GEÇMİŞİN İZLERİ

Gİ 25

(Atlas'ın ağzından)

Barlas sonunda hastaneye gelmişti ilk Asi'yi sordu sonra da olanları anlattı Hakan amca biraz vakit geçirmeleri dertleşmeleri için çağırmış Barlas'ı.

Asi'nin durumu şuanlık hâlâ aynıydı doktorların dediği tek şey ise " uyanmasını bekliyoruz" oluyordu hiç kimse neler olacağını kestiremiyordu.

Boyun ağrımla oturduğum yerden kalktım ne Barlas ne de Toprak burdaydı meraklanıp Toprağı aradım

Topram aranıyor...

"Efendim kanka"

"Kanka nerdesiniz"

"Noldu Asi'ye birşey mi oldu"

"Yok hayır ben sizi göremeyince aradım"

"Kafeteryaya indik istersen sende gel"

"Tamam bı kahve içsem fena olmaz"

"Tamam bekliyoruz"

Topram arama sonlandırdı 2.30 dakika

Asansöre ilerledim ve kafeteryanın olduğu kata inmeye başladım karşımda boydan bir ayna duruyordu kendime baktım çökmüştüm gözaltlarım morarmıştı betim benzim atmıştı ben kendimi incelerken asansör kapısı açıldı bende kendime bakmayı kesip kafetaryaya doğru ilerledim.

Bizimkiler cam kenarında bir masaya oturmuş kola içiyorlardı yanlarına geçmeden önce kendime bir kahve aldım ve öyle yanlarına gitmeye başladım.Çok dikkatli bir şekilde konuşuyorlardı sandalyeyi çekip yanlarına oturanadek beni farketmediler "kanka ne konuşuyorsunuz" Toprak ensesini kaşıdı "hiiç kanka öyle" gözlerimi kısıp bakmaya başladım kafamı Barlas'a çevirince bana biraz garip baktığını farkettim kaşlarım çatıldı koluna dokundum "iyi misin Barlas" dedim o ise sadece başını sallamakla yetindi.İçime kurt düşmüştü noluyordu bunlara.Toprak omuzuma dokunup "kanka eve gidelim mi" dedi "neden" "duş almam falan lazım" kafamı salladım "tamam hadi gidelim" dedim masadan kalktık ve kafeteryadan çıktık elimi Toprağa uzattım "anahtarlar" dedim o da hiç ısrar etmeden cebinden anahtarları çıkardı ve uzattı.

Arabaya bindik ve emniyet kemerlerimizi taktık gün batmak üzereydi her yer turuncu ve kırmızı tonlarına bürünmüştü,Toprak elini radyoya uzattı sonra da güzel bir şarkı açtı

want something just like this

I've been reading books of old

T

he legends and the myths

The testaments they told

The moon and its eclipse

And Superman unrolls

A suit before he lifts

But I'm not the kind of person that it fits

She said, where'd you wanna go?

How much you wanna risk?

I'm not looking for somebody

With some superhuman gifts

Some superhero

Some fairytale bliss

Just something I can turn to

Somebody I can miss

                      (Şarkı ismi something just like this)

 
Ş

arkı bitince eve de gelmiştik toprak kapıyı açtı ve içeri girdik direk odalarımıza çıktık.

