Waarom hij? ✅

27: het einde

Evy en ik liggen nu in de slappe lach. Totdat mijn vriendje ineens voor onze neus staat. Ook gezellig. 'Wat gebeurd er allemaal?' vraagt hij verward. Ja ik vind het ook nogal verwarrend. 

Eef stopt met lachen en kijkt Daniel verbaasd aan. 'Ben je hier al de hele tijd?' vraagt ze. Daniel knikt en dan kijken ze allebei naar mij. De status is dat ik nog steeds aan het lachen ben. 'Zorg eens dat ze stopt.' grinnikt Eef. 

Daniel knikt alweer en voor ik het weet zitten zijn lippen op de mijne. Hallo Evy is er ook nog. Ik duw hem van me af en trek hem naast me op de bank. Dan por ik hem in zijn zij. 'Nu ik uitgelachen ben wil ik weten hoe dit in godsnaam is gebeurd.' zeg ik als ik me weer tot Evy wend.

'Ik denk dat je dat wel weet. Je hebt toch net biologie bijles gehad.' grijnst ze. Oh mijn god. 'Ieuw dat bedoel ik niet.' zucht ik en ik duw haar van de bank af. Daniel kijkt ons niet begrijpend aan. Ik leg het hem later wel uit. 

'Oké oké. We hadden afgesproken om normaal te doen waar jij bij was en verder heb ik hem eigenlijk niet gesproken. We wilden het gewoon vergeten.' vertelt Eef. Nu kijken Daniel en ik haar allebei niet begrijpend aan.

'Dus jullie hebben het hier helemaal niet meer over gehad?' vraag ik voor de duidelijkheid. Evy knikt meteen. Wat een sukkels. 'Mag ik ook nog weten waar dit over gaat?' zeurt Daniel. Ik grinnik en Evy vertelt het hem dan ook maar. We leggen ook gelijk uit wat er daarna in het café is gebeurd.

Daniel zijn reactie is alleen wat anders dan die van mij. Hij begint gelukkig niet keihard te lachen. 'Hallo zijn jullie blind? James ziet jou overduidelijk als meer dan een vriend. Niet gek als je het met hem doet.' 

Eef lijkt nu alleen maar meer in de war, terwijl ik grinnik. Hij heeft gelijk. 'Dat verklaart zoveel.' zeg ik dan. Evy schud wild haar hoofd. 'Dat kan niet. Dat kan echt niet.' Ik wil haar helpen, maar ik weet niet wat ik moet doen. Hopeloos kijk ik Daniel aan. 

'Dus ik neem aan dat jij hem alleen als een vriend ziet?' vraagt Daniel. Omg. Ik sla hem tegen zijn arm en kijk dan snel naar Evy. Ze antwoord een zachte ja en zucht. 'Ik denk dat je hem dat moet gaan zeggen.' stel ik voor. 

Evy haalt haar schouders op en staat dan op. 'Ik eh moet gaan, maar ik bel je.' stamelt ze verward uit. Ik knik en geef haar nog een knuffel. Dan loop ik met haar naar de voordeur en zeg gedag. Wat een drama allemaal. En ik dacht dat biologie al moeilijk was.

Terug in de woonkamer plof ik naast Daniel neer op de bank. Als we oogcontact maken schieten we allebei gelijk in de lach. Dit is toch ook vreemd. 'Zag je dit aankomen?' zegt Daniel door zijn lachbui heen. Hij stikt zowat en daardoor stoppen we allebei met lachen. Smooth. 

'Natuurlijk niet. Hallo Eef en James zijn het tegenovergestelde van mekaar!' roep ik. Daniel grinnikt en knikt. 'Tegenpolen trekken elkaar aan, toch?' Ik lach weer en knik. Hij heeft een punt, al denk ik dat het nooit wat zal worden tussen die twee. Ze zouden elke minuut ruzie maken. 

'Laten we een kerstfilm kijken.' zegt Daniel ineens. Ik spring bovenop hem en sla mijn armen om hem heen. Hij grijnst en buigt naar me toe. 'Beste- idee- van- je leven.' antwoord ik terwijl ik hem tussendoor kus. Wie wilt er nou niet zo'n vriendje waar je kerstfilms mee kan kijken midden in oktober. 

Ik wel. :)

Als je tot hier bent gekomen, lees dan alsjeblieft het nawoord even. -->