De vriendschap die de liefde bedroog

~22~

Eric

Ik keek naar de klok en zag dat ik al te laat was. Snel sprong ik in mijn auto en reed naar het restaurant. Toen ik aankwam zag ik de auto van Koen, Robin, Tom, de chef, Patrick, Brigitte en de rest staan. Ik was dus de laatste. Ik zuchtte diep en liep naar binnen en zag ze allemaal zitten aan een lange tafel. Er was alleen nog maar plaats tussen Brigitte en Koen, dus ging ik daar zitten.

Als voorgerecht was het een soepje, met brood. Ik wou een stukje brood nemen, maar net op dat moment was Brigitte blijkbaar van hetzelfde idee. Onze handen raakten elkaar en er ging een trilling door mijn lichaam. Ik trok verlegen mijn hand weg. Ik zag dat Floor, die voor Brigitte zat, het gezien had. Ik voelde dat ik begon te blozen dus keek ik naar mijn bord en at ik verder.

Na het eten, waren er nog een paar leuke gesprekken naar boven gekomen. Brigitte en ik hadden ook alweer iets tegen elkaar gezegd. Daar was ik wel blij om. Meer en meer had ik het gevoel dat Brigitte toch nog iets voor mij voelde. Na lang getwijfeld besloot ik het haar te vragen. "Brigitte? Kun je even meekomen?" vroeg ik stil. Ze knikte en volgde me. We gingen achter het grote gebouw staan. Nu stonden we daar, weer kwamen al mijn gevoelens voor haar tevoorschijn. Ik keek haar aan en zag dat ze het koud had, dus deed ik mijn trui uit en gaf het aan haar. Ze legde mijn trui over haar schouders en bedankte me.Ik zuchtte hardop en liet mijn hoofd zakken. "Brigitte, ik heb ongelofelijk veel spijt van wat ik jou heb aangedaan, ik weet echt niet wat ik moet doen om het duidelijk te maken dat ik nog zoveel van u hou! Zei ik terwijl mijn ogen zich stilaan weer met tranen vulden. Ik zag aan Brigitte dat ze geen woorden vond, toch bleef ze me aan kijken.  Ik plaatste mijn 2 handen op haar zachte wangen en bracht haar hoofd wat dichter bij het mijne. We bleven maar kijken in elkaars ogen. Onze lippen waren 3 cm van elkaar verwijderd, totdat Brigitte haar hoofd wegdraaide "Eric..." zuchtte ze. Ik keek haar vragend, maar schuldig, aan."Ik zie jou ook nog zo graag, maar het is niet makkelijk. Mijn vertrouwen is er niet meer, het vertrouwen dat ik had in jou is weg." zei ze stil terwijl ze me zachtjes verder van haar weg duwde. Ik liet mijn handen, die nog steeds op haar zachte wangen lagen, los. "Sorry, ik kan dit niet!" vervolgde ze, ze gaf mij trui terug en liep weer naar binnen. "Brigitte, alsjeblief!" riep ik nog maar kreeg geen reactie. Ik voelde weer tranen komen en ik vond de kracht niet meer om ze tegen te houden. Ik zakte door mijn benen en mijn hoofd leunde voorover op mijn handen. Tussen ons zal het nooit meer hetzelfde zijn dacht ik. 

Ik liep na een tijdje ook weer naar binnen. Brigitte had van heel de avond niks meer gezegd, ik eigenlijk ook niet. Ik besloot dan nog een pintje te vragen.

