<<ហ្អឹម គេទៅចោលខ្ញុំហើយ~លារហើយJeon Jugkook>>Tae ញញឹមដោយសើចតិចៗបែរខ្នងដើរចេញចូលអង្គុយក្នុងឡានសង្ងំយំតែម្នាក់ឯងគិតថាគេជានាក់រើសផ្លូវនេះខ្លួនឯងកុំឈឺចាប់អី តែបេះដូងវាមិនស្តាប់បញ្ជាវាកំពុងតែឈឺខ្លាំងណាស់ឈឺរហូតដល់ចង់គាំង~ "លារហើយបុរសដ៏កក់ក្តៅ"
បន្ទប់ពីយំអស់ចិត្តក៏ត្រឡប់មកភូមិគ្រឹះKimទាំងគ្មានវិញ្ញាណដើរសឹងមិនត្រង់ផ្លូវ~ទឹកមុខស្លេកស្លាំងក្រៀមស្រពោនជាប់រហូត~
<<បងប្រុស យ៉ាងមិចនឹងបងកើតអីមែនទេ~>>Jm ឃើញអ្នកជាបងដើរមកក៏ប្រញាប់ចូលខ្លួនទាញTaeអោយអង្គុយមើលទៅអស់កម្លាំងអង្គុយសាឡុងមិនចង់ត្រង់ផង~
<<JM ហិក ហិក គេទៅចោលបងហើយ គេទៅចោលពួកយើងហើយ~>>Tae យំអោបJmខ្ញាំដៃ ជាយអាវអ្នកជាប្អូន~
<<បងកុំយំណា គាត់ទៅទីនោះច្បាស់ជាមានហេតុផលរបស់គាត់បងឈប់យំទៅណា យំច្រើនពេកវាមិនល្អដល់កូនបងទេ ~>>Jm ទាញTaeមកអោបយកដៃទះខ្នងតិចៗជាការលួងលោម~
<<ហ្អឹម ~>>Tae យកដៃជូតទឹកភ្នែកងក់ក្បាល យ៉ាងណាក៏សង្ឃឹមថាJungkookត្រឡប់មកទីនេះវិញដែរ~
+Jungkook pov
<<Taeពេលនេះអូនកំពុងតែធ្វើអី អូនបានសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ដែរទេ ឬពេលនេះអូនកំពុងតែធ្វើការងារផ្ទះទៀតហើយ ~ មើលថែសុខភាពអោយល្អដឹងទេ ខែនេះមេឃឧស្សាហ៍ធ្លាក់ភ្លៀងណាស់អូនកុំសូវចេញក្រៅពេកណា~បងបារម្មពីអូន កូនរបស់ពួកយើង បង..បងស្រឡាញ់អូនជារៀងរហូត~Kim Taehyung >>នាយផ្តេកក្បាលនឹងទ្វារឡានគិតភ្នែកមើលទៅទេសភាពទីក្រុងដែរចាកចេញជិត1ឆ្នាំពេញ~ នាយប្រាប់កូនចៅអោយឈប់ឡានដើរក្រោមតំណក់ទឹកភ្លៀងរលឹមៗចូលហាងលក់សម្ភារះកូនក្មេង~នាយមើលវាបន្តិចញញឹមឃើញស្បែកជើងតូចៗ នាយពិតជាចង់ពាក់វាអោយកូនៗគេខ្លាំងណាស់ ~នាយជ្រើសយកស្បែកជើងពីសម្រាប់ អ្នកលក់គិតលុយរួចក៏ទទួលយកវាទាំងញញឹមទាញអាវមានមួកមកគ្របក្បាលដៃលូកចូលខោប៉ៅអាវរត់ឆ្លងកាត់ទឹកភ្លៀងចូលឡានប្រៀបដូចជាមនុស្សធម្មតាដែរមិនមែនជាម៉ាហ្វៀដូចមុន~
+8ខែកន្លងផុតទៅ~
+យប់អាធ្រាតុ
Taehyungជិតដល់ថ្ងៃសម្រាលកូនពោះក៏ប៉ោងៗរួមទាំងJmផងដែរដោយសារពួកគេមានកូនលើសខ្វះគ្នាមិនប៉ុន្មានសប្តាហ៍នឹងឯង Taeដើរអោបពោះចូលបន្ទប់ទឹកកាន់កូនកន្សែងយកទៅហាលតែស្រាប់តែឈឺពោះអង្គុយចុះយកដៃទប់លំនឹងស្រែករកជំនួយ ប្រហែលឈឺពោះសម្រាលកូនហើយ~
