GEÇMİŞİN İZLERİ

Gİ 2

BU HAYATTA DOST DEDİĞİN BİLE SANA KAZIK ATAR...

FLASHBACK (Asi'nin ağzından)

Bugüne kadar ufak tefek sorunlar dışında sorunu olmayan bi aileyidik.
Ortaokul 8.sınıfın başlarındaydım. Babannemin bana seslenmesi üzerine söverek kalktım. Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladım okul kıyafetlerini giyip aşşa indim ve arkadaşlarımı bekleyeme başladım. Onlar geldiğinde okula giddik. Okul bitmiş eve gelmiştim. Üzerimi değiştirip yemek yedim. Akşam babam eve gelmişti ama canı sıkkındı. Sonra babamın patronu eve geldi. Annemler kardeşim ayazla beni odaya göndermişit. İçerden bağırış sesleri geliyordu. Çıkmaya çalıştığımda annemler beni geri gönderdi. Sonra 15 gün bu iş sürdü. Bir pazar günü babam ve annem şirkede gittiler sonra eve geldiklerinde çok sinirlilerdi. Ergül her gün gelip babamın borcu olduğunu söylüyordu 15bin ken 30a 30dan 150 çıktı giddikçe. Oturduğumuz ev bizimdi bizden onu zorla aldı babama zorla senet imzalamıştı. O evi bizden bize 5 kuruş vermedn aldı. Biz yaklaşık 2 ay amcamın evinde kaldık. O zman annemin babamdan ayrılmak istediğini öğrendim. Ben babasına aşık bir kızdım. Annemi suçlardım sen adama destek olman gerekirken köstek oluyorsun dedim. Annem kendine ayrı bir ev tuttu. Babamda benim okulumun olduğu tarafta bir ev tuttu. Ben her gece ağlıyordum. En yakın arkadaşımın da bana benzer bir durumu vardı. Dertleşmek istesem dertleşemiyordum. İkimizde bitik durumdaydık. Destek olacak kimsen yoktu. Yalnızdım... O ara kuzenim bana benim yanıma gel seni eğitiyim dedi. (kuzenim Kickboxcu) ben spora başladım. Artık herşeyim o spor olmuştu. Çok sıkı çalışıyordum. Hedeflerim vardı. Hafta içi babamda kalırken hafta sonu annemde kalıyordum. Annemin yanına mersinden dedem ve annanem gelmişti. Dedem kızım iyi düşün derken anneannem boşan diye zorlatıyordu. Dedem o kadar parayı naptığını soruyordu babam bişey yapmadım diyordu. Annem başka bir kadının olduğunu düşünüyordu. Ben çok zorlanıyordum. İkisinin arasında köprü olmak çok zordu. Bi yandan onların arasını düzeltmeye çalılırken bi yandan ders çalışmaya çalışıyordum. Hayat bana acıyı erken göstermişti. Bi ayndam annemleri barıştırmaya çalışıyordum. Ama çökmüştüm. Ayaz annemle kalıyordu ben annemden eve dönerken abla gitme diyordu. Ama gitmek zorundaydım en son anneme ya barış ya ayrıl bıktım artık dedim. Sonunda onları barıştırmıştım ama ben.. Ben iyi değildim çok çabuk sinirleniyordum. Sinirlendiğimde gözüm dönüyor ya etrafıma ya kendime zarar veriyordum. Bi zaman sonra mozoşist olmuştum. Acıyı seviyordum. Kendime fiziksel acı veriyordum resmen. Psikolojim bozulmuştu. Canımı yakanların canını alıyordum resmen. Etrafıma duvar örmüş insanların beni tanmasına izin verdiğim kadar tanıtıyordum, kendimi kapatmıştım. Herşey bitti yaz tatili geldi geçti ben 9.sınıfa başladım. Kendimi yeni yeni toplamaya başlamıştım. Herşeyin güzel olacağını düşünüyordum. Ama öyle olmadı. Kader bana yine ağlarını örmüştü. Bir sevgilim vardı. Onu seviyordum. İlk defa bir sevgilimi anneme söylemiştim. Telefonum bozuktu o aralar, konuşamıyorduk annem benim telefonumdan konuşun dedi ordan konuşuyorduk. Mutluydum. Taki o güne kadar. Hayatımın yeniden içind edilene kadar. Yine bir  Pazartesi sabahı kalkıp okula gelmiştim. Derslerimi işleyip öğle yemeği için eve gelmiştim. Babannem ağlıyordu. Noldu diye sorduğumda kalbimi paramparça eden bir cümle çıktı
"kıvanç abin intihar etmiş" o.. O ölmüştü benim elinde büyüdüğüm kuzenim ölmüştü. Hayır hayır. Kendini öldürmüştü. Hemen cerene Okula erken gelmesini çok kötü olduğumu yazdım nolduğunu sorunca olayları anlattım ve erken gelmesini tekrar ettim. Okula gittim arkadaşım beren yanıma geldi nolduğunu sorduğunda kahkaha atarak kuzenim intihar etmiş dedim. Ama bu kahka sonrasında hıçkırıklara dönüşmüştü. Ben yakkaşık 5 dk ağladıktan sonra sınıfa adımı haykırarak giren birisi oldu. Bu cerendi çantasını yere atıp yanıma koştu. Bende ayağa kalmıştım. Birbirimize sarılıp ağlamaya başladık. Ben ağladım o ağladı ben ağladım o ağladı. Taki hoca gelene kadar zaten yan yana oturuyorduk. Tüm gün boyunca elimi bırakmadı. Akşam cana yazmıştım. Bana destek olmamıştı. Canı sıkkındır diye geçiştirdim. Cuma günü ben artık telefonumu almışım konuşuyoruz. Akşam bana barlas yazdı
"kanka"
Efm knk
"kankam sana bişey dicem ama sakin olacan"
Tamam knk
"knk can ayrılmak istiyormuş"
İşte o an. O an bitmiştim. Beni yıkan şey ayrılmak değildi. Ben zor zamanımda ona sığınmışken o benden kaçtı. Bu bu bu çok kötü bir histi bütün arkadaşlarım onun üstüne gitti niye yaptın diye, sonra bana geri yazdı. Geri dönmek için yalvardı. Ama kabuk etmemiştim sevdiğin insana git demek çok zordu hemde çok. Ama yapmıştım. Yapmak zorumdaydım. O zaman anladım bu dünyada acımasız kazanır. Acırsan ezilirsin. Canın yansa bile dışarı belli etme işte ben adımı tam o zman benimsemiştim. Artık asi bir kızdım. Kavgaya giren belalı bir kız. Sen istemezsin ama hayat zorlar. Ya intihara ya intikama. Benimde intahara hiç niyetim yok....