Brigitte

Toen het etentje op zijn einde begon te komen, vertrokken de meesten naar huis. Ik heb van heel de avond niks, tot bijna niks meer gezegd. Eric had ook weer veel te veel gedronken en begon al wat losser te komen. Bijna iedereen ging naar huis. Alleen Koen, Tineke, Obi, Eric en ik waren er nog. "Eric, zo ga jij niet rijden hé!" zei Tineke. "En waarom niet?" vroeg hij al lachend. "Omdat je veel te zat bent?" zei Tineke weer. "Wie gaat er hem dan naar huis voeren?" vroeg ik. "Ik kan niet, ik speel al bob voor Obi en Koen" Zei Tineke. "Jah, ok ik zal hem wel afzetten." Zei ik met een zucht. Eric stapte in mijn auto en deed zijn gordel aan, ik startte de auto en vertrok richting het huis van Eric. Tijdens de rit viel Eric inslaap. Hij was zo schattig! Nog steeds hield ik zoveel van hem, maar ik mag niet! Echt niet! Ik wil niet nog meer gekwetst worden!

Toen we aankwamen bij het huis van Eric maakte ik Eric wakker. Hij deed rustig zijn mooie donker groene ogen open. "Waar ben ik?" zei hij nog steeds zat en verward. "Ik heb je naar huis gevoerd, je bent veel te zat om te rijden." Zei ik. Ik hielp hem uit de auto en ging met hem naar binnen. Ik zette hem neer en wou me omdraaien om te vertrekken. Tot ik opeens mijn naam hoorde klinken. Ik draaide me terug om en zag Eric voor me staan. Zijn hoofd kwam al maar dichter bij het mijne, ik had een gevoel dat er een explosie van vlinder in mijn buik plaats vond! Ik schudde mijn hoofd als teken dat dit niet mocht, maar dat had geen effect, hij luisterde niet. Hij kwam al maar dichter tot ik zijn zachte, tedere lippen voelde. Ik wist dat het fout was, maar het voelde zo goed. Mijn verstand zei nee, maar mijn hart zei ja, precies alsof er binnenin mij de duivel en de engel hevige ruzie maakten. Eric legde zijn handen in mijn zij en kuste me intenser. Ik wist wel dat hij zat was, maar toch had ik het gevoel dat hij dit meende. Ik legde rustig mijn armen rond Eric zijn nek en genoot van zijn aanrakingen, van zijn lippen, ik genoot van Eric. 

Tineke

Ik zette Obi aan zijn huis af en ik ging met Koen naar zijn huis. We stapten uit en gingen naar binnen. Koen had niet zoveel op, maar toch genoeg om niet te kunnen rijden. Ik ging naar de badkamer, om mijn pyjama aan te doen. Tot ik opeens 2 armen rond mij middel voelden. Het was Koen, wat zie ik hem toch graag! Hij leunde met zijn hoofd op mijn schouder en keek voor zich uit, in de spiegel. "Wat ben ik blij, dat ik kan zeggen dat je de mijne bent!" zei hij lief. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en zei "Ik zie je graag!" "Ik jou ook! Schat." Antwoordde hij terug. Na een tijdje besloten we te gaan slapen. Ik kon de slaap niet zo goed vatten, dus keek ik of Koen al sliep. Ik draaide me naar hem toe en Koen deed zijn ogen open, hij sliep nog niet dus. "Koen, mag ik iets vragen?" "Dat mag jij!" antwoordde hij. "Dat gaat toch niet met ons gebeuren hé?" zei ik bang. "Wat?" vroeg Koen ongerust. "Wat gebeurd is met Brigitte en Eric." Antwoordde ik stil. "Schat, ik zou dat nooit doen. Je kent me toch, ik heb schrik van z'n vrouwen." Lachte Koen. Ik kreeg ook een kleine glimlach op mijn gezicht, maar ik was nog niet echt gerustgesteld. "Kijk, er is maar 1 vrouw die recht naar mijn hart gaat, die ene vrouw ligt hier naast mij. Tineke, moest ik jou niet meer hebben, denk ik dat ik sterf van verdriet! Ik zie u echt graag!" zei hij lief terwijl hij wat dichter kwam liggen. Hij kwam dichter met zijn hoofd en raakte mijn lippen met de zijne. Toen we losten, kregen we allebei een grote glimlach op ons gezicht. "Ik zie jou ook doodgraag!" antwoordde ik, terwijl ik Koen omhelsde. 

