The Dawn of Isabela (Montavilla Series #1)

Chapter Eighteen

I immediately ran to her and hugged her.

"Oh my god, you didn't say that you were coming today," 

I missed her so damn much, kailan pa noong huli kaming nagkita. She's very busy to Monroe, doon kasi siya nakatira at hindi dito sa Montavilla. Bayan rin iyon at mga bampira ang nakatira ngunit hindi namin sakop. Basta may mga nakatira lang doon, wala silang pinuno o kahit ano pa man. I've never been there before.

"It's because I'll surprise you. See? It worked!" She giggled nang kumalas na kami sa yakap. I rolled my eyes, she's very full of surprises. Maski dati ay ganito na siya.

Humaba na ang buhok niya, hanggang bewang niya na ito. Parehas kami ng kulay ng buhok dahil sabi ko sa kanya noon ay dapat parehas kami, though my hair is natural, burgundy red talaga ang kulay non. Wala naman ng ibang nagbago sa kanya, magkasingtangkad pa rin kami. Medyo mas mapayat lang ako sa kanya konti.

"How's Monroe?" I asked, I'm holding her hand.

Kahit kailan ay hindi pa kami nakakapunta ni ina at ama sa lugar na 'yon, I don't even know why, mga kalahi lang rin naman namin ang andoon pero ni minsan ay hindi nila pinlano bisitahin.

"It's fine, Alexis. May mga inayos lang talaga kami, ang hirap kapag walang namumuno sa bayan na pinagtitirahan mo," she answered.

"Lipat ka na kasi dito, hija," auntie Amanda suggested, she smiled.

"I can't, lady Amanda. Andoon ang mga magulang ko," malungkot niyang sabi.

Kung sabagay, maski ako ang nasa posisyon niya ay hindi ko maiiwan ang bayan na kinalakihan ko. We met at school, open naman kasi ang paaralan ng Montavilla sa lahat ng mga bampira maski hindi tiga sa amin. Kaso nitong taon na ito ay hindi siya nakapag enroll sa sobrang busy niya. She's my childhood bestfriend, until now.

Rinig kong may tumikhim sa likuran ko. Damn it, I forgot Kaiden. Dahil do'n ay napasilip si Cassidy sa likuran ko. I smiled bago ko hinila palapit si Kaiden sa amin, shock was written on Cassidy's face. Gusto ko sana tanungin kaso naisip ko na baka nakalimutan niya yung about sa truce.

"Cassidy, this is Kaiden, alpha of Creighton. Kaiden, this is Cassidy, my bestfriend." I introduced them to each other. Hindi ko mabasa ang iniisip nila, nakatingin lang sila sa isa't isa.

Kaiden seems like he already saw Cassidy pero hindi niya maalala. Maski si auntie Amanda ay napatingin sa akin, tila nagtatanong. Cassidy blinked twice before she chuckled.

"I'm sorry about my reaction, nakalimutan kong nag truce na pala kayo. And your face is very familiar, parang nakita na kita somewhere," she said, still wondering.

"Same. I just can't remember," Kaiden responded bago siya bumaling sa akin.

Baka nagkita sila sa boundary or what. Hindi naman lagi dito si Cassidy e, kaya sa boundary lang sila possible magkita.

"Aren't we going, love?" Kaiden asked, my eyes widened. Kung normal na tao lang siguro ako ay namula na rin ang pisngi ko. Damn it, Lorenzo.

Cassidy's mouth formed an 'O' bago siya mapang asar na tumingin sa akin.

"Oh, I forgot about the prophecy," she laughed a bit. Napahinto ako.

"You know about that?" I asked out of confusion. Mukhang updated pa rin pala siya tungkol sa mga nangyayari dito, and I'm really happy about that, feeling ko connected pa rin kami sa isa't isa maski magkalayo kami.

"Of course, hindi pwedeng mahuli ako sa lovelife ng bestfriend ko." She teased, nangiti nalang ako. I looked at Kaiden, he just raised my eyebrow. Mukhang hinihintay na ang pag alis namin.