DUVAR(askıda)

11/2

"AĞA ha"
Hira bunları düşünürken yanakları al al olmuştu. Evren ona bakıp gülümsedi. Yemeklerde yenilmişti bu arada. Hira merak ettiği bir sosu sorunca Emine Hanım onu mutfağa götürüp anlatmaya başladı.Haluk ve Kenan çalışma odasına gidince Doğu konuşmaya başladı.
-Görünüşe göre baş başa kaldık. Birşey yapmak ister misin?
-Hayır zaten birazdan Hiralar gelir.
-Yapma Evren o kadar hevesle içeri girdiler ki... bir saate çıkmayacaklarını sende biliyorsun . Evrenden bir ses çıkmayınca "istersen albümlere beraber bakabiliriz"dedi. Evren yemek boyunca bu anı bekliyordu. Doğuyla yalnız kalma fikri hoşuna gitmesede tamam dedi. Doğu ona Parıltı gözlerle bakarken annesine seslendi"Anne ben Evren'e resimleri gösteriyorum"deyip yukarda bir odaya gittiler. Orta boylarda sıcak bir odaydı. Sallanan bir sandalye eski bir Dikiş makinesi,oymalı bir çeyiz sandığı iki duvarı baştan sona kaplayan bir kitaplık.
-Burası annemin anı odası gibi birşey dedi.Biz pek bu odaya girmeyiz diye sürdürdü. Evrenin düşünceli biri OLDUĞUNU düşünüp bu tutumunu kullanmayı düşünüyordu.
-Tamam o zaman albümleri al aşağıda bakalım.
-Ben yalnız bakmayı düşünürsün sanmıştım.
-Bunda gizli Saklı birşey yok ki salonda da bakabiliriz .

Doğu yaptığı Planın battığını düşünürken Evren pis pis sırıtıyordu. "Hadi ama bu yeşilçamda bile kullanılırdı. Bunu yutacağımı nasıl düşündü?diye iç sesiyle konuşuyordu. Doğu'nun yüzüne yaklaşıp "Ne oldu benim Plan hoşuna gitmedi mi?"
-Ne plan hıı salonu kastediyorsun tamam aldım. Hadi inelim dedi. Şuan kopyası hocaya yakalanmış bir çocuk gibi hissediyordu kendisini.
Salona indiklerinde hala ortalarda kimse yoktu. Yakın bir zamanda Çekilen bir albümle Başlamıştılar. Evren onların gerçekten sıcak bir aile olduklarını bir kere daha fark etmişti. Tatilde çok eğlendikleri belliydi. Daha sonra Doğu'nun mezuniyet fotoğraflarına baktı o zamanda yakışıklıymış diye içinden geçirdi. Zaman ona çok Cömert davranmıştı şuan yüzü daha oturmuş vücudı meyve vermeye hazır bir ağaç gibi gelişmişti. O zaman ki masum bakan gözleri şimdi birer Avcı gibi bakıyordu. "Kızlarla olan fotoğraflarınıda görmeyi umuyordum " dedi sesli bir şekilde. Daha sonra kırdığı potu fark edip alt dudağını ısırdı.
-Onlar benim odamda en Sevdiğim koleksiyonum olurlar. O kadar merak ettiğimi bilseydim
-Neyi merak edicem be sadece sadece kesin olur diye düşünmüştüm baksana yanılmamışım koleksiyonun varmış.
-Varda kapağı hazır değil deyip burnunu kızın kulağıyla boynu arasındaki bölüme getirip telefonuyla bu anı ölümsüzleştirdi"Ve oda artık hazır dedi. Demesiyle beraber yanağında bir tokadı hissetti.
-Sen beni ne sanıyorsun dedi. Genç kız sinirli bir şekilde. Daha sonra onun konuşmasına fırsat vermeden Bahçeye çıktı. Aradan on dakika geçti. Emine Hanım elinde bir albümle ona yaklaştı.
-Enver güzel kızım buraya gel. Yanında oturması için yer açarken albümü açtı. Siyah beyaz resimlere göz atınca eli titredi "bak canım kendin gör"dedi. Enver Gözlerini fotoğrafa kaldırınca ciddi bir anlamda ona benzeyen birini gördü. Resme dokunup ağlamaya başladı. Emine Hanım ona sarılıp "o çok iyi biriydi. Tüm hocaların favorisiydi. Onu severdim şimdide onun bir parçasını sevecem"deyip kızın saçlarını öptü. Enver hıçkırıklarını durdurunca Emine Hanım eline annesinin resmini verdi. "Beni de bir annen olarak gör artık"diye ekledi. Enver minnettar bir şekilde tekrar ona sarıldı. Bu Sırada Hirada onları izliyordu oda duygusallaşmıştı. Haluk ve Kenan da bahçeye gelmiştiler. Kahvelerini orda içerlerken kapı sert bir şekilde çarpışmıştı. Zaman hem çabuk hemde dolu geçmişti. Doğu olayını saymasak Evren için inanılmaz bir akşamdı. Artık onda annesinin bir fotoğrafı vardı. Sınıfın ortasında memnun bir şekilde gülümsüyordu. Bir kere daha fotoğrafa baktı. Emine Hanımla yine göz göze gelmiştiler. Vedalar edilirken "en yakın zamanda bizede bekleriz"dedi Haluk Bey sonra ordan ayrıldık. Kapıdan çıkan kişinin Doğu OLDUĞUNU herkes fark etmişti sonra ama neden birden gittiğini kimse bilmiyordu. Evrenden başka tabii ki...