Koen

Tineke is zo fantastisch! Ik zou haar echt niet meer kwijt willen! Ik vond het wel wat vreemd dat ze begon te twijfelen aan mij. Maar ja is dat niet normaal? Wat Eric en Brigitte nu meemaken? Ze is gewoon bang, stel je voor dat zij zoiets zou doen. Ik zou het niet overleven denk ik. Ondertussen was Tineke inslaap gevallen in mijn armen. Ik keek haar verliefd aan, ook al was het donker in de kamer. Ik moest weer denken aan onze eerste kus, op het politiekantoor. Wie had dat gedacht! Dat ik op het politiekantoor het meisje ging vinden die recht naar mijn hart ging! Te zot voor woorden. Ik weet alles nog heel goed, haar eerste werkdag.

~Flashback~

Vandaag ging ik mijn nieuwe collega ontmoeten. Ik was wel benieuwd, ik wist dat hij hoofdinspecteur was. Maar voor de rest wou de chef niks lossen. Ik kwam toe op het politiekantoor en zag iedereen daar zitten. Eerlijk gezegd miste ik mijn vorige collega niet echt, als we een achtervolging moesten inzetten, moest ik altijd lopen omdat ik de fitste benen had. Ook ik moest altijd het saaiste papierwerk doen, pv's uitschrijven! Hij mocht altijd het verhoor leiden en ik altijd zijn verklaring typen. Gewoon omdat hij dacht dat hij alles beter wist en deed ,omdat ik volgens hem een jonge snop was! Ik was wel blij dat hij eindelijk op pensioen mocht! Maar misschien is mijn nieuwe collega nog erger? Ik zuchtte. "Wat is Koen? Geen zin in je ontmoeting met je nieuwe collega?" zei Eric. "Jawel! Maar zie dat, dat weer z'n strenge is zoals Marcel." antwoordde ik. Eric begreep het. Zo gingen we in gesprek, totdat de chef binnenkwam. "Goeiemorgen allemaal!" zei hij vrolijk. "Goeiemorgen chef!" antwoorden we. "Vandaag wil ik jullie aan iemand voorstellen, die vanaf nu ons team gaat versterken en een team zal vormen met Koen en Barry." Zei de chef. "Chef, is hij een beetje leuk?" vroeg ik. "Je kunt het haar beter zelf vragen." zei hij met de nadruk 'haar'. Het is een vrouw? Ik ging ervan uit dat het een man ging zijn. Tineke kom maar!" riep hij. Er kwam een vrouw de refter binnen gewandeld. "Dit is hoofdinspecteur Tineke Schilebeeckx" Stelde de chef haar voor. Ik weet niet hoe het komt, maar als ik haar zag voelde ik me precies wat vrolijker dan anders. Ze heeft z'n mooie lach! Ik wou recht staan om kennis te maken, maar opdat moment strekte Eric zijn voeten, dus struikelde ik er over. Ik viel net niet op de grond. Wat moet zij wel nu niet van mij denken. "Eric!" riep ik, toch wel al lachend. "Ow, had ik niet gezien." Antwoordde Eric. Iedereen moest lachen, zelfs Tineke. Ik liep toch naar haar toe, ook al had ik mijn eerste indruk al gemaakt. "Hey, ik ben Koen Baetens. Aangenaam." Zei ik met een glimlach en we schudden de hand. "Tineke Schilebeeckx, aangenaam." Antwoordde Tineke met een lach op haar gezicht. "Olaaa, Koen zo plechtig? Chef, ik denk dat die goed gaan overeenkomen! Misschien zelfs te goed!" riep Obi terwijl hij knipoogde. Iedereen moest lachen, ik lachte chagrijnig. "Koen, geef jij een rondleiding?" zei de chef. Ik knikte en begon met de rondleiding.

~Einde flashback~

En nu lig ik hier met Tineke in mijn armen. Ik was al vanaf dag 1 stapelzot van haar. Ik had het nooit durven dromen! Niet veel later viel ik vredig met Tineke in mijn armen inslaap.