Waarom hij? ✅

26: een mongool

Mijn laatste les is al een tijdje voorbij, maar ik moet wachten op Daniel. Het is donderdag, dus hij moet me bijles gaan geven. Samen met Collin sta ik bij de kluisjes te wachten op Daniel. Hij wilde Daniel per se zien. Ik vind het prima, want dan hoef ik tenminste niet alleen te wachten.

James en Evy zie ik op donderdag bijna niet. We hebben maar 1 les met 'zn drieën en de pauze natuurlijk. Alleen was Evy vandaag niet op school. Ze heeft me niks laten weten over dat ze ziek is en James wist het ook niet. Tussen James en Evy gaat het sowieso niet echt goed denk ik. James was vandaag ook echt afwezig. 

Ik schrik me kapot, als Collin op een kluisje begint te slaan. 'Is dat hem?' knikt hij. Zijn hoofd valt bijna van zijn nek af zo ver gaat hij. Wat een gek. 'Jupp.' zeg ik. Overdreven zwaai ik naar Daniel, hoewel ik al weet dat hij ons heeft gezien. Hij komt onze kant al op.

'Hey Daniel. Ik ben Collin.' en hij maakt een buiging. Ja, zo is hij altijd. Daan slaat een arm om me heen en kijkt ons raar aan. 'Die naam komt me bekend voor.' hoor ik Daniel mompelen. Waar heeft hij het nou weer over? 

'Oh jij bent die gast waar mijn zusje het wel eens over heeft.' zegt hij dan.

Huh? Nu ben ik helemaal in de war. Sophie weet wel wie Collin is, maar we hebben het nooit echt over hem gehad. Het zal wel zijn gegaan over dat hij met teveel meisjes gaat.

Collin kijkt even verbaasd, maar herstelt zich dan. 'Veel meisjes hebben het over mij. Nou leuk je te ontmoeten zeg. Tot later Noa.' En hij gaat ervandoor.

'Veel succes met de bijles!' hoor ik hem nog schreeuwen. Wat een mongool. 

'No. Je weet hoe hij is toch?' vragend kijkt Daniel me aan. Duh.

Ik knik. 'Natuurlijk. Hij is een vriend van me.' 

Daniel zucht en haalt een hand door zijn haar. Hij blijft me aankijken, tot ik in de lach schiet. 'Stop eens. Collin en ik zijn gewoon vrienden.' leg ik hem uit. Bij de gedachte van Collin en mij proest ik het bijna uit. Ik zie die jongen sowieso niet in een relatie of iets in die richting. 

'Jaja, dat weet ik.' wuift hij het weg. Ik grijns en trek hem dan mee naar buiten. Deze school heb ik al genoeg gezien vandaag.

Een uurtje later in mijn huis zijn we eindelijk klaar met die bijles. Echt een drama was het. Gelukkig heb ik wel iets bijgeleerd, denk ik. Hoop ik.

'Kom je morgen naar mij?' vraagt Daniel als ik mijn biologieboek dichtsla. Ik haal mijn schouders op.

'Ik ga al een film kijken met Soof, dit keer is ze er wel.' 

Hij grinnikt en knikt. 'Toevallig woon ik in hetzelfde huis.' 

Even twijfel ik, want ik ben niet die persoon die haar vriendje boven haar vrienden gaat zetten, maar ik kan het Soof wel vragen. Het is immers haar broer. 

'Oké ik zal- midden in mijn zin stop ik, want de deurbel gaat. Dat betekent dat ik zal moeten opendoen, aangezien er verder niemand thuis is. '1 seconde.' en ik ben al onderweg. 

Nieuwsgierig open ik de voordeur en ik schrik me kapot als ik Evy daar zie staan. Ze heeft rode ogen van het huilen en er zitten vegen mascara onder haar ogen. Meteen trek ik haar naar binnen en neem haar mee naar de woonkamer. 

Snel vul ik een glas met water en ondertussen stuur ik nog een appje naar Daan: 'Dit kan wel even duren. Huilende Evy.' Dat lijkt me genoeg informatie. Ik verstuur het en loop terug naar de woonkamer waar ik Evy het glas water geef. 

'Wat is er aan de hand Eef?' vraag ik na een tijdje. De enige keren dat ik haar heb zien huilen, waren toen ze moest huilen van het lachen. Dat lijkt me niet het geval hier.

Eef slikt en schraapt haar keel. 'Zoals je weet was ik vandaag dus niet op school. Dat heeft best wel een reden.' zucht ze. Ik knik. 'Je kan me alles vertellen.' zeg ik, als ze stopt met praten. Ze knikt en schraapt weer haar keel.

'Weet je nog wat James zei? Over dat ik naar hem toe was gekomen, toen Milan me had gedumpt.' stottert ze. 

'Ja. Wat is er toen gebeurd?' vraag ik zacht. 

'I-ik kan het niet vertellen. Je gaat me haten.' snikt ze. Haar ogen vullen zich met tranen en ze begint te huilen. Snel trek ik haar naar me toe en laat haar huilen, tot ze niet meer kan. 

'Ik zou jou nooit haten Eef.' verzeker ik haar. Ze veegt haar tranen weg en kijkt me glazig aan. Dan zegt ze iets wat ik zeker niet zag aankomen. 

'James en ik hebben seks gehad die avond.' 

Evy frunnikt aan haar vingers, terwijl ze mijn reactie afwacht. Hoe reageer je hier normaal op? Ik zou het echt niet weten. 'Jij en James?' vraag ik nog een keer voor de zekerheid. Misschien heb ik het wel niet goed verstaan.

Ze knikt en staart me in stilte aan. Mijn twee beste vrienden die elkaar nooit echt hebben gemogen? Hoe is het mogelijk? Ik kijk Evy weer aan en dan kan ik echt niet meer.

Ik begin zo hard te lachen, dat ik het niet meer kan stoppen. Evy zucht opgelucht en dan begint ze ook te lachen.