De vriendschap die de liefde bedroog

~12~

Brigitte

Ik werd stilaan wakker door de wekker. Het was vandaag, de dag dat we gingen vertrekken. Ik keek naast mij en zag Eric, die nog vredig aan het slapen was. Ik besloot mij klaar te maken. Ik nam een snelle douche en deed mijn kleren aan, nog wat make-up en ik was klaar. Ik zag dat Eric nog steeds aan het slapen was, dus maakte ik hem wakker. "Schat, kom opstaan!" zei ik nogal luid. Hij gaf alleen een stille kreun. "Allee!" riep ik plagend, want ik zag dat hij hoofdpijn had. "Ahh, niet zo luid. Mijn hoofd barst ervan." Zei hij stil. Ik lachte en deed verder met het maken van onze valiezen.

Net toen alles klaar was, kwam meneer eens uit zijn bed. "Ah, eindelijk!" lachte ik. Hij lachte groen en liep de badkamer in. Op dat moment hoorde ik geklopt op de deur. Ik deed open en zag heel het korps voor mijn deur staan. "Kom binnen." Zei ik. "Waar is Eric?" vroeg Tineke. Die is net opgestaan en is nu in de badkamer, hij heeft een grote kater!" zei ik. "Oh, gaan we hem eens beetnemen?" zei Koen al lachend. Iedereen knikte enthousiast. We hoorden een douche aan gaan. "Brigitte, hoelang doucht Eric normaal?" vroeg Koen aan mij. "Ongeveer 10 minuutjes." Zei ik onbegrijpelijk. "Ok, perfect!" zei Koen enthousiast terwijl hij tandpasta en handzeep uit mijn valies haalde. "Wat ga je daar mee doen? Vroeg Femke aan Koen. "Heb je nog een potje?" vroeg Koen. "Euh ja?" zei ik en gaf hem een potje, die ik uit mijn valies haalde. Wat zou hij van plan zijn? "Ik kom direct terug!" zei hij en ging naar de kamer van Tineke en Koen.

Even later kwam Koen met allerlei zalfjes de deur binnen. "Is hij nog onder de douche?" vroeg hij. Ik knikte. Hij nam het potje en begon daar van alles in te doen. "Zeg das wel van mij hé!" zei Tineke speels kwaad toen ze zag dat Koen allerlei zalfjes van haar mee had. Hij lachte en deed dan weer voort. "Klaar!" riep hij en liet zijn brouwseltje zien. Het zag er niet uit. "En wat ga je daar nu mee doen?" vroeg Patrick. "Aan de deur van hun badkamer smeren." Lachte Koen. Iedereen vond het best grappig. "Dus ik ga naar binnen en als Eric iets vraag ofzo moet Brigitte antwoordden, want hij weet niet dat wij hier zijn." Zei Koen stil. Ik knikte en ging samen met Koen de badkamer in. "Schat, wat kom je doen?" vroeg Eric nog steeds knorrig. "Oh, ik was mijn make-up nog vergeten weg te steken in mijn valies." Verzon ik, terwijl Koen de smurrie aan de klink smeerde. Koen deed tegen dat het goed was, dus zei ik nog "Eric, doe een beetje voort hé" "jaja" antwoordde hij. Koen en ik liepen uit de badkamer, maar konden onze lach niet meer inhouden als we bij de rest stonden. "Brigitte?" vroeg Patrick. "Ja?" antwoordde ik door het lachen heen. "Waarom noemt Eric jou nu al schat?" vroeg hij nieuwsgierig. Ik wou het wel zeggen dat we een koppel waren, maar de chef was erbij. Ik werd gered door een "IEUWW!" Ik schoot in de lach, net als alle anderen. Toen zagen we Eric uit de badkamer lopen, met alleen een handdoek rond zijn middel. "Wat is dit?" vroeg hij knorrig. Iedereen kwam niet bij van het lachen. Ik had zelfs al tranen in mijn ogen, van zoveel te lachen. "Hoe komt dat daar nu?" zei Koen speels. "HA-HA-HA grappig hoor Baetens!" zei hij speels. Hij stond daar nogal verbaasd. "Ja, Ericsje eigen schuld, dikke bult! Je moet maar niet zo knorrig zijn!" zei ik plagend. Hij keek me speels kwaad, maar ook verliefd aan. Hij was wel schattig, met zijn handdoek rond zijn middel en zijn hand vol smurrie. Ik was zo blij met hem. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door een kus van Eric. Ik legde mijn handen rond zijn nek en genoot. Tot ik door had dat de chef hier stond. Ik duwde Eric weg en keek bang naar de chef. "Euh... chef het is niet wat u denkt." Zei ik triest. Ik keek toen naar Eric, die duidelijk verschoten was van mijn antwoord. "Het is niet wat je denkt? Serieus? Tof!" riep Eric en liep kwaad naar de badkamer. "Eric!" riep ik nog, maar hij negeerde me. Ik keek de chef schuldig aan. "Sorry." Zei ik stil tegen de chef, en ging op het bed zitten. De chef kwam naast me zitten en legde zijn arm over mijn schouder. "Brigittetje, waarom heb je dat niet eerder gezegd?" zei hij stil. "Ik durfde niet." Antwoordde ik terug. "Was je bang om ontslagen te worden?" Ik knikte. "Normaal mag dat niet, maar jullie zijn 1 van mijn beste, ik ga jullie niet laten gaan omdat jullie van elkaar houden." Er kwam een heel kleine glimlach op mijn gezicht, maar die was snel groter geworden. Eric kwam uit de badkamer, hij keek me kort aan en keek dan naar de rest. "Zijn we weg?" zei hij kort.

