Waarom hij? ✅

17: op maandag

Zenuwachtig trek ik aan mijn nagels. Veenstra laat de laatste leerlingen naar buiten terwijl ik hier sta te wachten. Hij loopt eindelijk naar mij toe. Opschieten graag ik heb meer lessen.

'Noa je weet dat het niet goed gaat met je cijfers bij biologie en bla bla bla.' Hij vertelt niks interessant tot hij over mijn ouders begint. 'Ik heb je ouders gebeld en samen hebben we besloten dat je bijles gaat krijgen.' Mijn tas laat ik uit mijn handen vallen. Ik heb geen bijles nodig. Oké misschien wel, maar zeker niet van Veenstra.

'Van u of van wie?' vraag ik verward. Hij vertelt me dat iemand uit een hogere klas zich heeft aangeboden en mij dus gaat helpen. Fantastisch. Dan zegt hij nog dat ik na mijn laatste les even hierheen moet komen om de persoon te ontmoeten en af te speken wanneer ik bijles krijg. Nu al zin in. Zuchtend loop ik het lokaal uit op naar mijn volgende les. 

Het is gelukkig alweer pauze wat betekent dat de eerste drie uur erop zitten. Samen met James en Evy zit ik zoals altijd aan een tafeltje. Ik vertel ze over de bijles die ik ga krijgen. Dan begint Evy natuurlijk weer over Daniel. Ik laat mijn hoofd op de tafel vallen. Maandagen zijn ook zo vermoeiend.

'Heb ik soms iets gemist?' vraagt James ons verward. 'Alleen Eef en haar waanbeelden.' leg ik hem uit als ik mijn hoofd weer van tafel haal. Hij draait zich naar Evy die vrolijk alles begint te vertellen over ons telefoongesprek. Waarom belde ik haar ook alweer? Waarom had ze ook alweer gelijk?

James lacht als Evy haar verhaal afsluit. 'Ik voel niks voor hem.' zucht ik, maar ze kijken me allebei hopeloos aan. Ze geloven me niet. 

'Dus willen jullie kinderen?' 

Dit is dus het punt waar Evy naar een gekkenhuis word gestuurd. James proest het uit en van mij krijgt ze een meen-je-die blik. 

'Officieel Ge-stoord.' 

Evy grijnst en negeert mijn opmerking. 'Noa je vriendje komt eraan.' lacht James. Begint hij nou ook al. Mijn hoofd vindt weer de weg naar de tafel. Dat deed best pijn. Ineens tikt iemand op mijn rug. Verbaasd til ik mijn hoofd op. 

Oh.

Het is Daniel.

'Wat zei Veenstra?' vraagt hij me terwijl zijn vingers ongeduldig tegen de tafel tikken. Dus leg ik hem maar uit dat ik bijles ga krijgen. 'Oké ik zie je na school.' Huh? Toen was hij alweer verdwenen. Hoezo na school?

Mijn hersenen lijken eindelijk wakker te worden vandaag. Natuurlijk. We kwamen met de auto, dus moeten we ook terug met de auto. Duh. Ben ik de enige die op maandag alles vergeet? Vast niet. 

Mijn laatste les is nu voorbij wat betekent dat ik nog even naar het biologielokaal moet. Yes! Heel erg veel zin in. Sophie is een uur later uit dan mij, dus ik heb eigenlijk tijd genoeg. Anders moest ik toch op haar wachten. Met mijn overvolle tas wandel ik door de gangen heen.

Ken je dat gevoel dat iedereen je aanstaart als je langs een lokaal loopt. Dat gebeurd me dus echt te vaak. Meestal zwaai ik of steek ik mijn tong uit. Dan heb je er tenminste nog lol aan, in plaats van dat het vet awkward is. 

Het biologielokaal zie ik al snel. Zonder te kloppen loop ik het lokaal binnen. Veenstra schrikt op als ik binnenloop en zijn bril valt af van de schrik. In mezelf lach ik hem uit, maar laat ik dat voor deze keer maar niet doen waar hij bij staat. 

Veenstra zet snel zijn ronde bril weer op. 'Oké Noa. We moeten nog even wachten op degene die je bijles gaat geven.' begint hij. Ik knik en ga op een tafel zitten. Die zitten serieus fijner dan stoelen. Erg vreemd. Net als ik vragen wil gaan stellen over de persoon van wie ik bijles ga krijgen komt er iemand binnengelopen. 

En nu is het tijd om te hopen. Hopen dat hij die net binnenliep mij geen bijles gaat geven, want dan wordt ik gek. Natuurlijk werkt hopen averechts.

'Noa wat leuk je weer te zien. Ik ga je bijles geven.' 

Dave staat daar met zijn stomme grijns op z'n gezicht. Urgh die grijns ga ik van zijn gezicht slaan. Dave ja! Wie verzint dat. Veenstra natuurlijk, maar hoe komt hij erbij dat dit moet gaan werken. Die gast en ik gaan never nooit alleen in dezelfde ruimte zijn. Dan word ik minstens verkracht.

Als ik werk wil maken van mijn plan om Dave te slaan vliegt de deur alweer open. What the hell? Waarom is Daniel nou weer hier? Dit gaat steeds meer de verkeerde kant op. 'No je gaat me niet vertellen dat hij je bijles gaat geven!' roept hij als hij binnenkomt. Meneer Veenstra zit ons alleen maar vreemd aan te kijken. Dat is zijn baan. 

'No way dat Dave mij bijles gaat geven.' zeg ik nu tegen Veenstra. Hij trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me vragend aan. 'Je hebt geen keuze Noa.' Alle scheldwoorden op een rijtje. 

'Ik heb zeker wel een keus meneer. Dit slaat nergens op kunt u niet iema-'

'Kan ik het niet doen!?' 

Iedereen kijkt nu verbaasd naar Daniel. Hmm. Liever bijles van Dave de verkrachter of Daniel en zijn leuke hoofd. Keuze snel gemaakt. Geen Dave dus.

'Ja dat is een beter idee.' vind ik ook. Veenstra kijkt ons een voor een aan. 'Ik weet het niet hoor. Jullie twee?' Veenstra lijkt niet erg blij met Daniel die mij bijles gaat geven. Wat kan er mis gaan? Ik moet hem overhalen, want bijles van Dave. Nee nee.

'Ik denk dat ik het veel beter kan.' bemoeit Dave zich er nu ook mee. Wat een sukkel. Ineens krijg ik een goed idee. Het eerste goede idee van mij vandaag. In een lange tijd eigenlijk. Maar goed ik heb dus een idee. 

'Laat mijn ouders maar beslissen.' 

Daniel high-fived me. We weten allebei dat mijn ouders overduidelijk voor hem gaan kiezen. Dus bel ik mijn moeder meteen op. Waarschijnlijk heeft mijn vader hier niks mee te maken. Als ze opneemt duw ik de telefoon in Daniel zijn handen. Hij begint meteen vrolijk tegen haar te praten.

Nadat alles is uitgelegd praat Veenstra nog met mijn moeder. Het duurt allemaal wel lang zo. Eindelijk hangt hij op en geeft me mijn telefoon terug. 

'Daniel gaat je bijles geven, ma-'

We onderbreken Veenstra door te juichen, maar zijn al snel weer stil. Hij kan er nog altijd voor zorgen dat Dave me bijles gaat geven. 

'Maar ik wil resultaten zien bij de volgende toets, anders gaat Dave je alsnog bijles geven.'