Son Tanrıça

~11~

Oy verip ve yorum yapmayın unutmayın ❤️

Bilinmeyen zaman
Olympos

Medya- Artemis
Bölüm Şarkısı- Bahjat/ Hometown smile

Yeni bir gün ve yeni sorumlulukları omuzlarına yükledi o gün Agápi. Her günü tanrılara ve insanlara neşe saçmakla geçen bu güzel tanrıça bu sabah büyük bir hissizlikle başlamıştı her şeye. Etrafı tüllerle kapatılmış kar beyaz yatağından kalktı ve tülleri bir kenara iterek dışarıyı izlemeye başladı. Bugün mutlu değildi ancak mutsuz da değildi. Gülmek bile yorucu gelirken sadece etrafa bakmakla yetindi. Usulca yatağından kalkarken kapısı hafifçe çalındı.

"Gel!"

İçeriye giren bu genç adamla içindeki o hissizlik yerimi aşka bıraktı birden bire.

"Sevgilim, sen miydin gelen? Ne güzel bir sürpriz bu."

"Sabahımın ilk ışıklarını seninle görmek istedim tanrıçam."

Birkaç adım gelerek aralarındaki kısa mesafeyi de kapattı Zeus.

"Merak etme sevgilim çok az kaldı. Bu törenler bittikten sonra bütün tanrılar ve tanrıçalar huzurunda ebedi huzurumuza kavuşacağız."

Müstakbel eşi öyle güzel sözler söylerken onun aklı sadece en kısa zamanda ona kavuşmaktı. Ömrünün sonuna kadar değil sonsuzluğuna kadar yanında bütün gücü, kudreti ve sevgisiyle yaşamak istiyordu. Bir şeyler anlatmakla meşgul olan kadını aşk dolu bakışlarla izlerken daha fazla dayanamayıp dudağına masum bir öpücük kondurdu adam. Beklemediği bu öpücük karşısında afallayan, utanan ve pek belli etmek istemese de heyecanlanan Agápi, susarak kafasını önüne eğmekle yetindi sadece. Birkaç saniye sonra kafasını toparlayan Agápi kızgın(!) bir tavırlı sevgilisine baktı.

"Bu yaptığının doğru olmadığını biliyorsun, değil mi? Lütfen tekrarı olmasın."

"Peki, bunu neden yapmamalıyım Yüce Agápi? Bana bunu açıklayabilir misiniz?"

"Çünkü doğru değil..."

Yeterli bir cevap bulamayan kadının o masum yüzü karşısında içi gitmişti Zeus'un. Birbirlerine aşkla bakan bu iki tanrı bir araya geldiği vakit adeta yenilmez oluyordu ancak hiçbir zaman bu gücü başkalarına karşı tehtid olarak kullanmıyorlardı. Agápi'den önce gücünün farkında olan ve bunu kullanmaktan zerre çekinmeyen Zeus gün geçtikçe uysallaşıyor, sakinleşiyor ve sevgisinin onu dinginleştirmesine izin veriyordu.

"Ne yapıyorsun bana böyle? Söylesene sevgili... Sana baktığım her an bütün kibrim ve öfkem kayboluyor. İçimde yalnızca aşk var oluyor... Aşk ve arzu, seni istiyor bütün bedenim, kalbim, ruhum... Ne yapıyorsun bana böyle? Bir gülüşün bu çekilmez memleketi cennet ediyor bana. Anlat bana sen gidersen ne olur? Neler gelir bu bahtı kara başıma?"

"Deme öyle, bahsetme bizsizlikten. Ne ben sensiz nefes alabilirim ne de sen bensiz gülebilirsin. Beni ben, seni sen yapan biziz aslında. Gözlerindeki aşk benim bütün gücüm. Peki sen söyle bana bir gün gözülerinden dolup taşan o aşkı göremezsem ne yaparım ben? Nasıl yaşarım?"

"Korkma iki gözümün çiçeği, olmaz öyle şey. Bu gözleri sana aşkla bakmazken göremezsin. Canım bedenimi bıraksa yine sana olan aşkım zerre azalmaz ilk gün gibi değil ilk günden kat be kat daha fazla severim seni ben."