Sold to Mr. Reinver Ashton Montero (COMPLETED) |PUBLISHED UNDER RM

Chapter 20

THIRD PERSON POV

Isang malakas na sampal ang natanggap ng dalaga sa babaeng kaharap nito, yumuko ang dalaga uoang iwasan ang galit na titig nito.

"You deserve to be here" malamig na ani ng babaeng kaharap ng dalaga.

"Hindi ako baliw" turan ng dalaga, napangisi ang babaeng kaharap niya at tumingakayad ito para ilapit ang mukha niya sa tenga ng dalaga

"Yes you are," malamig na saad ng babae at tinalikuran ang dalaga, nakayuko lamang ang dalaga habang hinihila ito sa sariling silid sa mental hospital. Hindi siya balis yan lamang ang tangi niyang iniisip nagmahal lang siya, desperada na makuha ang lalaking mahal niya. Ipinasok siya sa loob at kinuha ang handcuffed na nasa kamay ng dalaga at iniwan na mag-isa.

THAMARIE POV

Napasabunot ako sa sariling buhok habang nakayuko, hindi ko akalain na mapapasok siya sa ganitong lugar dahil hindi siya baliw, nagawa ko lamang ang bagay na yun dahil kailangan ko si calyx, lahat binigay ko sa kanya, pagmamahal, pagiging ina ng anak niya pero bakit hindi niya maibigay ang kunting pagmamahal na nililimos ko sa kanya. Naging marahas ako sa pagkakataong to, hindi ko gustong masaktan ang anak nila, hindi ko gustong mabaril si calyx minahal ko lang siya, hindi ko matanggap na yung pagmamahal ko itatapon niya lang para sa babaeng yun.

I wipe my tears ang hug my knee, this isn't the life i wish for being a trash at hindi ako hihingi ng tulong sa asawa ko, hindi sa kanya ayaw ko, ayaw kong makulong ulit sa puder niya. Apat na taon na din itong hindi nagpaparamdam sa akin at mas mavuti dahil hindi ko na gustong guluhin niya ang buhay ko.

I closed my eyes ng may bumukas ng pinto a familiar perfume filled the room, nadinig ko ang mga yabag nila papasok ng loob and heard the door closed. Napangisi ako dahil iniisip ko pa siya kanina and his here already.

"How was life amore?" tanong niya sa akin, ibinuka ko ang mata ko at sinalubong ang titig niya, he changed a lot start with his face na mas naging fine, mas lalo otong gumwapo next to his body na mas naging manly ito tingnan.

"Get out reinver, i dont need you here" malamig na saad ko at lumayo sa kanila, his with austine and unfamiliar man na kasing edad din nito.

Ngumisi ito at umopo sa sofa na nasa loob and cross his legs and tumitig sa akin "Menatal hospital doesn't fit for you" asar na saad niya, inirapan ko siya at umiwas sa titig nito.

"Kung aasarin mo lang ako, pwede ka ng umalis dahil wala akong balak sumama, mas gugustuhin ko pang manatili dito at maging baliw keysa ikulong mo ako sa bahay mo" Matigas na pagkakasabi ko.

   Mas lalo akong nainis ng pumalakpak ito at tumawa, tumayo ito at tinukod ang dalawang kamay sa pagitan kung saan ako nakaupo, kaya sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko.

"They're getting married, alam na din nila na may asawa kana at tinakasan mo ako, nakipag negotiate ako for you so it's time to be with me amore, 4 years is enough tigang ako ng dahil sayo" Tinaasan ko siya ng kilat ng siya na mismo ang lumayo

"Get her" utos nito sa mga kasama, napailing akong lumayo sa kanila at halos itapon na ang mga gamit na nasa loob.

Sumigaw ako ng mahawakan ako ni austine habang may hawak naman na panyo ang isa,

"No!!!! ayaw ko sumama!!!! please ayoko" Takot na paki-usap ko, hindi na ako nakapalag ng yakapin ako ni austine at takpan nito ang ilong ko, hina akong napailing upang hindi maamoy ang pampatulig but i was failed unti-unting nandilim ang paningin ko. Naramdaman ko na lang na binuhat ako ng asawa papalabas ng mental hospital.