"Neen!" zei de chef. Eric verschoot. "Of ja, wij zijn weg, maar jullie hebben nog iets goed te maken. Eric het is niet omdat je een kater hebt, dat je dit moet uitwerken op Brigitte!" zei hij streng en deed teken aan de anderen dat ze hem moesten volgen tot uit onze kamer. Even was het stil. "Sorry, dat ik zo stom reageerde. De chef heeft gelijk, ik mag dit niet uitwerken op jou." Begon hij stil. Ik kreeg een lach op mijn gezicht en zei "Weet je, ik had ook fout gereageerd. Ik mocht dat niet gezegd hebben, maar ik was zo in schok. Ik dacht dat hij iemand ging ontslaan. Sorry" zei ik schuldig en keek ik naar de grond. Opeens voelde ik Eric zijn hand onder mijn kin, hij draaide mijn hoofd in zijn richting en kuste me lang. Toen we losten zei hij "Alles vergeten en vergeven?" Hij lachte zo schattig! Ik knikte en gaf hem nog een kus. We hoorden gejuich voor onze deur, dus ging Eric kijken. Natuurlijk was het Floor die weer eens te enthousiast was. Ik vond het best wel grappig. Ik liep naar de deur waar Eric al stond. "Is alles weer goed?" vroeg de chef. Ik wou antwoordden, maar daar kreeg ik de kans niet voor want Eric drukte zijn lippen op de mijne. "Ja dus!" hoorden we de chef lachen. Toen we losten zei Eric "Merci hé chef!" "Is niks!" antwoordde hij trots. "Ready om te vertrekken?" hoorde ik Tineke en Femke enthousiast vragen. Ik knikte. Ik nam mijn valies en reed er mee naar buiten. We liepen stapten in de lift en Eric nam mijn hand vast. Hij had het niet zo voor liften, omdat hij als kind eens een nacht in een lift vastgezeten. Wel schattig. Ik kreeg een spontane glimlach op mijn gezicht.

Na een toch wel lange rit kwamen we toe op de parking van het kantoor. Eric en ik liepen het kantoor binnen en gingen rechtsreeks naar de refter. De rest ging naar de kleedkamer, best wel handig als je als rechercheur geen uniform hoeft aan te doen. Normaal gezien kleed iedereen zich thuis om, maar nu had de chef gezegd dat ze hun uniform hier moesten laten. 5 minuutjes kwamen ze binnen in uniform. "Goed, de taakverdeling. Floor, Femke, Obi en Aziz vandaag patrouille, Koen en Tineke papierwerk" zei de chef. "Weeral papierwerk?!" zei Koen met een zucht. "Ja, Koen!" zei de chef. "Brigitte en Eric gaan verder met de case waar jullie mee bezig zijn. Robin en Tom stand-by blijven." Zei de chef. Iedereen knikte

Eric en ik liepen naar onze bureau en deden verder op een moordzaak van een rijke zakenman.