Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dedemle çarpışmıştım. Üstümde ise pijamalarım değil pantolon ve tişört vardı. Ne diyecektim şimdi ben? Hiçbir şey demeden sıyrılırdım ya ben buradan. Amin.
Aynen öyle yaptım ve hiçbir şey demeden yanından geçtim. Ve merdivenlere yöneldim. Ama bütün bunları 'şimdi bir şey diyecek, şimdi kızacak' diyerek yapıyordum.
İçimden 'Belki de anlamadı, sakin ol. Tamam, beni görmüştü ama belki de üstünde durmak istemedi. Sonuçta sadece beni gördü. Benim dışardan geldiğimi görmedi ki.' diye kendime teselliler vererek odamın önüne gelmiştim.
Büyük ihtimal uyku mahmuruydu ve bana pek dikkat etmemişti. Her neyse. Anahtarımla kapıyı açtım ve odama geçtim.
Tabi yatağımın üstünde oturan kardeşimi fark etmem uzun sürmemişti.
"Sen nasıl girdin buraya?" Elindeki anahtarı havada salladı. Doğru ya ikimizde de odalarımızın yedek anahtarı vardı.
"Hani sen uyuyordun? Nerdeydin abla?"
"Uyanınca dışarıya çıktım."
"Ne yaptın dışarıda."
"Öyle dolaşıp geldim." Dedim umursamaz bir şekilde ve yanına oturdum.
Ne diyecektim?
Fatih'i vurup geldim mi, diyecektim?
"Bir daha bana haber vermeden çıkma. Birlikte çıkarız." dedi.
Tabii ki böyle bir şey yapmayacaktım.
"Tamam. Bir daha haber veririm."
Bir kez daha yüzüme baktı ve bakışlarını masaya doğru çevirdi.
"Sana yemek getirdim. Hiçbir şey yemeden uyudun." Canım kardeşim nasıl düşünüyordu beni. Yüzünü elimle kendime çevirdim ve yanaklarını sıkmaya başladım.
Bir yandan yanaklarını sıkıyor bir yandan da konuşuyordum. "Aman aman ablasınıda mı düşünürmüş."
"Ya abla bıraksana!" deyip yanaklarını ellerimden kurtarmaya çalıştı. Ama sadece çalıştı.
En sonunda kendi isteğimle yanaklarını bıraktım. Canım istememesine rağmen sırf Yusuf getirdi diyerekten bir kase çorba içmiştim. Yusuf'la bugün olanlar hakkında konuşmuştuk. Sonra alnımdan öpüp iyi geceler, dedikten sonra tepsiyi alarak çıkmıştı odadan.
Tam rahat bir nefes alacaktım ki aklıma omzundan vurduğum şahıs geldi. Ben ne zamandan beri bu kadar gözü dönmüş bir insan olmuştum?
Silah kullanmasını 17 yaşımdayken amcam öğretmişti. Ve ben ilk defa bugün kendi ellerimle birini vurmuştum. Pişman mıydım peki?
