Gözümden akan birkaç damla yaşı da başparmağıyla sildi. "Yemin ederim, yaralarını teker teker yeni bir yara açmadan sararım Hazal. Bıkmadan, usanmadan sararım." dedi gözleri dolu doluyken. "Senden hiçbir karşılık beklemem. Bana sadece yaralarını sar...
Oy vermeyi ve yorum yapmayıunutmayınlütfen, keyifli okumalar<3
Sena Şener/ Ölsem
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabanın ani bir fren yapmasıyla öne doğru savrulmam eş zamanlı olarak gerçekleşmişti.
"Ne yapıyorsun manyak herif?!" Sinirle ona baktım, gözleri resmen ateş saçıyordu.
Eğer manyak dememe sinirlendiyse hiç kusura bakmasındı çünkü gerçekten manyaktı, en azından bana göre.
Aniden emniyet kemerini çıkarıp arabadan indim. Neden bilmiyorum ama dizlerim ve dişlerim sinirden ve korkudan tir tir titriyordu. Evet korkmuştum hem de çok korkmuştum. Beklendik olaylardan değil ama aniden gelişen olaylardan çok korkardım. Hatta bu yüzden babaannem benim için 'yüreği elinde geziyor' derdi. Evet, herkes aniden gelişen olaylar için korkardı ama neden bilmiyorum ben çok abartırdım bu korkma işini. Derin derin nefesler alarak kendimi sakinleştirmeye çalıştım.
"İyi misin?"
"Bi'de soruyor musun?" diye cevapladım çoktan yanıma gelen ve başımda dikilen adamı.
"Ciddi değildin değil mi?" diyerek meraklı ve endişeli bakışlarla baktı yüzüme. Neyden bahsettiğini anlamamıştım.
"Anlamadım?"
"Ayrı ev konusunda işte. Ciddi değildin değil mi?"
"Ciddiyim tabii ki."
"Hazal saçmalama asla olmaz böyle bir şey." dedi yine sinirlenerek.
"Bal gibi de olur!"
"Olmaz!"
"Olur! Seninle aynı evde yaşamamı bekleme benden!"
"Ben senin kocanım tabii ki aynı evde yaşayacağız."
"Sadece kağıt üstünde.Asla unutma! Aramızda hiç bir duygu yok."
Gözlerindeki ifade hayal kırıklığı mıydı? Bana mı öyle gelmişti?
"Haklısın." dedi sessiz bir kabullenişle. Ardından devam etti. "Ama yine de bu ayrı evlerde yaşayacağımız anlamına gelmiyor."
"Bak," dedim öncekine nazaran daha alçak bir sesle. " Olmaz. Anlamıyor musun ya olmuyor işte. Senin evinde kendimi çok mahcup hissediyorum. Senin yanındayken kendimi çok yabancı hissediyorum. Kendi kendime yabancılaşıyorum. ... Sen istediğin yerde yaşa ben de istediğim yerde yaşayayım."
"Eğer sorun bana karşı mahcup hissetmense ikimizin aldığı ortak bir evde otururuz. Kendini yabancı hissetmemen için elimden gelen her şeyi yaparım."
Umutsuzluk içinde omuzlarımı düşürdüm. Ben gerçekten bu adamı çözemiyordum. Tam ağzımı açmış cevap verecektim ki araya girdi. "Hemen cevap verme, düşün biraz. En azından bunu yapabilirsin değil mi?"
