De vriendschap die de liefde bedroog

~23~

~De volgende dag~

Eric

Ik kon het niet geloven! Ik heb Brigitte weer gekust, dat was zalig. Alleen weet ik niet of het gemeend was. Ik zal het vandaag wel zien zeker, als ze bot doet tegen mij is het niks, maar als ze lief doet, was die kust gemeend dacht ik. Ik besloot naar het kantoor te vertrekken. Ik was redelijk vroeg. Toen ik aankwam op de parking, zag ik alleen Brigitte haar auto staan. Eerst durfde ik niet binnen te gaan. Hoe zou ze reageren? Was de enige vraag die door mijn hoofd spookte. Ik liep met een klein hartje het grote gebouw binnen. Ik liep naar de refter, waar Brigitte zat en liep zonder iets te zeggen naar het koffiezetapparaat. Brigitte wist duidelijk ook niet wat te zeggen of doen, aan haar blik af te lezen had ze precies schrik. Ik nam mijn tas koffie en ging naast haar zitten. Ik keek haar heel even aan maar zij reageerde niet. Het was  stil, zelfs te stil. Gelukkig kwamen Lukas, Robin en Tom toe. "Goeiemorgen Brigittetje!" zei Lukas. Pff typisch! Mijn drang was groot om 'Ook een goedemorgen, Lukasje!' te zeggen, maar dat kon ik beter niet doen. Lukas ging naast Brigitte zitten, aan de andere kant van Brigitte dan. Ook Floor, Tineke, Koen en de rest kwamen toe. Toen iedereen op zijn plaats ging zitten, kwam de chef binnen. "Goeiemorgen allemaal!" riep de chef toen hij binnenkwam. "Bon, de taakverdeling. Amber, Eric, Obi en Aziz papierwerk. Koen en Tineke in de namiddag papierwerk, de rest op patrouille voor heel de dag en Floor en Femke gaan flitsen aan het school, we hebben talrijke klachten binnengekregen!" Iedereen stond recht, Amber en ik gingen richting onze bureau, ik keek nog even naar Brigitte. Was die kus dan niet gemeend? Waarom deed ik dat haar aan? Waarom ben ik z'n lafaard? Ik was echt slecht gezind vandaag en als ik zag, dat Lukas zo close was met Brigitte, werd ik helemaal slecht gezind! Ik vertrouw die Lukas niet! Ik weet zeker dat hij nog iets gaat proberen bij Brigitte! "Eric!" hoorde ik achter mij. Ik draaide mij om en Amber stond daar. "Kom!" zei ze. Ik knikte met tegenzin. Met Amber werken was heel anders, met Brigitte lachten we constant en kon ik haar alles vertellen, maar met Amber klikt het echt niet. Och ja, het moet! Ik begon met heel veel tegenzin aan dat saaie papierwerk.

Brigitte

Ik moest constant aan Eric denken, onze kus van gisteren. Ik wist niet of hij het meende, maar ik hoopte stiekem van wel. Ik wou het hem vergeven, maar vergeten? Nee dat niet. Ik wou gewoon opnieuw beginnen. Maar of hij dat wou? Daar had ik geen idee van. Misschien wou hij mij niet meer? Misschien wil hij Emma en mij niet? "Brigitte kom je nog?" vroeg Lukas. "Jaja, ik ben daar." Ik nam mijn spullen en ging naar de parking waar onze auto stond. Ik dacht aan deze auto daar had ik zoveel herinneringen van Eric en mij! We hebben hier zoveel gelachen! Zoveel tegen elkaar vertelt, ons leven samen in gevaar gebracht. Zovaak het loeiende geluid van de sirene opgezet, zoveel oproepen beantwoord. Allemaal samen met Eric. Ik stapte in en Lukas startte de auto. Het was wel wennen om niet meer met Eric op pad te gaan. Ik vond Lukas wel leuk, maar soms toch zo raar! Ik had soms het gevoel dat hij me wil versieren. Of toen hij zo dicht voor me kwam staan, dat hij me bijna kuste, gelukkig was Eric daar dan! 

"Dispacht voor Charlie 710, begeef jullie naar de Acacialaan, daar is een spookrijder gesignaleerd. Een grote kans bestaan dat hij gewapend is. Over!" "Charlie 710 voor dispacht, wij begeven ons naar de Acacialaan. Over!" Lukas gaf mee gas en ik zette de blauwe op.

Toen we op de Acacialaan opreden, zagen we de spookrijder racen op de baan, zeker 110 km/uur! Die man was zot! Lukas reed erachter in de hoop dat hij ging stoppen. "Charlie 710 voor dispacht, asap versterking gevraagd op de Acacialaan! Over!" gaf ik aan de dispacht weten. Het zag er niet naar uit dat, dit hier rap gedaan kon zijn. Lukas wou hem klemrijden, maar hij schoot op onze motorkap. Hij was dus zeker gewapend. 

Even later zag ik de versterking toekomen, het was Koen en Tineke. "Charlie 710 voor Alfa 110 wij gaan het voertuig proberen klem te rijden." Gaf ik door aan Koen en Tineke. "Begrepen, voorzichtig hé de baan is glad!" zei Tineke. Lukas gaf nog meer gas en kon hem al een beetje voorbijsteken, hij probeerde hem klem te rijden , maar de man bleef maar doorrijden. Steeds sneller en sneller. Mijn hart ging te keer, maar dit hoorde ook bij onze job. Lukas moest uitwijken door dat de spookrijder een onverwachtse draai nam, waardoor onze auto in de gracht vlamde. Vanaf dat moment wist ik niet meer, alles was weg, alles was donker, alles was zwart...