အပိုင္း က (Gulf)
အိပ္ေကာင္းေနၿပီဆို အသံေတြက ဆူညံေနေရာပဲ။ Mild အသံက အက်ယ္ဆုံးျဖစ္သည္။ “ဒီမွာ အိပ္ေနတယ္ေလကြာ၊ အသံနည္းနည္းေလွ်ာ့ေပးၾကပါကြ” မ်က္စိစုံမွိတ္ေအာ္ၿပီး တစ္ဖက္ကို ျပန္ေစာင္းအိပ္ဖို႔ျပင္ေတာ့ တစ္ခုခုႏွင့္ တိုက္မိသည္။ ဒါ ပုံမွန္မဟုတ္။ က်ေနာ့္အိပ္ရာထဲတြင္ ေစာင္ႏွင့္ ေခါင္းအုံးမွလြဲ၍ တျခားပစၥည္းမ႐ွိ။ က်ေနာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။ ျပန္ေတြးေတာ့ ကားေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကို ေနာက္ဆုံးသတိရသည္။ ဒါဆို က်ေနာ့္ေဘးမွာ လူတစ္ေယာက္အိပ္ေနတာေပါ့။ Shiaa။ ဘယ္သူလဲသိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္ မ်က္လုံးကို တျဖည္းျဖည္းဖြင့္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေဘးက ၾကည့္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္မ်က္လုံးႏွင့္ တည့္တည့္ဆုံသည္။ ထုံးစံအတိုင္းပင္ ထိုမ်က္လုံးမ်ားမွ က်ေနာ္ ႐ုန္းထြက္မရျပန္။
Mew: အိပ္ေရးဝရဲ႕လား ကေလးေလး
သူ႕အသံၾကားမွ ျပန္သတိဝင္သည္။
Gulf: Shiaa, က်ေနာ္က ဘာလို႔ ဒီအခန္းထဲ ေရာက္ေနတာလဲ။ က်ေနာ္ အိပ္ေနတာ ၾကာၿပီလား။ ဘာလို႔ မႏိႈးတာလဲ။ Mild တို႔ေရာ။ ဘာလို႔ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းလဲ။
Mew: ျဖည္းျဖည္းေမးပါကြာ။ ခု ကိုယ္တို႔ တည္းမယ့္ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေနတာ။ ဒီကိုေရာက္တာ ႏွစ္နာရီေလာက္ေတာ့ၾကာၿပီ။ ေရာက္ခါစက ႏိႈးသားပဲ။ အတင္းအိပ္မယ္လုပ္ေနတာနဲ႔ ကုန္းပိုးၿပီး ဒီအခန္းထဲေခၚလာရတာ။ ခါးေတာင္နာသြားၿပီ။ Mild တို႔က ထမင္းသြားစားဖို႔ ခုေလးတင္ထြက္သြားတယ္။ စားခ်င္တာ႐ွိရင္ မွာလိုက္ေလ။
Gulf: က်ေနာ္ လိုက္သြားလိုက္မယ္။
Mew: သြားမယ္ဆို ကိုယ့္ကိုလည္း ေခၚသြားပါ။ သူတို႔အကုန္လုံးသြားၾကတာ။ ကိုယ္က ဒီမွာ ေစာင့္ေပးမယ္ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကို တစ္ေယာက္တည္း မထားခဲ့ပါနဲ႔။
ဒါ ဘယ္လိုခြၽဲမႈႀကီးလဲဗ်ာ။ ဒီလူႀကီးမွာ ဒီလိုေတြ႐ွိမွန္း မထင္ထားခဲ့ဘူး။
Gulf: မသြားေတာ့ဘူး။ မွာပဲမွာလိုက္ေတာ့မယ္။ အရင္မ်က္ႏွာသြားသစ္လိုက္ဦးမယ္။
Mew: ေသခ်ာ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ခဲ့ေနာ္။ ေရခ်ိဳးကူေပးရဦးမလား။
မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ၾကဳတ္ၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ျပန္ၾကည့္သည္။ ဒီလူႀကီးဟာ လူကို မ႐ွက္႐ွက္ေအာင္ လုပ္ေနေတာ့တာပဲ။
ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ Mild တို႔ ျပန္ေရာက္ေနၿပီ။ စားပြဲေပၚမွာ သူႀကိဳက္ေသာ ၾကက္ပင္စိမ္းထမင္းေၾကာ္ တင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ Phi Mew လည္း ထိုင္ေနေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္။ ဆာေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သြားထိုင္လိုက္ရသည္။
