თავი 28.

8.1K 270 112
                                    

"იოანე!"-ვკივივარ როცა ფეხებში მავლებს.

მისკენ მქაჩავს და მეც საწოლზე ვსრიალდები და მასთან ახლოს ვჩნდები.
იხრება და კოცნების დატოვებას იწყებს ჩემს კანზე,მე კი უცებ ვიწევი და საწოლზე მუხლებით ვდგები.
იოანეს ხელებს ვიშორებ სიცილით და ვცდილობ მისი ტუჩებიც მოვიშორო.
ისე ლაღად ვიცინი,რომ პირი ლამისაა გამეხეს.

"რას აკეთებ ბიჭო!"-უკვე მეორეჯერ მაკივლებს და ბარძაყებზე ხელებს მხვევს.

რამოდენიმე წუთს ჩემს შემოჭვას ანდომებს და სწრაფად მიკიდებს მხარზე.

"ვაიმე დაგივარდები!"-ხელებს შიშველ ზურგზე ვუტყაპუნებ.

"ოღონდაცარაა"-რაღაცნაირი კილოთი მეუბნება.

ტიტლიკანა იწყებს ოთახში ტანტალს და მეც ტიტლიკანა ვყავარ მხარზე გადაკიდებული.
მის უკანალს მხიარულად შევყურებ და მოთმინებადაკარგული ისე ვულაწუნებ,
რომ იოანე კრთება და ლოგინზე მაგდებს.
სიცილით ვისწორებ თმას და მკლავებს ვეყრდნობი.
ლუციფერი სარკესთან მიდის და თავის აწითლებულ უკანალ შეჰყურებს.

"რა გააკეთე.
მგონი ჩემი შესანიშნავი უკანალი საბოლოოდ შეიწირე"-წუწუნებს.

"მეც მიმიპრტყელე ბევრი რამე რომ არ ვწუწუნებ"-ვბუტბუტებ და საწოლზე ვიშხლართები.

"მერე რა,სასიამოვნოდ მიგიპრტყელე"-ეშმაკურად იცინის და ჩემს ზემოდან ექცევა.

"იოანე,ტყუილად ცდილობ"-ვაფრთხილებ და მის ერთ კულულს თითზე ვიხვევ.

ისეთი სრულყოფილი და არამქვეყნიურია,რომ თვალს ვერ ვაშორებ.
ხელოვნების ნიმუშს გავს,შედევრს.
ხანდახან მგონია,რომ მიქელანჯელოს ერთ-ერთი ღვთაებრივი ნიმუშია.
მიქელანჯელომ კი სიკეთე გამოიჩინა და ეს მშვენება მე მომივლინა.

"არაფერსაც არ ვცდილობ"-მხრები აიჩეჩა და "შემთხვევით" მაკოცა მკერდზე.

"ბოლოს შენს პენისს ზედ დავაკვდები იცოდე"-წარბებს ვუწევ და მის დაკუნთულ მკლავებზე ხელებს ვასრიალებ.

ვნება თუ სიყვარული?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin