Waarom hij? ✅

9: vissige situatie

Ik word wakker door een verschrikkelijk geluid. Kreunend open ik mijn ogen om te kijken wat er gebeurd. Daar staan ze dan. Sem en Bram staan met pollepels op pannen te slaan in onze tent. 'Wakker worden!' schreeuwen ze er nog tussendoor. Dat noem ik pas leuk wakker worden. Nu begin ik mijn wekker zelfs te missen.

'Ja ja we zijn wakker!' roep ik gefrustreerd naar ze. Ze stoppen niet, maar ritsen gelukkig wel de tent dicht en gaan ervandoor. De hele camping is zo meteen wakker door die gasten. 'Hoe laat is het?' klinkt opeens Daniel zijn ochtendstem naast me. Ik grijns en vertel hem dat het half negen is. 'Waarom zo vroeg.' zeurt hij terwijl hij door zijn ogen wrijft. 'Het echte campingleven.' grap ik.

Hij gaat rechtop zitten, waardoor mijn ogen weer naar zijn bovenlichaam worden getrokken. Hoe is die jongen zo gespierd? 'Ik zei toch dat ik spieren had.' betrapt hij me. Oh shit. Hij zag me kijken. Mijn wangen worden warm en snel draai ik mijn hoofd weg. 

'Ga jij je maar eerst omkleden, dan wacht ik buiten.' verander ik snel van onderwerp. Hij knikt en ik loop de tent uit. 

De zon schijnt fel, waardoor het totaal niet koud is. Heel warm is het niet, maar een goed begin voor Nederland. Rick en mijn vader zijn bezig met de tafel dekken en ik heb geen idee waar mijn broertjes zijn. 'Goedemorgen.' begroet ik ze allebei. Ze begroeten me terug en dan komt Daniel de tent ook uitlopen. Top nu kan ik me ook omkleden. Deze trui is toch wat warm voor vandaag.

Nadat ik me heb omgekleed en we de jongens vonden die elkaar met pollepels aan het aanvallen waren zitten we aan het ontbijt. We zitten rustig te eten, tot Sem vraagt wat we vandaag gaan doen. Rick vertelt dat ze een boot hebben gehuurd en op het meer wilde gaan varen met z'n allen. 

Mijn broertjes zijn meteen weer razend enthousiast en schreeuwen alweer van alles door elkaar heen. Ik weet ook niet hoe ik nog steeds leef na al die ochtenden met hun. 'Daniel gaan we dan ook weer vissen.' vraagt mijn kleinste broertje enthousiast aan Daniel. 'Tuurlijk Bram.' is zijn simpele antwoord. En ze zijn alweer door het dolle heen van dat antwoord. 

Een uurtje later stappen we de gehuurde boot op. Dit doen we eigenlijk ook elk jaar. De eigenaren kennen onze ouders na al die jaren ook goed. We krijgen zelfs vriendenkorting. 

Ik loop als eerste de boot op en ga op het voordek zitten. Daar kan ik tenminste rustig zonnen. Daniel sleept de hele visuitrusting van zijn vader mee, terwijl mijn broertjes hem duizend vragen stellen. Hij lijkt het niet erg te vinden en beantwoord alles. 

'Hey.' hoor ik na een tijdje naast me. Ik schuif mijn zonnebril in mijn haren en kijk recht in Daniel zijn gezicht. 'Hai.' begroet ik hem. 'Nu al klaar?' vraag ik verbaasd. Sem en Bram zijn nooit snel klaar met iets. Behalve dan als ze het niet leuk vinden. 'Nee ik heb ze even alleen gelaten.' zegt Daniel dan. Geen goed idee Daantje. 

'Meen je dat?' 

Hij knikt en snel zoek ik naar mijn broertjes. Ze staan aan de andere kant van de boot, want ik hoor ze praten. Nou ja, meer schreeuwen. Ik loop erheen om te kijken wat er gebeurd. Daniel volgt me. Dan zie ik de situatie. Een erg vissige situatie. 

Sem staat trots met de hengel naar ons te lachen. Bram staat er naast en probeert de gevangen vis steeds aan te raken. De vis spartelt aan het koortje. Ik kijk Daniel aan en dan schieten we allebei in de lach. 

'Misschien moeten jullie die vis maar vrijlaten, anders gaat hij dood.' legt Daniel mijn broertjes uit. Ze knikken braaf naar hem en geven de hengel aan hem. Hij laat de vis vrij wat er nogal goor uitziet, maar hé we hebben wel een vis gered vandaag. Nou ja Daniel heeft er een gered. Ik stond erbij en keek. 

'En wat gaan we nu doen?' vraagt Sem alweer aan Daniel. 'Verstoppertje!' roept Bram vrolijk. 'Op een boot?' vraag ik sarcastisch. Dadelijk ligt een van mijn broertjes nog in het water. Nu ik erover nadenk is dat al een keer gebeurd met Sem. Foute boel dus.

'Goed idee jongens. Noa heeft er ook veel zin in zo te zien.' zegt Daniel dan. Eh wat? Hij is veel te lief voor mijn broertjes. Maar ik weet dat ze mij toch niet met rust laten, totdat ik mee doe. Dus besluit ik ook een keer aardig te zijn voor mijn broertjes. Even voor de duidelijk ik ben vaker aardig tegen hun dan zij tegen mij. Voor het geval dat iemand zich dat afvroeg.

'Noa telt!' roept bram tegelijk met Sem. Alleen Sem roept: 'Daan telt!' Die jongens hadden een tweeling kunnen zijn, zo eng tegelijk zijn ze. Helaas zijn ze het nooit met elkaar eens en houden een discussie. En je raad het al. Die discussie duurt wel even.

Ongeveer 1459 seconden later hebben ze eindelijk een besluit genomen. 'Wij tellen samen.' is hun vreemde besluit. Het zal wel. Van die jongens weet je ook niet wat je moet verwachten. Ze beginnen met tellen wat betekent dat ik de beste verstop plek moet gaan vinden. Wat? Nu wil ik ook winnen.

Mijn verstop plek heb ik snel gevonden. Ik zit onder het kleine tafeltje tegen de muur aan en heb alle stoelen ervoor gezet. Zo vinden ze me nooit. 'Jij neemt dit wel erg serieus.' hoor ik ineens een stem. Huh? Waar komt dat vandaan? En hoe heeft die persoon mijn geweldige verstop plek gevonden?

Daniel verschuift een stoel en komt naast me onder de tafel zitten. Ik haal mijn wenkbrauw op.

'Dit is mijn plek.' 

Hij grinnikt.

'Nu niet meer.'

Ik rol mijn ogen. 

Dan zie ik dat ik slippers aanheb, dus doe ik wat iedereen zal hebben gedaan. Daniel slaan met mijn slipper. Erg goed idee, al zeg ik het zelf. 

Daniel grist ook zijn slipper van zijn voeten. Oh nee. Toch niet zo'n goed idee Noa. Ik duw snel een stoel opzij en ren weg. Helaas wordt dat plan gestaakt door twee kleine jongetje die ook wel mijn broertjes worden genoemd. 

'GEVONDEN!' roepen ze in koor.