KOĞUŞ

23- ANI

1 ay sonra~

"Ağam.." dürtüldüğüm de uykulu gözlerimi araladım. Gözlerimi kısıp karşımda ki adama baktım. "Kahvaltı hazır." dedi İso abi gülmemeye çalışırken.

"Tamam aslanım geliyorum." dediğimde kahkaha attı. Ona burnumu kırıştırıp baktım. O gülerek masaya giderken ben yatakta bedenimi kaldırdım. Gözümü ovarken ayağa kalktım ve tuvalete gittim. Elimi yüzümü yıkayıp dışarı çıktım. Herkes masadaydı.

Gidip yerime oturduğumda çayımı alıp kahvaltımı yapmaya başladım. Ona ağlamamak ve yemek yeme konusunda söz vermiştim ama ağlıyordum, en azından diğer sözümü tutayım diye yemeğimi düzgünce yiyordum.

Ekmeğim bitince Oruç abi masadan kalkıp ranzasına gidince acele bir şekilde çayımı içip bende kalktım. Sedat ve benim yatağıma oturup Oruç abiye döndüm.

"Bugün ne anlatacaksın Oruç abi?" diye sorduğumda bana doğru döndü ve sakallarını kaşıdı.

"Bir aydır her şeyi anlattım..." dedi düşünür gibi. Ona hevesli hevesli bakıyordum. Bir aydır Sedat ile ilgili bildiği her şeyi anlattırıyordum onu özlediğim için. Her güne bir anı sığdırıyorduk, ben öyle istemiştim. Anılar bitince tamamen biteceğimi hissediyordum.

"Bak bunu onun oğlusun diye anlatıyorum, normalde burada kimse bilmez." dedi oturur pozisyona gelip. Kafamı hızla salladım, heycanlanmıştım.

"Sedat'ın kızı doğduktan bir yıl kadar sonra, o daha iyi şartlarda yaşasın diye daha yoğun çalışmaya başlamış. Bu yüzden eve bazen geç geliyormuş. Karısı, anlattığım gibi Sedat ona aşık olmadığı için ona hep nefret beslemiş. Ama Sedat ona saygıda da sevgide de kusur etmezmiş. Sadece onun istediği sevgiyi ve aşkı verememiş. Sedat'da bilirsin yakışıklı ve adam gibi bir adam. Karısı o aşık olmadıkça öfkelenip, başka işler yapmış..." deyip durunca kaşlarımı çattım. Etrafına bakıp biraz daha yaklaştı bana, elinde ki tesbihi çeviriyordu aynı zaman da. "Birgün Sedat'ın işi erkenden bitince kızıyla biraz daha vakit geçirmek için eve gitmiş... Eve gidince en yakın arkadaşı ile karısını... Anlarsın işte." deyip sustu. Gözlerim dolmuştu.

"Kötü kadın." dedim kaşlarım çatılırken. Kafasını sağa doğru çevirdi bir salise.

"İşte görünce onların ikisi dehşet içinde ona bakarken, Sedat dağılmış. Arkadaşı af dilemek yerine ona kinle bakıyormuş, sevdiği kadın ile evli olduğu için. Bu daha çok delirtmiş onu, belinden silahını çıkarıp arkadaşını vurmuş..." dudağım bükülürken, gözümden bir damla yaş aktı. Öyle güzel bir adama bunu nasıl reva görürlerdi ki. Oruç abi derin bir nefes aldı.

"Pişmandı onu bir anlık gelen sinirle vurduğuna. Kızından ayrı kaldığı için." dedi en sonunda.

"Yine de o kadını bırakmadı?" diye sordum soru sorar gibi. Kafasını salladı.

"Kızının annesiz büyümesini istemedi, kendisi annesini küçük yaşta kaybettiği için zorluğunu biliyordu." deyince kafamı salladım. Bende bilirdim zorluğunu.

"Görüş saati!" gardiyanın sesi gelip kapı açılınca heycanla ayağa kalktım. Koğuştan düzenli olarak görüşe çıkanlar ayaklanmıştı. Gardiyanın yanına gittim.

"Benim ziyaretçim var mı?" diye sorduğumda gözlerini çevirip bana baktı, ardından elinde ki kağıda baktı.

"Semih Demir." deyip bende kağıda bakmaya çalıştım. Kağıdı gözüyle tarayıp bana baktı.

"Yok." dediğinde gözlerinin içine baktım. Nasıl yok?

"Belki gözünden kaçmıştır?" dediğimde sinirle yüzüme baktı. O an korkup geri çekildim. Arkamı döndüğümde koğuştakiler bana üzüntü ile bakıyordu.

"Sedat yine gelmemiş..." dedi biri ama görüşüm bulanıklaştığı için çenem titrerken yatağıma geri döndüm.

Oruç abi üzüntü ile bana bakıyordu. Sedat gittiğinden beri beni görmeye gelmemişti. Gelmeyi bırak bir haber bile göndermemişti. Derin bir nefes alınca boğazımın yumrusu ile boğazım tıkandı. Yatağa yatıp gömleğe sarıldım. Gözlerimi Oruç abiye diktim.

"Beni unuttu mu?" diye sorduğumda hiçbir şey demedi. Gözlerini kaçırıp hayret ederek tesbihini sallamaya başladı.

Gözlerimden yaşlar akarken, yorganı üzerime çektim. Gömleğine sıkı sıkı sarılırken hıçkırıyordum. O da bırakmıştı beni.

Vücudum titrerken özlem ve kırgınlık ile nefesim kesilip, ağlamaktan yorulana kadar ağladım. Beni unutmuştu.

Sedat nerdesin sedat oğlun ağlıyo :((( kıyamam