Çok fazla yakınlaşmıştık, burunlarımız birbirine değmek üzereydi. Deniz yavaş yavaş bana yaklaşınca ben de gözlerimi yumup ona yaklaşmaya başladım.
Dudaklarımız birbirine değerken Deniz'in aniden dirseğimdeki elini çekmesiyle kendimi boşlukta gibi...
Elimdeki kaseyle mutfaktan çıktım ve salona doğru yürümeye başladım. Rüzgar'ın bağırarak söylediği cümleyle kalbim hızını artırarak atmaya başladı.
"Deniz abi sana mesaj attı!"
Gözlerimi büyüterek hızlı adımlarla salona girdim ve elimdeki kaseyi sehpanın önüne bıraktıktan sonra Rüzgar'dan telefonumu aldım.
"Bakmadın değil mi mesaja?"
"Bakmadım tabii ki abla. Gel otur şuraya, merak ettim ne yazdığını."
Bilinçsizce başımı salladım ve Rüzgar'ın yanına oturdum. Saçımdaki havluyu çıkarıp koltuğun üstüne attım. Derin nefesler alırken titreyen elimle parmak izini okuttum ve telefonu açtım. Sonra kaşlarımı çatıp ekranı tekrar kapattım ve telefonu sehpanın üstüne sertçe koydum.
Rüzgar'ın sorgulayan bakışlarına karşılık "Hemen cevap veremem. Bekletmem gerekiyor biraz." dedim. Kaşlarını kaldırıp "Kızlar böyle mi yapıyor genelde? Çok saçma değil mi?" deyince "Bence de saçma." dedim ve hızla telefonu elime aldım. Kilidi açıp mesaja girdim.
Deniz Gözlü'm💙: Mavi, seninle bir şey konuşmam gerekiyor. Çok acil bahçeye çıkabilir misin?
"Oha, buraya mı gelmiş?" diyerek pencereye koştu ve dışarı baktı Rüzgar. "Abla, gelmiş baksana."
Yerimden fırlayıp pencerenin önüne Rüzgar'ın yanına gittim ve etrafa bakınmaya başladım.
Üzerinde siyah bir tişört, altında koyu gri bir eşofmanla evimizin dış kapısının önünde duruyordu. Çoğu zaman olduğu gibi kulaklığını boynuna asmıştı. Elinde de kendisini soğuk havadan korumayacak olan ince bir hırka vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanında duran genç kıza önce kaşlarımı çatarak baksam da sonradan küçük kız kardeşi olduğunu düşündüm. Rüzgar'ın konuşmasıyla şaşkınlıkla ona döndüm.
"Oha, Derin'in ne işi var orada?"
"Kız kardeşi sanırım Deniz'in. Sen nereden tanıyorsun?"
"Dershaneden en yakın kız arkadaşım da biz burada böyle durmaya devam edecek miyiz?"
Rüzgar'ın haklı olmasıyla kafamı salladım ve kapıya doğru yürüdüm. Onun da arkamdan geldiğini 42 numara olan ayaklarının adım seslerinden anladım. Anahtarlıktan kendi anahtarımı alıp spor ayakkabılarımı ayaklarıma geçirdikten sonra kapıyı açtım. Benden sonra Rüzgar da evden çıkınca evin kapısını kilitledim.
Bahçe kapısına yani Deniz ve yanındaki kız kardeşine doğru ilerledik. Kapının kilidini açtım ve geri çekilerek "Selam." dedim yüzümdeki tebessümle. Deniz gergin bir şekilde gülümseyerek "Selam." derken kız kardeşi "Rüzgar? Sen burada mı yaşıyorsun?" dedi. Deniz kardeşine ve kardeşime anlamayan bakışlar atarak konuştu.
