Painful Pleasure (COMPLETED) √

Chapter 11: Good Morning

Chapter 11: Good Morning

Slight Matured Content! Read at your own risk!

"MA-MAAWA KA. Tama na, please..." puno ng luha at pagmamakaawa ko sa kanya habang inilalayo ang sarili sa mga kamay niyang hindi napapagod saktan ako. Ang katawan kong puno na ng mga pasa dahil sa walang tigil nilang pambubog at ang araw-araw nilang pambababoy sa akin na parang hindi nila ako kadugo. I feel so helpless and disgusted of myself.

"Topher, please... Tama na. Maawa kayo..." napasigaw ako sa sakit ng marahas at sobrang lakas niyang hinablot ang buhok ko at pinatingala sa kanya ang ulo ko.

He smirked at me, "Ang sarap mo, Iria. Kaya bakit kami titigil?" Naipikit ko na lang ang mga mata ko ng ilapit niya ang mukha niya sa akin at naramdaman ko ang pagbasa ng gilid ng labi ko. He licked the side of my lips that made me shiver in disgust. "Hindi ka makakawala, Iria. I really love to take you in every position until you past out. Nakakabaliw ka..." Nangilabot ako dahil sa sinabi nito.

"You can never get away from me. Unless... you're dead," nagsimula na namang dumaloy ang mga luha ko sa magkabilang pisngi ko dahil sa naging bulong nito sa tainga ko

"No..." mahina kong bulong at ramdam ko ang pagngisi niya. "Ano ba ang nagawa ko para ganitohin niyo ako?" mahina at nanginginig ang boses kong tanong sa kanya. "We're blood related!" hindi ko na napigilan ang sarili na magtaas ng boses sa kanya na agad ko namang pinagsisihan.

Napaigik ako sakit ng mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakasabunot sa aking buhok. Mas lalong tumindi ang kaba at takot na nararamdaman ko sa ngising pinapakita niya sa akin. I don't understand why they are doing this to me. Wala naman akong maisip na nagawa ko sa kanilang masama para maging ganito sila sa akin.

"Oh! I didn't think about that while I thrust inside you, babe. I thought you're a prostitute," nagakagat ko na lang ang pang-ibabang labi ko at hindi na nagsalita pa at baka kung ano na naman ang gagwin niya sa akin kapag may nasabi akong hindi niya magustuhan.

Tahimik namang nagmamamsid si Joshua sa amin nang magtama ang paningin naming dalawa. I look at him hopeless and helpless because I know, between them, Joshua has the softest heart. Kahit na siya ang nakauna. Nakita ko ang awa sa kanyang mga mata pero agad din itong napalitan ng matalim na tingin na ikinaluha ko pa lalo.

Umiwas na lang ako ng tingin sa kanya at tahimik na naghintay sa mga gagawin nila sa akin. Mahina akong napatili nang hilahin niya ang dalawa kong paa gamit lamang ang isa niyang kamay at agad akong dinaganan.

"Kung ikaw na lang sana ang nawala, hindi mo na mararanasan ito. But because your mother saved you, see where did it brought you..." tinagilid ko ang ulo ko para iwasan ang pag-amba niyang pagdila sa labi ko. "You can't run-away from us, my lovely cousin."

Napabalikwas ako ng bangon at hinahabol ang hininga habang inililibot ang aking paningin sa buong paligid. The room was so dark that it made me cry harder. Niyakap ko ang sarili ko at hinayaan ang sariling umiyak nang umiyak. Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib dahil sa takot at kabang aking nararamdaman. Ramdam ko rin ang sobrang pagkabasa ng aking katawan dahil sa pawis.

Napatingin ako sa mga kamay na humahaplos sa aking pisngi. Gulat at hindi makapaniwala akong tumingin sa nag mamay-ari ng mga ito. Walang pagdadalawang isip akong dumamba sa kanya ng yakap na dahilan ng paghiga niya sa kama at nasa ibabaw niya ako.

Umiyak ako nang umiyak sa mga bisig niya at hinigpitan pa lalo ang pagkakayakap sa kanya na parang kapag maluwag ay babalik ako sa kung saan ako galing. Takot ako. Sobrang takot ako na hindi ko alam kung mawawala pa ito kahit na ilang taon na ang lumipas. Mas lalo lang akong naiyak ng maramdam ang paghaplos niya sa likod ko.