Kendimden geçtim, senden asla...

27. Koçovalılar ve Efsun Kent

Sabah Efsun yola çıkmıştı.
Yamaç erkenden yanından ayrılmıştı.
Çukur'da buluşacaktılar.
Damla ve Cumali onu atış yapmak için davet etmiştiler bir alanda.

Efsun bu aralar kendini yorgun hissediyordu. Bu halini son zamanlarda yaşadığı sıkıntılarla bağlıyordu...

Alan'a geçiş yaparak kenara park etmişti.
Bir kaç metre uzakta Cumali, Damla, Selim ve Yamaç vardı. Yamaç hazırlıklar yapıyordu Cumali ile.

- Efsun : kolay gelsin beyler...
- Cumali : oo hoşgeldiniz Efsun hanım
- Damla : merhaba canım
- Yamaç ve Selim : hoşgeldin...

Yanlarına yaklaşan Efsun Yamaç'ın ona baktığını ve yüzünde müthiş bir gülümseme olduğunu fark etmişti.

- Cumali : bakalım dediğiniz kadar var mısınız.

Efsun Damla'nın yüzüne bakarak göz kırpmıştı.

- Cumali : ilk önce hanımlar'dan başlayalım. Buyrun. Sonra siz bitirdikten sonra bizde atış yaparız. Diğerleri sonra gelecekler.
- Efsun : tamam başlayalım.

Yamaç, Cumali ve Selim bu iki kadını seyrediyordu.
Damla ve Efsun başlamıştı. Atışları ikisinin de gayet iyiydi. Şişeler teker teker kırılıyordu. Bir dakika bile sürmemişti... İkisi de fazla iyiydi.

Damla'nın atışları biliniliyordu fakat Efsun ilk defa gördükleri için ağızları açık kalmıştı.

- Cumali : dediğiniz kadar varmışsınız Efsun hanım. Bu kadar beklemiyordum... Size bakınca öyle görünmüyorsunuz.
- Efsun : nasıl görünüyorum ki ?
- Cumali : daha sakin, daha narin gibi.
- Yamaç yanlarına gelerek : yani Efsun hanım demek istiyor ki daha ev hanımı gibi...
- Cumali : lan... Pardon Efsun hanım.

Sonra Yamaç'a dönerek.

- Cumali : o kadar da abartmasaydın beb... Yani Yamaç...
- Efsun gülerek : bebee bencede çok güzel uymuş.
- Selim : bebee... Aynen çok güzel bencede.
- Yamaç : yaa başladınız yine !
- Cumali : bebeeler gibi küsüyor görüyorsunuz Efsun hanım.
- Damla : Cumali sanki sen hareketlerin'le çok olgunsun...
- Yamaç : aa bak Damla sen olmasan bunlar hepsi beni gömmecek...
- Cumali : ya Damla yaaa... Neyse demem o ki merak etme Efsun hanım benim Damla'm da böyle olduğu için alışığım. Cesur bir kadındır.
- Damla : tamam tamam affedildin.

Efsun gülmüştü.
Yanlarına bir kaç dakika önce arabalarını park eden Azer ve Karaca da gelmişti.

- Cumali : ama Yamaç efendiyi yerden yere vurabilirim.
- Damla : başladı yine...
- Yamaç : ya ağbi ya...
- Azer : Yamaç'ın hakkı var. Adam gibi adam'dır kendisi.
- Yamaç : ooo kimleri görüyoruz. Bakın Cumali ve Efsun hanım ! Siz beni yerden yere vuruyorsunuz fakat koruyanlar beni koruyor.
- Efsun : Azer beni satmaz Yamaç Koçovalı...
- Yamaç : aaa öyle mi Efsun hanım ?

Efsun'un elinden tutup uzaklaştımıştı.

- Efsun : nereye ?
- Yamaç : gel benimle...

Uzak bir mesafede, Yamaç Efsun'u nihayet bırakmıştı.

- Efsun : ne oldu ? Ne diyeceksin ?
- Yamaç : hiç... Hiçbir şey. Sadece özledim seni.
- Efsun gülümseyerek : daha çok özle beni o zaman.
- Yamaç : nasıl ?

Efsun koşarak ayrılmıştı yanından.

- Azer : ya deli bunlar.
- Damla : kızı da kendine benzetecek...