İlk Bakış ♥

♥ 21 ♥

Multimedia'nın bölüme uygun olduğunu düşünüyorum. Sizce?

Sıkıcı dersin sonlarına yaklaştığımızda dudaklarımda ruj kalmadığına emindim. Dudaklarıma dişlerimle uyguladığım işkence bile içimdeki stresten kurtulmamı sağlayamıyordu. Tüm okul çalkalanıyordu. Dedikodu kısa sürede okula yayılmış, fısıltılar çoğalmıştı. Herkes benden yanaydı. Şuan Gucci ve Lexi'nin ne yaptıkların bilmiyordum doğruyu söylemek gerekirse bilmek istediğimden de emin değildim.

İçimde ki sıkıntı beni boğarken sonunda zilin çaldığını duydum. Koridordan bahçeye doğru yürürken tüm gözlerin odağı yine bendim. Öğrenciler fısıltı olayın aşmış direk yüzüme bakarak konuşuyorlardı. Sinirle dişlerimi sıkarken başımı dik tuttum. Onlara neydi ki...

Önüme geçen biriyle adımlarımı durdurdum. Karşımda gördüğüm Lexi sinirden mosmor olmuştu. Bugün ikinci ve son kez bu saçmalığa bir son verecektim.

"Sen... seni mahvedicem. Bana yaptıklarının hesabını vereceksin!" Bu repliği bir yerden hatırlıyordum... Dejavu diye düşündüm

"Yeter anlıyor musun? Yeter. Bıktım senden ve şu aptal oyunlarından. Aynı şeyleri tekrarlamaktan. Bu boş tehtidlerin bana sökmez." Sinirden gözüm dönerken titrediğine aldırmadan sertçe kolunu tuttum. "Eğer bir daha benim karşıma çıkarsan seni buna pişman ederim. Ben senin gibi boşuna da konuşmam. Bu sefer sana yaptıklatım sadece seni geri püskürtmek için küçük bir gösteriydi ama bir daha bana bulaşırsan çok pişman olursun"

Tuttuğum kolunu sıkarak onu kenara fırlattım. Bu kadarı ona yeterdi.

Kızlarla birlikte bahçeye çıkarken serin hava biraz olsun iyi gelmişti. Birlikte geçip banklardan birine oturduğumuzda Jasmin yine ayakta karşımızda duruyordu.

"Lütfen Jasmin tepemde durup bana öyle bakma. Geç otur sende" dedim bıkkınlıkla. Aslında buna alışmıştık ama nedense şimdi sinirlerime dokunuyordu.

Omuz silkti. "İstemiyorum"

Gözlerimi devirdiğimde Selly konuşarak dikkatimi ona vermemi sağladı.

"Artık anlatmaya başlayacak mısın?"

Yeniden göz devirmemek için kendimi tutarken bu defa ben omuz silktim. Az önce olanlardan bahsetmediğini biliyordum zaten onlarda bunu yapacağımı tahmin ettikleri için pek şaşırmamışlardı.

"Bunun olacağını biliyordunuz. Planı size anlatmıştım"

O kadar sakin konuşmuştum ki dışarıdan bakan biri delirdiğimi düşünürdü. Ama onlar biliriyordu. Beni çok iyi tanıyorlardı dışarıdan ne kadar umursamaz, sakin görünürsem içimde ki fırtınanın şiddetide o kadar büyük olacaktı.

"Vanessa... lütfen bizimle konuş. Bak biz senin en yakın arkadaşlarınız"

Selly'e bakmayı sürdürdüğümde bu sefer Jasmin konuştu. Sesinde ki anlayışlı ton kalbimin etrafında bulunan buzları kırıyordu.

"Tamam Selly, Vanessa zaten bunları biliyor eğer konuşmak istese konuşurdu." Yanıma gelerek bana sarıldı. "Biz her zaman yanındahız bunu sakın unutma"

Selly'de bana sarıldığında bende kollarımı kaldırıp ikisini de kucakladım. Bu gerçekten çok iyi hissettiriyordu buna ihtiyacım vardı. Kızların bana olan sevgi ve güveni şimdi tam da ihtiyaç duyduğum şeydi.

Kızlarla sarılmamız sona erdiğinde karşımda duran ve bizi -beni- izleyen Nick, gevşeyen sinirlerimin yeniden gerilmesine sebep oldu. Soran gözlerle ona baktığımda yüzünde ki gülümsemeyle bakmaya devam etti. Kızlar berbat bir yalan uydurarak yanımızdan ayrılırken öldürücü bakışlarla karşılık vermiştim. Resmen beni onunla yanlız bırakmışlardı.