Banyoma gittim ve güzel bir duş aldım çok hissizleşmiştim her duygum yok olmuştu sanki dolabımın önüne geçtim siyah kot pantolon ve  V yaka bebek mavisi ince ve bol bir kazak çıkardım daha sonra da üzerimi giyip saçlarımı kuruttum. Odama son kez baktım ve mutfağa yöneldim.Mutfağa geldikten sonra buzdolabının önüne geçtim ve yiyecek birşeyler aradım düzgün birşey bulamayınca da makarna yapmaya karar verdim.Suyu koydum ve kaynamasını bekledim sonra da makarnayı içine boşalttım makarna haşlanırken bende sos yapmaya başladım. Makarna haşlandïktan sonra içine sosu ekleyip karıştırdım ve Toprağa bağırdım "KANKAAA MAKARNA YAPTIM GEEELL" bir iki dakika sonra adım sesleri duydum sonra Toprak mutfağa girdi ve masaya oturdu bende iki tabağa makarna koydum ikide kola alıp yanına geçtim.Sessi bir şekilde yemeğimizi yedik ve yine odalarımızda geçtik.
Dişlerimi fırçaladım ve çantamı alıp odadan çıktım gözüm bir kapıya takıldı Asi'nin odasının kapısı adımlarımı oraya çevirdim ve odasına girdim her şey bıraktığımız gibiydi yani dağınık her yer her yerdeydi Asi işte yüzümde bir gülümseme oldu sonra masasına yürüdüm gözüme geçenlerde Asiyle aldığımız kolye çarptı elim boynuma gitti benimki boynumdaydı Asi'nin kolyesini de alıp boynuma taktım onunkinde  bir kilit vardı benimkinde ise anahtar çok beğenerek almıştık gerçek gümüştü kolyelerimiz.Biraz boynumda olan kolyeleri inceledim sonra gözlerim bulanıklaştı gözlerim dolmuştu eğer biraz daha durursam ağlayacaktım ağlamak istemiyordum Asi de ağlamamı istemezdi zaten kolyelere bakmayı bırakıp odadan çıktım karşı odadan da Toprak çıkmıştı birbirimize baktık ve çıkışa doğru ilerledik Bu sefer arabayı Toprak kullanacaktı sürücü koltuğuna geçti ben de yanına ve hastaneye sürmeye başladı.

yaklaşık yarım saatte hastaneye varmıştık direkt Asi'nin odasının olduğu yere çıktık Barlas yerde oturuyordu yanına gittik ve omuzuna elimizi koyduk kafasını kaldırdı ve bize baktı "Ne çabuk geldiniz" dedi Toprak da "işimiz bitti direk geldik kanka" dedi Barlas kafasını salladı ve birşey demedi Toprak yanına oturdu bende yoğun bakım camına gitti ve Asi'yi izledim kolyerimizi kaldırdım ve sessizce konuştum "uyan ve kolyeni tak Asi" dedim yanımdan bir oflama sesi geldi kafamı çevirdim Barlas kafasını Toprağın omzuna gömmüştü ve birşeyler söylüyordu ama duyamıyordum yanlarına gittim "noluyo" dedim Barlas kafasını kaldırıp "Birşey yok" dedi "emin misin kanka" dedim sustu bende tekrar konuştum "Bak Asi için üzülüyorsun biliyorum ama böyle yapma ona birşey olmıcak o bizi bırakmaz hem sen bilmiyor musun Asi'yi sence bırakır-" sözümü tamamlayamadan Barlas ayağa kalktı ve bağırmaya başladı "HİÇ BİRŞEY BİLDİĞİN YOK ATLAS ONUN HAKKINDA BİLDİĞİN TEK BİRŞEY YOK SADECE O BİZİ BIRAKMAZ YAPMAZ DİYİP DURUYORSUN SONRADAN GELDİN ARAMIZA HER ZAMAN YOKTUN ONUN NE KADAR HASSAS OLDUĞUNU BİLMİYORSUN ÇÜNKÜ YENİ GELDİN ARAMIZA ŞİMDİ ONU BİZDEN DAHA ÇOK TANIYORMUŞ GİBİ KONUŞMAYI KES!!!" gözlerim dolmuştu gerçekten böyle mi düşünüyordu Toprak hemen Barlas'ın yanına gitti ve kolunu tuttu "Ne diyosun Barlas kendine gel"  "BEN GAYET KENDİMDEYİM BİZİM HAKKIMIZDA BİLDİĞİ DOĞRU DÜRÜST BİRŞEY YOK VE BOŞ BOŞ KONUŞUYOR" kalbim kırılmıştı gözyaşlarım akıyordu ve durmak bilmiyordu sonunda dayanamamış olacak ki Toprak da bağırmaya başladı "ÜZGÜN OLDUĞUN İÇİN SAÇMA SAPAN KONUŞUYORSUN KENDİNE GEL O KIZ BİZİM KARDEŞİMİZ ASİ NEYSE ATLAS DA O ANLADIN MI ŞİMDİ ASIL SEN BOŞ BOŞ KONUŞMAYI KES" dedi ben olduğum yerde kalmıştım kendimj çok küçük ve değersiz hissediyordum onlar orda bağırışırken bir ses geldi sonra da tüm doktorlar Asi'nin odasına doğru koşmaya başladı bizde hemen camın yanına koştuk ve donmamız bir oldu bir doktor Asi'ye şok veriyodu yanına bulunan monitör ise hâlâ düz çizgiden ibaretti yapıyordu bizi bırakıyordu...