Beni yavaşça öldürüyorsun..

Kağıt sobesi

Sessizlik ürkütücüydü kitabı yavaşça bıraktım odaya sızan ay ışığıyla etrafı görmeye çalışıyordum birden dudaklarımda bir dudak hissetim şehvetle öpüşüyordu görmeye çalıştığımı anlamış gibi Gözlerimi kapamıştı ağır bedeni bedenimi eziyordu sesleri duyamıyor olmamda benim için olumsuz bir durumdu erkeksi kokusunu alıyordum ama hiç tanıdık değildi belimi açtı göbeğimi yaladı ardından göğüslerimi Emmeye başladı dirensemde Üzerimde ki erkek bedeni o kadar ağırdı ki bir işe yaramıyordu bileklerimi yatağın baş kısmına çarşafla bağladı ayaklarımı da yatağın en ucuna bağladı bedenimi kontrol edemiyordum. Hızla sert aletini bedenime ittirdi acıdan çığlık attım fakat yastıktan sesim duyulmadı adam Hızla ileri geri yaparken içime dolan sıvıyı hissetim üzerimden çekildiği an burnum Ve ağzımı bir şeyle kapattı sonrasında duyduğum koku beni uyutuyordu kendimden geçtim gözlerim kapandı.
Kendime geldiğimde ışıksız bir alanda yatıyordum soğuktu Ve ciğerlerime işliyordu yoksa sangwo beni alıp evine mi getirmişti ama onun gibi kokmuyordu ki ..ne yapmalıydım ?
Çok halsiz ve Yorgundum kapıya yöneldim ve açmaya çalıştım açmam mümkün olmamıştı bir bodrum değildi basit bir odaydı belki biraz sağa sola bakınmalıydım halsiz bacaklarımla kalktım her yerim ağrıyordu oda tamamen boştu cama yöneldim camda parmaklıklar vardı Ve sabitlenmişti Işık düğmesini aradım buldumda fakat ampül yoktu kapının önüne çöküp bağırmaya başladım.
-Karanlıktan korkuydum lütfen beni çıkarın.
-Yemin ederim polise gitmeyeceğim beni çıkarın beni çıkarın.

Bedenim titremeye başladı yine nefes alışım aksamaya başladı dizlerimi karnıma çektim titreyen bedenime söz geçiremeyeceğim bir anxsiyet krizindeydim.. öylece titriyordum kulaklarımın duyma yetisi yerine gelse belki daha az korkardım yinede kapı altından sızan zayıf ışığa bakacaktım bu beni biraz daha sakinleştirirdi sırtımı kapıya dayadım Ve odanın biraz aydınlanmasını beklemeye karar verdim.
O esnada kapının altından bir kağıt atıldı üzerinde bir not yazıyordu :

"Eğer bağırmaya devam edersen senin hiçte hoşuna gitmeyecek oyunlar oynayacağız akıllı çocuk ol bummy akıllı bir çocuk ol."

Ağzımı kendi ellerimle kapattım Ve kalem aramaya çalıştım bir tane buldum ve kağıdın arkasına yazdım.

-" Sadece karanlıktan çok korkuyorum Ve bu krizlerimi tetikliyor sesimi çıkartmayacağım ama lütfen bir ışık sadece bir ışık "

Kapının altından ittirdim ve cevabın gelmesini bekledim.

"Eğer endişe etmeyi kesseydin masanın üzerinde bir abajur olduğunu görebilirdin git onu yak sakın ha başımıza bir dert açma akıllı bummy "

Işığı açtım Ve odayı incelerken yatağı fark ettim sonra dolabı üzerimde hala hastane giysileri vardı Ve üşüyordum Yatağa uzandım üzerime yorganı çektim ve Ağlamaya başladım yarım bir adamdım korkuyordum aklıma hiçbir şey gelmiyordu yine başladığım noktaya dönmüştüm bir yerde esirdim korkutulmuş Ve incinmiştim el yazısı kimsenin el yazısı gibi değildi nede bu ev üstelik telefon hastanede kalmıştı birden ortadan kaybolmuştum polisler beni bulabilirdi .. kimi kandırıyorum 3 Ay boyunca Sangwoo ile beni avlayamamışlardı.
Emin olduğum şey onun Sangwoo olmadığıydı çünkü Sangwoo son zamanlarımızda bana nazik davranıyordu bunu yapmazdı kriz geçireceğimi bile bile beni korkularımla yalnız bırakmazdı .