Mew: အမ်ားႀကီးစားေနာ္။
ေခါင္းတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပကာ စားရန္သာ အာ႐ုံစိုက္လိုက္သည္။
Mew: ကိုယ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ဖို႔ အစီအစဥ္မ႐ွိဘူးလား
ႏွစ္ရက္ပဲေတြ႕ရမယ့္သူကို ဘာလို႔မ်ား အဲ့ေလာက္စပ္စုေနရသလဲဆိုတဲ့ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေပးလိုက္သည္။ ထိုလူႀကီးက ျဖဳံပင္မျဖဳံ။
Mew: ကေလးက မေျပာေတာ့လည္း ကိုယ္ပဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ။ နာမည္က Gulf Kanawut။ ၄ ရက္ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၉၇ ေမြးတယ္။ အရပ္က ၁၈၅ စင္တီ။ ေသြးအုပ္စုက ေအ။ အေဖနဲ႔ အေမ နာမည္က Khun Sea နဲ႔ Khun Coral။ ကမ္းေျခၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေမြးတယ္။ ဟိုတယ္တစ္ခုပိုင္တယ္။ ေနၾကာပန္းႀကိဳက္တယ္။ အျဖဴေရာင္နဲ႔ အမည္းေရာင္ႀကိဳက္တယ္။ ပင္စိမ္းထမင္းေၾကာ္ အႀကိဳက္ဆုံး။ ေဘာလုံးကန္တာ ေတာ္တယ္။ ခု ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္မွာ စီးပြားေရးေမဂ်ာ တက္ေနတယ္။ ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္ကို ေ႐ြးတက္တာက ေရဒီယိုကလပ္မွာ ပါခ်င္လို႔။ အစီအစဥ္ host တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တယ္။ ပုစြန္ allergy ႐ွိတယ္။ ငယ္ငယ္က ေယာက်္ားေလးေက်ာင္းတက္ခဲ့တာ။ ရည္းစားလည္းမထားဖူးဘူး။ ခုလည္း ရည္းစားမ႐ွိဘူး။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။
Gulf: ဘယ္သူက ကေလးလို႔ ေခၚခိုင္းလို႔လဲ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို Stalk ေနတာလား။
Mew: ၆ ႏွစ္ေလာက္ကြာေနတာ ကေလးေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ တျခားနာမည္ေခၚေပးရမလား။ ကေလးက ေျပာမွ မေျပာျပတာ။ အဲ့ေတာ့လည္း ကိုယ့္ဘာသာ ကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြဆီပဲ ေမးရတာေပါ့။
Gulf: Shiaaa Mild။ မင္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။
Mild: Phi Mew က ငါ့ကို ေဘာလုံးအက်ႌဝယ္ေပးလို႔။
ေဘာလုံးအက်ႌတစ္ထည္အတြက္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္အကုန္ကို ေရာင္းစားတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးရထားသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ အျပစ္တင္ရေပမည္။
Gulf: ငါကေတာ့ မင္းကို လက္ဝါးပဲ ေကြၽးမယ္။
