Ağlama Duvarı

Özel Bölüm 1

Sinyorİta: Merhabalar efenim.

Ağlama.duvarı: Merhaba?

Sinyorİta: Nasılsınız? Sağlığınız sıhhatiniz yerindedir inşallah.

Ağlama.duvarı: Yerinde yerinde eyvallah da sen niye yazdın

Sinyorİta: Hâl hatır sormak için efenim.

Bir maruzatı mı vardı?

Ağlama.duvarı: Yooo ne maruzatı olacak

Bu arada o ne demekti hacı

Sinyorİta: Yuh abi hacı ne ya

Kibar konuşanda kabahat

Allah'ın dırzosu seni

Ağlama.duvarı: Ne diyon lan sen

Sinyorİta: Hiç anlatılanlardaki gibi değilmişsin

Senin için karşıdaki delirtmedikçe saygısını bozmaz diyorlardı

Duvar admin adamın dibi falan diyorlardı ama yok

Yazım kurallarına da hiç uymuyorsun zaten

Ağlama.duvarı: Başka ne diyorlardı

Sinyorİta: Kibar, anlayışlı, sempatik, yakışıklı

Ağlama.duvarı: Eehehehe

Öyledir sevgilim

Sinyorİta: nE

Sen duvar admin değil misin şimdi

Ağlama.duvarı: Yooo

Evren ben

Buralarda hava nasılmış bir bakmak istemiştim sana denk geldi

Sinyorİta: Ay feels

Ağlama.duvarı: Sevgilim çağırıyor hadi ben kaçar

(Ağlama.duvarı çevrimdışı)

***

"Evren deminden beri sana sesleniyorum. Napıyorsun orada? "

Telefonu arkama fırlatıp "Hiiç." dediğimde şüpheyle tek kaşını kaldırmıştı.

"Hiç inandırıcı değilsin ama neyse. Annem pasta yapmış. O eşek sıpasını da çağır oğluşum, dedi. "

"Bak ya! İnadına mı yapıyorsunuz anlamıyorum ki? "

Gülerek mutfağa gittiğinde ben de sırıtıyordum. Atlas o zamandan beri bizde kalıyordu ve anneme anne, babama baba diyordu. Aileden biri olmuştu artık ve söylemek gerekirse onu benden daha çok kabullenmişlerdi. Bunu annemin bana eşek sıpası, ona ise oğluşum demesinden de anlayabilirsiniz.

Mutfağa girdiğimde kenardaki taburelerden birini alıp Atlas'ın yanına oturdum. Kalabalık bir aile olduğumuz için masaya sığmıyorduk. Tabureler bu yüzden vardı.

"Çocuklar sınava çalışıyorsunuz değil mi? Bu yıl sizin için çok önemli biliyorsunuz. "

Babamın sorusuna benden önce ablam atlamıştı. Ona bu aralar çok gıcık oluyordum.

"Evren Can ve ders çalışmak mı? Hayal kurma baba."

"Sana mı sordu soruyu? Karışmasana!"

Kaç yaşına gelmiş çocuk sahibi olmuşsun hâlâ benimle uğraşıyorsun be abla. Biz kendi aramızda dalaşırken Atlas gülüyordu. Ablamı boşverip Atlas'ı izlemeye başladığımda utangaç bir şekilde kafasını eğip gülmüştü. Annemin öksürük sesiyle tekrar ona döndük.