#46#

432 25 0
                                    

1 hafta sonra...

Beyaz kurdun yeni yeni bilinç altı açılmaktaydi.

Gözlerini açtığında yaşadıkları şeyler gözlerinin önüne gelmişti.

...

Avcılar, kan, sakinleştiriciler, ve tüm sesleri bastıran o kurt...

Yalnız rengi gece kadar siyah ve eşsizdi. En son hatırladıklarım bunlar ve her bir yanım tutulmuş.

Ne zamandır buradayım? Ve neredeyim?

Sanırım aradığım her şey beni buraya getiren kişilerdeymiş gibi geliyor. Ve kurda dönüşmeden aşağı insem güzel olur. Güvenilir olup olmadıklarını bilmiyorum.

Yattığım yerden kalkarak. 4 ayağımın üstünde dikildim. Koca cüssemle karşımda ki aynada çok müthiştim yalnız. Biraz ego kastım. Aman neyse aşağı insem güzel olur.

Odadan çıkarak tahta basamaklardan aşağı indim. Tahtalarda çıkan tırnak seslerim duyuluyordu.

Sesleri duyan kişiler konuşmayı kestiler dik dik beni izlemeye başladılar. İzlenmekten hoşlanmıyorum. 3 kişiydiler. Ve hiç birini tanımıyordum. Ne işim varsa artık burada?

"Ooooo uyuyan güzelimiz de uyanmış." Ben bu çocuğu burada mideme indirirsem, kurt oldukları her yerlerinden belli olan kişiler, acaba bana ne yapar?

Şimdilik tek yapabileceğim. Hırlamak. " Şşş sakin ol. Hoşt ulan." Ben bunu gerçekten indiririm mideme.

Yavaş yavaş onların yanına yaklaşıp yere oturdum. Mutfak olduğunu anladığım yerden 3 kişi çıktı ve onlarda salonda boş olan koltuklara yerleştiler.

"Sen bu dingile aldırma. Her zaman boş boş konuşur."  bana laf atan çocuğa hitaben konuşmuştu. siyah saçlı mavi gözlü çocuk. Sanırım benim yaşlarımdaydı ya da büyük.

"Benim nerem dingil ya. Sen kendine bak ilk önce." Tartışmaları beni güldürmüştü. Herkes onların bu atışmaları her zaman yaşanıyormuş gibi göz devirdi.  Onların atışmasını kapıdan giren kişi bölmüştü. Sonunda yani.

----

Evet anladığım kadarıyla bunlar 7 kişilik bir sürü. Ne güzel (!). Bu sürü konseyden ayrı yaşadıklarını yani bağımsız  kurtlar olduklarını söylediler. Uzun zamandır, son tek beyaz kurdu (yani beni) aradıklarını söylediler. Nedenini de anlatacaklar ama şuan onlara bu görevi veren şahısla konuşuyorlar. Şahıs diyorum çünkü ismini bile bilmiyorum. Beni neden buraya getirdiklerini ve benle ne işleri olduklarını öğreneceğim. Sonra tüğ olacağım. Ne güzelde anlaşıyoruz bir görseniz.

Bu kişilere, pardon bu sürüye güvenmediğim için , 1 haftadır hiçbir şey yememiş olsam da verdikleri yemeği yemedim. Yemek istemedim diyelim. Ama hala dingil beyfendi bana yedirmeye çalışıyor. Neymiş yemessem ölürmüşüm. Aslında haklı ama avlanmayı tercih ediyorum hiç tanımadığım bir yerdeyim sonuçta.  

"şşt köpecik bak bunu yemen gerekiyor."

'gerizekalı biraz da ısrar edersen seni mideme inidireceğim hem sürün rahatlayacak hem de ben bir dingilden kurtulmuş olacağım.' Aklımdan konuşmama rağmen tüm sürü duymuştu. 

3 tane kız vardı ve 3 'üde kıkırdıyorlardı. Sürünün 4 Ü erkek 3ü kızdı. Bir erkek telefonla konuşurken diğerleri gülüyorlardı dediğime.

Bu dingili korkutursam gider belki ha? 

" Bak kurtçuk senin acıkmış olman lazım bak bunu yemessen' dilini çıkartıp ölü taklidi yaptı' bak böyle olursun. Herkes halimize gülerken ben somurtup göz devirmekle meşguldüm. Gerçekten sıkılmıştım.

Oturmaktan sıkılıp yüzüstü yatar pozisyona geldim. Benim hareketlenmemden korkmuş olan dingil. Sarı saçlı bir kızın yanına gidip arkasına saklandı.

Gerçekten sıkıldım ne zaman bitecek bu telefon konuşması. Telefonla konuşan kişinin yüzü güldüğünde artık konuşmanın biteceği anlaşılıyordu. Hemen kafamı kaldırdım.

"Hoşt seni azgın köpek Melihten uzak dur." 

'Biri bu çocuğu benzetmeli ya da ben direk yutabilirim şuan.' Herkes yine gülmeye başladı. Dingil dışında. Şu çocuğun ismini öğrenmeliyim çünkü dingil demeye alışacağım.

İsminin Melih olduğunu öğrendiğim kişi " Biz kendimizi tanıtmadık. Ben Melih. Sürünün bizim diyişimizle dingilimiz Samet. Siyah saçlı mavi gözlümüz Ahmet. Sarı saçlı olan Çağatay ve onun ikizi Çağla. bu cüce ise çiçek. ve sonuncumuz bunun minnaklığına bakma 10 kişilik kurt sürüsünün yemeğini yemiş biri ismi Aylin." 

Ahmet:"Senin bir an önce avlanman lazım yoksa güçten düşeceksin. Hep beraber avlanalım bari."

Ayin herkesten önce evden dışarı fırladı. Ben arkasından şaşkın şaşkın bakarken herkes gülüyordu.

Beyaz KürklülerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin