Set You Free

Chapter 1

"RIAAAAA!!! GISING NA! ANONG ORAS NA? LATE KA NA NAMAN"

I woke up annoyingly as I heard my moms shout.

"ETO NA PO BABANGON NA!" I shouted back.

I went to my bathroom and do my morning routine.

Hi! I'm Rianna Vasquez. Ria ho ang aking nickname. Pinanganak sa Cebu, lumaki sa Manila. But I know how to speak bisaya, kay gitudluan man ko nila mama sa bata pako. (Because my parents taught me when I was a kid.) 23 years old. Nagtatrabaho sa isang Coffee Shop na pagmamay ari namin. May isang kapatid, si ate Maria Vasquez. Ate pops ang tawag namin sa kanya. Simple lang po ako, NBSB sa maniwala kayo't sa hindi. So, back to what I'm doing.

After my morning routine, nagmadali akong lumabas sa kwarto at bumaba para kumain ng almusal.

"Ayan nagmamadali ka na naman. Late na naman? Puyat pa more." bungad sa akin ni ate pagka-baba ko sa hagdan.

"Good morning din sayo ate Pops." at hinalikan siya sa pisnge.

"Good morning, hinandaan na kita ng baon. Sa shop ka na kumain para hindi ka na ma late. Ilagay mo na yan sa bag mo." sabay turo sa tupperware na inihanda niya para sa akin. "Wag aalis kapag di pa nauubos ang gatas." paalala niya.

Dali-dali kong ininom ang gatas na hinanda niya at inilagay ang baon sa bag. "Done!" pagkatapos kong ubusin ang gatas. "Alis na ako. Thank you ate! The best ka talaga! I love you! Paki sabi na lang kay mama na sorry ehehe" sabay yakap kay ate. At tuluyan na akong umalis.

Sana hindi traffic paulit-ulit kong sabi habang nag aabang ng taxi. Kahit kami yung may-ari ng shop, hindi pa rin ako pwedeng ma late. Mama treats us equally. Kasama ako dun, kahit anak niya ako. Which is good, kasi hindi siya bias. Kapag late ka without a valid reason, babawasan yung sweldo mo. "Time is gold, do not waste it." ang palaging motto ni Mama. Kaya dapat on time ka palagi.

Pagka dating ko sa shop, agad akong pumunta sa locker at nagbihis. Thank God, hindi pa ako late.

"Muntik ka na naman ma late. Kumain ka muna dyan, ako na muna bahala sa cashier." Luisa said habang sinusuot ang hair net niya. We call her Aya.

"Pasensya na, nagpuyat ako kagabi eh. Tinapos ko kasi ang list ng mga products na kailangan nating bilhin para next week," i said habang inaayos ang sintas ng sapatos ko.

"Hindi mo na kailangan mag explain! Mura man sab tag di amigo (para namang hindi tayo magkaibigan)" Yep, she knows how to speak bisaya din. Aya is one of my closest friend dito sa shop.

"Thank you! Life saver talaga Kita!" i said and hug her

"You're welcome. Always. Kain ka na, alam kong gutom ka na. Punta na ako sa cashier. Eat well!" at tuluyan na siyang lumabas.

Pagkatapos kong kumain, lumabas na agad ako para palitan si Aya sa cashier.

"Ako na dyan, salamat ulit." at dumiretso na si Aya sa paghahatid ng orders.

"Good morning ma'am, what's your order?" i asked and smile sweetly. My smile is my greatest asset daw. Kaya need ko talaga ngumiti kapag kaharap ko ang customers.

"Ria" she said, "One Caramel Macchiato and Grilled Cheese Sandwich please." She added.

I nodded as a sign of response. "That will be 415 pesos, maam."

After niya magbayad, I gave her the restaurant's waiting number. "Your order will be there in 5 minutes. Enjoy!" I said and smile at her. She nodded in response and went to her seat.