Waarom hij? ✅

22: hoe cute

De eerste paar uren zijn weer voorbij en Evy en ik hebben een tussenuur. Tijd voor Evy om me helemaal uit te horen. Omdat ze zo aandringt vertel ik alles wat er gebeurd is. Al voor de tweede keer vandaag. Ze laat me zelfs helemaal uitpraten.

'Jezus Noa, hoe cute. Jullie passen echt goed bij elkaar.' Tevreden kijkt ze me aan. 

Ik zucht. 'Maar ik weet niet of hij wel iets voor me voelt.' 

'Ben je gek. Die jongen is helemaal gek op jou. Ik zeg het je.' 

Het is fijn dat Evy me hiermee helpt. Ze is nogal dramatisch, maar ze is mijn beste vriendin en haar hulp is altijd fijn. Normaal geloof ik haar altijd, maar nu twijfel ik nog een beetje. Hoe weet ik nou zeker dat Daniel ook wat voor mij voelt. 

Ons tussenuur is voorbij en dat betekent dat het tijd is voor biologie. Dat wordt weer gezellig. Het eerste wat ik me bedenk is dat ik naast Daniel zit. Shit. 

Net voor de bel komen Evy en ik het lokaal binnen gehaast. We waren de tijd nogal vergeten. Veenstra geeft mij zijn blik, als we op onze stoelen ploffen. Hij let niet eens op Eef. Het enige wat ik doe is dom naar hem zwaaien. Dat krijgt hij ervan. 

Naast me zit Daniel al en meteen wordt ik weer nerveus. Hoe moet ik hem nou normaal aankijken? Ik begin met mijn vingers te spelen en probeer aandachtig naar Veenstra te kijken. Alleen voel ik Daniel gewoon naar me kijken. Ineens legt hij zijn hand op mijn handen. 

'Stop daar eens mee.' En hij grijnst. 

Ik trek mijn handen weg en steek mijn tong uit. Beste goede tactiek, al zeg ik het zelf.

Iemand tikt me aan, waardoor ik me omdraai. Het is James en ik kijk hem vragend aan. Hij vraagt me of ik meega naar ons favoriete tentje na school met hem en Evy. Duh. 

'Natuurlijk ga ik mee.' Is dan ook mijn antwoord. 

Hij knikt tevreden en dan begint Evy een verhaal te lullen over haar zus. Ik schrik op als ik Veenstra iets hoor zeggen over een proefwerk. Dat is foute boel. Snel draai ik me om en probeer nog op te vangen wat hij zegt. 

'We doen het maandag het eerste uur. Het hele hoofdstuk dus.'

Zuchtend laat ik mijn hoofd in mijn armen vallen. Dat wordt een ramp. Iemand tikt me aan en stopt niet. Zonder te kijken weet ik al dat het Daniel is. Hij gaat niet stoppen, tot ik hem aankijk. Urgh.

'Daan, stoppen.' Rollend met mijn ogen kijk ik hem aan. Wat wilt hij nou?

Zijn grijns wordt ineens reusachtig. 'Sinds wanneer noem jij mij Daan?' 

Mijn wangen worden rood en snel draai ik mijn hoofd weer weg. Hij heeft gelijk. Sinds wanneer noem ik hem Daan? Ik verander serieus in een buitenaards wezen. 

Hij stoot me aan en ik stomp hem terug. Dat verdient hij voor me laten te blozen. Hij is de eerste persoon die dat is gelukt. Stomme Noa. 'Ben je bang voor dat proefwerk?' vraagt hij me dan. Nee joh. 

'Waarom zou ik bang zijn. Ik ben extreem goed in biologie.' Mijn sarcasme druipt er vanaf. 

'Ja dus. Gelukkig ben ik er, dus het komt wel goed.' 

Ik rol mijn ogen. 'Yes! Nu ben ik pas bang.' 

Nu duwt hij me. Nou zeg. 

School is weer voorbij en ik zit samen met Evy en James bij De Engel. Het is ons favoriete café. Ondertussen staat Eef te praten met een of andere jongen bij de balie. Ze wilde per se  bestellen bij de balie. Ik laat haar maar haar gang gaan.

'Het duurt wel lang daar.' zegt James. Hij zit tegenover me en kijkt geïrriteerd naar Evy. Ik draai me om en zie dat Eef een uitbundig gesprek voert met de jongen. Hij is echt veel ouder dan haar, maar dat maakt bij haar nooit echt uit. Ze doet niet echt aan vaste relaties, want ze kiest steeds de verkeerden. 

'Als ik maar mijn eten krijg.' antwoord ik James. Hij kijkt me niet aan en blijft geïrriteerd naar Evy kijken. Ze raken meestal wel snel geïrriteerd aan elkaar, maar het waait altijd wel weer over. Eigenlijk zijn ze vooral bevriend geraakt, doordat ik ze overal mee naar toe sleurde. In het begin praten ze niet eens met elkaar. Gelukkig is het nu allemaal anders. 

Ze zijn wel echt het tegenovergestelde van elkaar. James is rustig en super lief, terwijl Eef juist opgewekt is en veel te veel energie heeft. 

Na een tijdje komt Evy terug met de jongen achter zich aan. Hij zet ons eten en drinken neer op tafel en loopt dan weer weg. Ik zie Evy een briefje open maken die naast haar cola ligt. 'Hij heeft me zijn nummer gegeven.' verklaart Eef zich. James rolt zijn ogen.

'Hoe oud is hij eigenlijk?' vraag ik. 

'23 dacht ik.' antwoord ze simpel. Hij is 6 jaar ouder dan haar. 

'Eef je denkt toch niet dat die jongen serieus met je gaat zijn. Je bent fucking 17.' zegt James. Hij is nu nog geïrriteerder dan eerst. 

'Pf wat maakt jou dat uit. Het is toch zeker wel mijn leven!' zegt Evy. Dit gaat uit de hand lopen.

'Jongens stoppen, please.' probeer ik. 

'Oké prima, maar als die jongen je dumpt, dan hoef je niet meer huilend bij mij aan te bellen.' kaatst James terug. Mij totaal negerend. 

'Hou je bek. Dat was iets onder ons!' Ze pakt boos haar spullen en stormt het café uit. Waarom wist ik hier niks van? 

We gaan allebei niet achter haar aan, want we weten dat we haar nu met rust moeten laten. Ze moet eerst rustig worden en dan kun je pas met haar praten. Ik bel haar straks wel. Toch blijf ik me afvragen waarom ze naar James ging? Ze heeft me hier nooit wat over vertelt. 

Evy weet dat ik het maar niks vindt dat die jongens veel ouder dan haar zijn, maar ik zou haar altijd helpen. Ik heb het gevoel dat er meer aan de hand is. 

'Wat was dat?' Verbaasd kijk ik James aan.