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ထ႐ိုက္ေတာ့ Mild က ပတ္ေျပးသည္။ သူ႕ေနာက္ကို လိုက္ရင္း ခုံကို ခလုတ္တိုက္မိကာ လဲက်သည္။ သို႔ေသာ္ ေအာက္ထိမေရာက္သြားလိုက္။ တစ္ေယာက္က လွမ္းဆြဲသည္ကို ခံစားရၿပီး ရင္ခြင္က်ယ္တစ္ခုထဲ မ်က္ႏွာက ျမဳပ္သြားသည္။
Mew: တကယ့္ ႐ွပ္ပလာေလး။
Gulf: က်ေနာ့္ကို လႊတ္ေပး။
Mew: ကိုယ့္အေၾကာင္းေရာ မသိခ်င္ဘူးလား။
Gulf: မသိခ်င္ပါဘူး။
Mew: အင္းပါ။ ကိုယ့္အေၾကာင္းက ႐ွာဖတ္လည္း ရေနတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ Sky ကို ေမးလည္း ရတယ္။ ကိုယ္တိုင္ေျပာျပတာမွ နားေထာင္ခ်င္တယ္ဆိုလည္း Line ကေန စာပို႔ေမးလို႔ရတယ္။
Gulf: က်ေနာ္က ဘာလို႔ ႐ွာဖတ္ရမွာလဲ။
Mew: သိခ်င္စိတ္ေပါက္လာရင္ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေခၚမွာလဲ။
Gulf: အရင္လႊတ္ေပးၿပီးမွ စကားေျပာလို႔မရဘူးလား။
Mew: ဘယ္လိုေခၚမွာလဲလို႔။ စေတြ႕တည္းက ခုထိ ဘယ္လိုမွ မေခၚေသးလို႔ေလ။ Phi Mew လို႔ ေခၚမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုကို လို႔ ေခၚခ်င္လား။
Gulf: ဘာကိစၥ ကိုကို လို႔ ေခၚရမွာလဲ။ လႊတ္ေပးလို႔ ဆိုေန
Mew: တစ္ခုခုမေခၚမခ်င္း မလႊတ္ေပးဘူး
Gulf: Phi Mew, Phi Mew။ ရၿပီလား။ လႊတ္ေတာ့။
Phi Mew က လႊတ္ေပးၿပီး က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို ျပဳံးတုံ႔တုံ႔ႏွင့္ ၾကည့္သည္။ တျခားဟာေတာ့ မသိ။ ႐ွက္လြန္းသျဖင့္ က်ေနာ့္နား႐ြက္ေတြ ရဲေနမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။
Lay: အဟမ္း။ မနက္ျဖန္အတြက္ စာသားမတိုက္ၾကေတာ့ဘူးလား။
အခန္းထဲတြင္ Mild၊ Sky ႏွင့္ Lay တို႔သာ ႐ွိေန၍ ေတာ္ေသးသည္။ သူတို႔ပဲ႐ွိေနလို႔ ထိုလူႀကီးသည္ ပိုအတင့္ရဲ၍ လိုက္စေနသည္လား။ တျခားသူမ်ားပါ႐ွိေနလွ်င္ ႐ွက္လြန္း၍ ဘယ္လိုေနရမည္ဆိုတာကို သိမည္ေတာင္ မဟုတ္။ စာသားတိုက္ေနသည့္ တစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း က်ေနာ္ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာကိုမွ် ေသခ်ာမၾကည့္ရဲသျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔၍သာေနရသည္။ Phi Mew အပါအဝင္ Mild တို႔အကုန္လုံးကေတာ့ ျပဳံးစိစိႏွင့္။
အပိုင္း ခ (Mew)
အလုပ္ကိစၥေတြၿပီးသြားေတာ့ Mew တစ္ေယာက္ ခ်င္းမိုင္ကေန မျပန္ခ်င္ဘဲႏွင့္ ျပန္လာခဲ့ရသည္။ စိတ္ကေတာ့ ထိုေကာင္ေလးနားတြင္ က်န္ခဲ့သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ သူ႕ကို လိုလားဟန္မျပဘဲ ဂ်စ္တိုက္ေနျခင္းကပင္ သူ႕အတြက္ ပိုၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစသည္။ ထိုေကာင္ေလးအား စေနရလွ်င္ အရာအားလုံး ေမ့ေနသည္အထိ။ (ဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ Line id ေတာ့ လုယူခဲ့တာပဲ။ စာပို႔လွ်င္ စာျပန္ပါ့မလား။ စာမျပန္ရင္ ခ်င္းမိုင္ထိ လိုက္သြားၿပီး ပညာေပးလိုက္ဦးမယ္)။ ကိုယ့္ဘာသာေတြးၿပီး ရယ္ရသည္။
ဒီရက္ပိုင္း ဟိုေပါက္စႏွင့္လည္း စကားမေျပာျဖစ္။ ေပါက္စကို ထိုေကာင္ေလးအေၾကာင္း ေျပာျပရဦးမည္။ ကေလးလို႔ သူေခၚလိုက္လွ်င္ ရဲတက္သြားတတ္ေသာ နား႐ြက္ေလးမ်ားအေၾကာင္း၊ သူ႕ကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္၍ တြန္႔သြားေသာ မ်က္ခုံးေလးမ်ားေအာက္မွ အၿမဲၾကည္ေနတတ္ေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားအေၾကာင္း။ ေျပာရင္းႏွင့္ သတိရလာျပန္သည္။ Sky ကို အကူအညီေတာင္းကာ ခိုး႐ိုက္ခိုင္းထားေသာ ထိုကေလးပုံမ်ားကို ထုတ္ၾကည့္မိသည္။ သူ အရင္က ရည္းစားေတြ ထားခဲ့တုန္းကေတာင္ ထိုေကာင္မေလးမ်ားပုံ ဖုန္းထဲတြင္မ႐ွိဖူး။ ခုေတာ့ျဖင့္ ေကာင္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ပုံေတြကို ခိုး႐ိုက္ခိုင္းသည့္အျပင္ အထပ္ထပ္အခါခါ ၾကည့္ေနမိေသာ သူ႕ကိုယ္သူလည္း နားမလည္။
ေပါက္စသည္ ရင္ဖြင့္ေဖာ္ျဖစ္သည္။ စိတ္ညစ္စရာ႐ွိေနခ်ိန္ သူႏွင့္ေျပာရလွ်င္ စိတ္သက္သာေစသည္။ တစ္ခုခုဆိုလွ်င္ တိုင္ပင္စရာ အေဖာ္ျဖစ္သည္။ ဒီကေလးကက်ေတာ့ မတူ။ သူႏွင့္႐ွိေနလွ်င္ စိတ္ညစ္စရာဆိုတာ ဘာလဲဟု ျပန္ေမးရမည္ျဖစ္သည္။ Skinship ခိုးခိုးလုပ္ရသည္ကိုပင္ ေပ်ာ္ေနမိသည္။
“ခုလိုပုံဆိုရင္ေတာ့ ခ်င္းမိုင္မွာ ဘာေတြစားေကာင္းလဲ ႐ွာထားရေတာ့မယ္ထင္တယ္။ ခဏခဏေရာက္ျဖစ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့”
“ဗ်ာ ဘာလို႔လဲ Phi Boss”
“ျပဳံးေနလို႔ေလ”
“ဟာဗ်ာ Phi ကလည္း”
“Schedule ေတြ ညႇိတဲ့ထဲ ထည့္ေတြးစရာေပၚလာေတာ့မွာေပါ့။ Phi အဝတ္ထုပ္ေရာ ကားေပၚတင္ထားရေတာ့မလား။”
“Phi ကို ေခၚမယ္လို႔ ဘယ္သူကေျပာလဲ။ သြားမယ့္သြား တစ္ေယာက္တည္းသြားၿပီးေတြ႕မွာေပါ့။”
“ဟာ ေအးပါကြာ။ ဘယ္လိုသြားသြား ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထထြက္သြားတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေနာ္။ ဒီမန္ေနဂ်ာကို အလုပ္ျပဳတ္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔။”
“ဟား ဟား”
Phi Boss ေျပာသလိုမ်ိဳး သြားသြားေတြ႕ဖို႔ စိတ္ကူးက ျဖစ္လာသည္။ အေတြးနဲ႔တင္ ေပ်ာ္ေစေသာ ထိုကေလးကို သူ႕စိတ္ထဲတြင္ တစ္ေနရာေပးမိေနၿပီဆိုသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
ESTÁS LEYENDO
နေကြာပန်းလေးရဲ့ပုံပြင် 🌻☀️ (Unicode/ZawGyi)
Fanficဒဏ္ဍာရီတွေထဲမှာတော့ နေမင်းကြီးက နေကြာပန်းလေးကို သတိမထားမိခဲ့ဘူးတဲ့။ နေမင်းကြီးလို တောက်ပနေတဲ့ Phi Mewကရော နေကြာပန်းလေးနဲ့တူတယ်လို့ပြောကြတဲ့ Gulf ဆိုတဲ့ ကျနော့်ကို သတိထားမိမှာလား။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ကတော့ နေကြာပန်းတို့ရဲ့ထုံးစံအတိုင်း Phi ဆိုတဲ့နေမ...
