Farklı konularda yazılmış, en sevilen çiftlerin tek ya da birçok bölümden oluşan hikayeleri ve fanartlardan oluşmaktadır.
Aşk üçgeni tadında hikayeler görülebilir.
Cinsellik ve etkileyici unsurlar içermektedir.
B×B
Başından belirteyim. Bu hikaye Operadaki Hayaletten esinlenildi. Ama farklı bir şekilde yol alacak. Aşağıdaki Fanart kesinlikle bu hikayenin ilham noktası oldu. İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Olay örgüsü günümüzde geçmektedir.
🎭
Steven, şarkı söylemeyi çok seven, hatta müziğe aşık birisiydi. Bazı zamanlar müziği hissedebildiğini, hatta notalara dokunabildiğini bile söyleyebilirdi.
Babası, kemancı olarak yıllarca orkestrada iş yapmıştı ve daha küçüklükten kendisine müzik sevgisini aşılamıştı. Tam olarak annesi öldüğünden beri.
Annesinin melek gibi bir sesi vardı. Bunu hatırlıyordu ve zamanında opera binasında ünlü bir operacıydı. Babasıyla da orada tanışmış ve birbirlerine aşık olmuşlardı. Filmleri konu alan bir aşk hikayesi gibiydi. Maalesef sonu mutlu sonla bitmemişti. Annesi o beş yaşındayken veremden dolayı vefat etmişti.
Babası oğlu için ayakta durmaya çalışsa da en fazla 5 yıl dayanabilmişti. Acısının boyutu, Steven 10 yaşına geldiğinde dayanılmaz olmuştu ve bir gün orkestradakiler tarafından kalp krizinden dolayı ölü bulunmuştu. Neyse ki opera binasının sahibi Natasha çok iyi yürekliydi ve Steven'ı kendi himayesine almıştı. Onu kendi oğlu gibi bakıp büyüttü.
Steven büyüdüğünde istediği müzik okulunda okuyup tahsilini bitirmişti ve annesiyle babasının izinden gitmek istemişti. Geri döndüğünde babası gibi aynı opera binasında kemancı olmuştu. Keman çalmayı severdi. Ama şarkı söylemeyi daha çok severdi. Yine sesini herkesten saklıyordu. Nedenini bilmiyordu.
Opera binasına geldiğinden beri orada çalışanlardan hep aynı şeyi duyar olmuştu. Binanın içinde tuhaf şeyler oluyordu. Işıklar yanıp sönüyor, bir türlü göremedikleri büyüleyici seste bir erkeğin tehditkâr sesleri duyuluyordu. Onun için şeytanın habercisi diyen bile vardı tâbi. Ama Steven böylesine korkunç bir olaya tanık olmamıştı. Bu yüzden pek inanmak istemiyordu.
Üniversite için ayrıldığı 4 yılı dışında, 10 yaşından beri geriye kalan günlerini opera binasındaki odasında geçirmişti. Binada sadece o ve annesi gibi benimsediği Natasha kalırdı. Bu yüzden bina geceleri dolaşılamayacak kadar ürkütücü görünürdü. Zaten Steven'da gece olmadan yiyecek, içecek her tür ihtiyacını odasına alır, sabaha kadar bir daha çıkmazdı. Bu yüzden odasında bir banyo olduğu için kaç defa kendini şanslı saymıştı.
Bugüne kadar tuhaf bir olay yaşamamıştı ama şu anda izlendiğinin ve bundan sonra hayatının normal olmayacağından habersizdi.
