Waarom hij? ✅

16: opschieten Noa

Raad eens. Het is weer maandagochtend! Yes! Hier heb ik al de hele week naar uitgekeken. Oké sorry. Mijn hersenen zijn nog steeds besmet. Geen idee wat er allemaal is gebeurd met die dingen.

Maar net als elke maandagochtend lig ik weer eens langs mijn bed. Mijn wekker is gewoon een monster op maandag. Dat ding wilt gewoon niet uit. Het daagt mij gewoon uit om op mijn gezicht te flikkeren. Helaas wint mijn wekker elke keer weer. 

'Opschieten Noa!' roept mijn moeder naar binnen. Jaja.

Gisteren zijn we 's middags thuisgekomen en heb ik letterlijk niks meer gedaan. De rest is nog bij de Martins geweest, maar ik kan Daniel echt niet meer normaal aankijken. Mijn hart explodeert gewoon bijna op dat moment. En mijn hart wil ik nog graag houden. 

En Sophie zie ik toch zo we-. Oh nee. Dat was ik helemaal vergeten. Nee nee. Sophie moet met de auto naar school, want ze heeft nu die verdomde krukken. Als Daniel maar niet meegaat. Snel kijk ik op de klok en zie dat ze hier al over vijf minuten zijn. Oh god. Snel trek ik een outfit uit de kast en wurm me erin. 

Dan ren ik nog snel de badkamer in, poets in een recordtijd mijn tanden en prop mijn haren in een staart. En dan komt het rennen naar beneden weer. Shit mijn tas ligt nog boven. Dus ren ik weer naar boven waar ik buiten adem aankom en gris mijn tas mee. De deurbel gaat op dat moment. En weer naar rennen naar beneden.

Hijgend open ik de voordeur. Oef net op tijd. En dan val ik bijna om, want Daniel staat ineens voor mijn deur. Ik dacht dat we elkaar na dit kampeer tripje weer minder gingen zien, maar dat is dus niet zo. Ik denk dat we nu vrienden zijn? 'Heb je de marathon gerend ofzo?' grijnst hij als ik achter hem aanloop. Ik rol mijn ogen. 

'Het is maandagochtend Martins.' 

Nu rolt hij zijn ogen en stapt de auto in. Hij weet wel wat ik van maandagen vind. De hel. Iedereen die me een beetje kent, weet dat. 'Hallo Noa.' en 'Hai No.' hoor ik als ik de auto instap. Ik begroet Sophie en haar moeder terug en staar dan uit het raampje. Sophie en Ashley praten over haar krukken en school, maar ik luister niet echt. Daniel zit me nogal aan te staren.

Ik stoot hem tegen zijn voet aan. 'Wat?' fluister ik. Hij trapt nu tegen mijn voet aan en fluistert: 'Geheim.' Pff. Ik bedenk me dat ik geen eten mee heb. Dat word uitsterven vanmiddag, want geld heb ik ook niet bij. Misschien dat Evy en James wat hebben. 

We stoppen voor de school en stappen allemaal uit. Nou ja. Sophie moeten we helpen uitstappen, want anders werkt het natuurlijk niet. Daniel en ik geven haar krukken aan en dan is het weer tijd voor school. Het grote gebouw wat ik niet heb gemist. 

Ondertussen praat ik met Sophie en spreken we af om na school naar haar huis te gaan. Ik heb haar namelijk al een paar dagen niet gezien, dus moeten we natuurlijk bijpraten. Ze moet nu de andere kant op dus zeg ik haar gedag. Na school wachten we op elkaar. Vragend kijk ik naar Daniel die nog steeds langs me loopt. Oh we hebben dezelfde les. Mijn hersens waren nog niet helemaal opgestart. 

Die jongen ziet er zelfs op maandag nog goed uit. 'Oh nee.' kreun ik als we er bijna zijn. 'Wat?' lacht Daniel. Ik knik met mijn hoofd richting een bepaald lokaal. Dat wordt ook wel het biologie lokaal waar ik les heb van meneer Veenstra genoemd. 'Biologie van de leukste leraar.' lacht Daniel. Ik zucht en loop door naar het lokaal. Dit wordt weer een drama.

Als Daniel en ik samen binnenkomen is iedereen er al. Ze staren ons ook niet erg subtiel aan. Snel loop ik door naar Evy en James en ga voor ze zitten. Zoals altijd. Als ik naar Evy kijk zie ik haar lippen bewegen. Helaas ben ik goed in liplezen en snap ik dat ze zegt. 'Bruiloft in zicht.' Die meid is niet goed. 'Ook hallo.' grijns ik en ik dump mijn tas naast me neer. Op de stoel naast me, zodat niemand daar gaat zitten. 

'Verlaat je me nou gewoon.' ineens is Daniel zijn hoofd er weer. Hij haalt mijn tas van de stoel en gaat zitten. Ik wilde net mijn karate skills gaan gebruiken, maar ik was te laat. Helaas. 'Dat was wel de bedoeling, maar hier ben je weer.' reageer ik. Hij grinnikt en gooit zijn tas ook naast zich neer. En dan komt mijn favoriete leraar het lokaal binnenlopen. 

Hij laat de klas nog even met rust en komt naar mijn tafel toegelopen. Vragend kijkt Daniel me aan, maar ik haal alleen mijn schouders op. 'Noa.' begint hij en hij gooit een blaadje op mijn tafel. Dan zie ik mijn handschrift en besef me dat dit de toets is van laatst. Bovenin staat een grote rode 4 met een rondje eromheen. Shit. Mijn ouders killen me.

'Je ouders en ik hebben iets besloten, dus wacht na de les even, dan leg ik het je uit.' en toen liep hij weer weg. Hij heeft mijn ouders gesproken. Dat is zeker niet goed. Bij alle andere vakken sta ik gewoon prima, maar biologie lukt gewoon niet. Meneer Veenstra helpt daar ook niet bepaald mee. Hij is trouwens ondertussen de rest van de toetsen aan het teruggeven.

Iemand tikt me op mijn rug en ik draai me om. James knikt naar mijn blaadje en ik laat het aan hem zien. 'Hoorde ik nou dat hij je ouders heeft gesproken?' vraagt hij aan me. Ik zucht en knik dan. 'Na de les vertelt hij me meer.' zeg ik nog voor ik me omdraai. James steekt nog zijn duim op en ik glimlach. Dan zie ik het blaadje dat bij Daniel op tafel ligt. 

Hij heeft een freaking 8,9!! Hoe krijgt hij dat voor mekaar? 

De les gaat langzaam voorbij en zelfs zonder dat ik moet nablijven. Dat komt omdat ik me alleen maar druk maak om wat Veenstra straks gaat zeggen. Als eindelijk de bel gaat ben ik opgelucht. Nu gaat hij me vertellen wat er aan de hand is.