MİSAFİR - B×B

15.

Bir sürü yeni okuyucu gelmiş, hoş geldiniz, iyi ki geldiniz ❤️♥️🧡

"Yarın gelip işe başlayabilirsiniz."

Ali mutlulukla Duha'ya döndü. O da kaşlarını kaldırıp gülümsedi ve dilini piercinginde gezdirdi karşılığında. Sonunda kendi parasını kazanabileceği için ferahlamıştı.

Marketten çıktıklarında Duha, Ali'nin karşısına geçti. Buradan pastanenin yoğun olduğunu görebiliyordu. Acilen işe dönmesi gerekiyordu. Ahmet, onları görüp içeriden elini ne oldu dercesine sallayıp baş parmağını onay istercesine kaldırdı. Aynı şekilde o da baş parmağını kaldırdı.

Ali arkasına dönüp Ahmet'le göz göze gelince genişçe gülümsedi ve yeni arkadaşı ona göz kırpıp işine geri döndü.

"İşten çıkınca mini bir kutlama yaparız seninle, istersen."

Esen rüzgar esmer çocuğun sesini yutmuştu ama anlayabildiği kadarına cevap verdi Ali.

"Olur. Başka bir planım yok."

Bir süre birbirinde dolaştı boncuk ve kömür gözler. Ardından Duha gitmesi gerektiğini hatırladı.

"O zaman.. görüşürüz."

"Görüşürüz."

Duha arkasını dönmüş, pastaneye doğru ilerlerken Ali olduğu yerde dikilmeye devam ediyordu. İçeriye girmek üzereyken arkasını döndüğünde onu izleyen güzel gözlerle karşılaştı.

Bu güzel gözlerin sahibi el salladı koca gülümsemesiyle. Arkasına baka baka iş yerine girdi Duha. Dışarıdan bakan biri birbirinden ayrılmak istemeyen sıkı dostlar zannederdi onları. Olay başkaydı tabii.

Kapıdan girmesinin ardından hâlâ dudaklarına asılı kalmış tebessümüyle geriye döndü Ali. Evleri ters istikametteydi.

Gıcırtılı botlarıyla beton zeminde minik su birikintilerine basa basa yürüdü. Yeni bir bot almayı aklında bir yerlere not etti, keza ayakkabılarına su girmişti biraz. Yine de bu yıl idare edebileceğini düşünüyordu onlarla.

Yürüyerek gidiyordu, acelesi yoktu bu yüzden orta bir hızda yürüdü. Evlerinin bir, iki sokak aşağısındayken telefonu titredi. Ekranda 'Gizem'im' yazısını görünce parmağını kaydırıp kulağına götürdü telefonu.

"Alo abicim."

"Efendim canım."

"Ne yaptın, işini hallettin mi, diye soracaktım."

"Ettim, ettim."

"Ee sonuç?"

Boş çocuk parkındaki bankları eliyle yoklayıp üzerindeki parkaya da güvenerek en az ıslak olana oturdu.

"İşe alındım."

Hemen sevinçle konuştu.

"Yaa çok sevindim. Hayırlı olsun."

"Sağolasın kardeşim."

"Ben seni aslında başka bir şey için aramıştım."

"Hani hal hatır içindi."

"Bu da önemli ama. Şu an evde çok güzel yemekler hazırlanıyor. Diyorum ki sen de gelsen hem işin için kutlama yemeği gibi olur."

Duha'yla sözleştiklerini hatırlayınca yüzü düştü Ali'nin. Onu ekmek istemiyordu.

"Duha'ya söz verdim güzelim. Başka zaman olsa, olmaz mı?"

Gizem biraz sitemkar, çokça yalvarırcasına cevapladı onu. Ne de olsa çoktandır görmemişti.