung gano'n, kailan ang susunod na punta natin sa likod ng Arbelaez?"
Ngumuso ako. Nilagay niya ang kamay niya sa kamay kong namamahinga sa kandungan ko. Inangatan ko siya ng tingin nang pisilin niya ang kamay ko.
"Uhh--siguro pagkatapos na lang nitong semester," sagot ko sa kaniya. Ilang linggo na lang ay patapos na ang unang markahan para sa unang semestre at hindi ako sigurado kung may ikakatuwa ako kapag nakita ko na ang grado ko. Pakiramdam ko may kulang, pakiramdam ko hindi sapat ang mga ginawa at ipinasa ko nitong huling buwan.
Tumangu-tango siya, hindi inaalis ang tingin sa akin. "Sige. May gagawin ka ba bukas?"
"Hindi ako sigurado," sagot ko sa kaniya nang may pag-aalinlangan. Bukas kasi ay didiretso kami sa library ni Dea, magbabasa kami saglit tungkol sa literatura. Hindi ko naman masabi kay Mateo dahil mas gusto ko ang sumama sa kaniya kaysa ang magbasa.
"Ikaw ba, may gagawin ka?" Ipinagsiklop ko ang kamay naming dalawa.
"Wala bukas pero sa susunod na araw mayroon."
Tumangu-tango ako. "Anong gagawin mo?"
"Inutusan ako ni papa," sagot niya at saka suminghal.
"Bakit? Ayaw mo bang sumunod sa papa mo?" Imposibleng nagdadalawang-isip si Mateo. Hinding-hindi siya aangal sa papa niya dahil hindi rin naman siya makahindi sa matanda, tulad nitong pag-aalaga at paghawak sa rancho at palayan nila. Alam kong hindi ito ang unang gusto ni Mateo pero dahil panganay siya at mabuti siyang anak, sinunod niya ang tatay niya.
"Hindi naman... Gusto niya kasing ilibot ko yung anak ng mayor sa bayan sa pangalawang kinatihan."
"I-ikaw ang maglilibot?"
Parang iniipit ang tyan ko nang tumango siya. "A-ano namang problema ro'n?" Inalis ko ang tingin sa kaniya.
"Hindi tayo magkakaroon ng oras para sa isa't isa--" aniya na parang bata. Aangal sana ako na bukas sana dahil parehas naman kaming walang gagawin pero kasi nagdadalawang-isip pa ako kung sasama ba ako kay Dea o hindi.
"Ayos lang naman 'yon. Marami pa namang araw, sa isang araw na lang tayo magkita," aniko at itinikom ang bibig.
Bahagya akong yumuko nang pumasok sa isip ko yung gabing makita ko sila sakay ng kabayo niya. Halos magta-tatlong buwan na rin iyon pero naaalala ko pa.
"W-wala naman kayong ibang gagawin 'di ba?"
Pinangunotan niya ako ng noo. "Anong ibang gagawin?"
"Ano--uhh--" Bakit ba gano'n ang tanong ko. "Tulad ng kakain sa labas nang kayo lang o kaya... o kaya ano--" Lumunok ako bago sabihing "Mangangabayo nang kayo lang." Tunog bitter ang tono ko na kinainisan ko. Malay ko kung sa pagsakay ng kabayo ay makuha nila ang loob ng isa't isa? Paano kung sa isang hawak lang bibigay na sila? Paano kung--
