डिटेक्टिव्ह निगेटिव्ह

7. एक नवी सुरुवात

त्या दिवशी रणजित यांच्या चाणाक्ष पोलिसी बुद्धीतून आणि नजरेतून रेल्वे प्लॅटफॉर्मवरचा काहीही ठोस संदर्भ नसतांना अचानक गुन्हेगाराला ओळखण्याचे सुनिलचे अजब कसब सुटले नाही आणि त्यातून विविध प्रश्न निर्माण झाले.

प्रश्नांचा भडीमार सुनिलवर त्याच दिवशी पोलीस स्टेशनमध्ये झाला होता. तसे आधीही रणजित यांच्या कानावर सुनिलच्या रंगीत डोळ्यांबद्दल आलेच होते. रंगिनीच्या सांगण्यानुसार योग्य वेळी योग्य व्यक्तीला सुनिलने त्याच्या अंगी असलेल्या शक्तीबद्दल सांगण्यास हरकत नव्हती आणि मग जास्त आढेवेढे न घेता रणजित यांना सुनिलने त्याच्या अंगी असलेल्या शक्तीबद्दल सांगितले. सर्वप्रथम त्यांचा विश्वास बसला नाही पण लगेच पोलीस स्टेशनमध्ये त्यांनी सुनिलची परीक्षा घेतली. कारण त्यांची परीक्षा सुनिलने पास केल्यास सुनिलची क्रिमिनल डिटेक्टर म्हणून चांगलीच मदत होणार होती आणि त्याने निर्ढावलेल्या आणि गुन्हा कबुल न करणाऱ्या गुन्हेगारांकडून गुन्हा कबूल करून घेणं सोपं होऊ शकणार होतं.

एका व्यक्तीने एका महिलेवर बलात्कार करून त्यानंतर तिचा जाळून निर्घृण खून केल्याच्या आरोपावरून अटकेत असलेल्या चार संशयित गुन्हेगारांना सुनिलसमोर उभे केले गेले. अजून चौघांवर थर्ड डिग्रीचा वापर झालेला नव्हता. तिथे हजर असलेल्या पोलीस डिपार्टमेंटमधील कुणालाही सुनिलच्या शक्तीबद्दल न सांगता सहजपणे त्या चौघांच्या समोर इतरांच्या नकळत सुनिलला आणले गेले. चौघेही त्यांचा गुन्हा कबूल करत नव्हते.

चौघांपैकी तिसऱ्या क्रमांकाचा गुन्हेगार ज्याच्या डोक्याभोवती प्रचंड लाल भळभळते वर्तुळ सुनिलला दिसले त्याबद्दल त्याने खुणेने हाताच्या बोटांनी रणजितला तीन आकडा दाखवला आणि मग हसून रणजित यांनी सुनिलला तिथून बाजूला जाण्यास सांगितले. आता सुनिलने सांगितलेल्या त्या माणसावर इतर तिघांच्या आधी थर्ड डिग्रीचा वापर करायला सुरुवात झाली आणि अथक प्रयत्नांनी त्याने गुन्हा कबूल केला. त्याने तसा घटनाक्रम आणि पुरावेपण सांगितले, जे फक्त त्या गुन्हेगारालाच माहिती होते आणि त्याद्वारे मग पोलिसांनी भक्कम केस उभी करून त्याला जलद कोर्टात फाशीच्या शिक्षेपर्यंत पोचवले. त्यानंतर असे बरेच गुन्हेगार सुनिलने ओळखले. त्याच्या आयुष्याची ही एक नवीनच सुरुवात होती. एक कलाटणी देणारी सुरुवात! आणि दोघांनी हे सुनिलच्या घरी किंवा इतर कुणालाही सांगायचे नाही असे ठरवले होते!