डिटेक्टिव्ह निगेटिव्ह

29. प्रस्थानम्

चौघांचे 360 डिग्री अँगल मधून चेहरे आणि संपूर्ण शरीराचे कॉम्प्युटरने स्कॅन करण्यात आले. चौघांनी सांगितलेल्या माहितीनुसार आणि गरजेनुसार सायलीच्या मदतीने चौघांचे पोशाख डिझाईन तयार होऊन त्यांचे 3D प्रिंटिंग पण झाले होते. चौघांना ते व्यवस्थित फिट बसले. प्रत्येकाने दिलेल्या आवडीनुसार चौघांचे किमान प्रत्येकी 20 मुखवटे आणि पोशाख तयार होते. कारण एक मास्क एकदाच वापरता येणार होता आणि पोशाख जोपर्यंत खराब होत नाही तोपर्यंत वापरता येणार होता.

संस्थेच्या प्रायव्हेट सॅटेलाईटद्वारे एकमेकांशी संपर्क साधण्यासाठी मोबाईलसारखे कम्युनिकेशन गॅजेट्स मास्कच्या आतमध्ये फिट करता येईल असे बनवले होते. चोवीस तास ते गॅजेट्स चालू असतील आणि केव्हाही त्याद्वारे एकमेकांशी संपर्क करता येईल अशी सोय होती. त्यांची बॅटरी डिस्चार्ज झाली तरीही चौघांच्या शरीराच्या हालचालीमुळे त्याची बॅटरी चार्ज होईल अशी इलेक्ट्रॉनिक व्यवस्था त्या सर्वांच्या पोशाखात होती. त्या कम्युनिकेशन गॅजेट्सचा मोड बदलला तर नेहमीच्या मोबाईलसारखे ते वापरता येत होते. ते चौघे जगातील कुणाच्याही मोबाईलवर कॉल करू शकत होते पण त्यांचा नंबर इतरांना कधीही दिसू शकणार नव्हता अशी सोय त्यात होती आणि लोकेशन डिटेल्स सॅटेलाईटद्वारे डिलीट केले जाण्याची व्यवस्था होती त्यामुळे कुणालाही ते कुठून बोलत आहेत हे कधीही समजू शकणार नव्हते. त्यासाठी सायलीने शक्य तितके मोबाईल नंबर नावसाहित वाचले आणि कायमचे लक्षात ठेवले आणि सगळ्यांच्या मोबाईलवर सेव्ह पण केले. अनेक जुन्या नव्या टेलिफोन डिरेक्टरी वाचून काढल्या. यामुळे तिच्यावर ताण आला होता, पण देशासाठी हे करायलाच हवे होते!

सुनिलला ब्लॅक हॅट कोट चष्मा असा अवतार ठरला. सुनिलच्या उजव्या कानाच्या वर रंगिनीने दिलेला आणि सायलीने पक्का बसवलेला स्फटिक असल्याने, स्पर्श करण्यापुरता तो उघडा राहील अशी काळजी त्या मुखवट्यात घेण्यात आली होती. त्याची हॅट ही डोक्याद्वारे मुखवट्याला जोडलेली होती. मुखवटा काढला तरच हॅट निघू शकणार होती. त्या हॅट मध्ये सुनिलने एक बटनाद्वारे उघडू शकणारी एक झडप बसवली ज्यात त्याने कामाच्या बऱ्याच गोष्टी ठेवलेल्या होत्या. अनेक मोठ्या वस्तू आणि उपकरणे झिरको टेक्निकद्वारे छोट्या आकारात रूपांतर करून त्या हॅटखाली लपवून ठेवण्याचे तंत्र शोधण्यात शास्त्रज्ञ आणि तंत्रज्ञ यांना सुनिलच्या मदतीने दिवसभरात यश मिळाले. फक्त सुपर नेचर बेटावर सापडणाऱ्या एक काचेसारखा पारदर्शक आणि रबरासारखा लवचिक धातूमुळे (ज्याचे नाव झिरकोडियम होते) आणि फक्त तिथेच अस्तित्वात असणाऱ्या किर्मोटो वायूला कॅटॅलिस्ट म्हणून वापरल्याने हे शक्य झाले. नॅनो टेक्नॉलॉजीच्याही पुढे जाणारी आणि आधुनिक अशी ही झिरको-टेक्नॉलॉजी होती. या संशोधनात सायलीचा फास्टर आणि कायम लक्षात ठेवणारा मेंदू कामास आला कारण तिने पटापट सगळी वैज्ञानिक माहिती प्रोसेस केली तसेच डॉक्टर असल्याने बॉडीवर या सगळ्यांचे होऊ शकणारे संभाव्य परिणाम याबद्दल तिने माहिती दिली.