Ang basang sisiw
•••
Foundation day. Lahat sila excited sa party mamayang gabi puwera na lang sa'kin. Kasi gabi na gaganapin ang party na 'yon at syempre hindi ako papayagan ng mga mapagmahal kong magulang. Baka sabihin lang nila sa akin, anong mapapala ko ro'n? Tapos isipin pa nila lalandi lang ako.
Lycka Salamanca: Hindi ka ba talaga pupunta?
Sining Fedeli: Hindi ako papayagan. Kilala mo naman si papa napaka strikto!
Lycka Salamanca: Pero gusto mo talagang pumunta?
Sining Fedeli: Hindi ko alam
Gusto ko kaso hindi nga puwede. Anong magagawa ko?
Lycka Salamanca: Gagraduate ka na, last chance mo na lang para maexperience yung totoong saya sa college! Pumunta ka na!
Gustong gusto ko talagang pumunta. Ilang foundation free concert na rin ang hindi ko inattendan dahil ayaw ni papa...pero tama nga naman si Lycka, this is the last time sa college life ko.
Sining Fedeli: Sige. Pagkatulog nila papa, tatakas ako. Save me a spot!
Lycka Salamanca: Ayun! Sigesige!
Hinintay ko muna na mag alas-nuebe dahil ayon 'yong oras na natutulog na sila papa at mama. Sinigurado kong mahimbing na ang tulog nila at dahan-dahan akong lumabas ng bahay bitbit ang duplicate key namin at pati na rin ang susi sa scooter ko. Dahan-dahan kong binuksan ang gate at hinila palabas ang scooter papalayo sa bahay atsaka ito pinaandar.
Pagkarating ko sa school maingay na ang mga tao at nagsimula na rin bumuhos ang ulan.
"Badtrip wala akong dalang payong..." mahina kong sambit sa aking sarili.
Pumasok ako sa school at tinawagan si Lycka dahil mataas ang tsansang hindi ko siya mahanap sa dami ng tao na nasa field.
"Saan ka?" tanong ko mula sa kabilang linya.
[Nandito ka na sa school?!]
"Oo kakarating ko lang, wala akong dalang payong!"
[Okay lang 'yan! Saan ka banda? puntahan kita!]
"Sa tapat ng building ng bsba."
Hindi rin naman nagtagal ang paghihintay ko dahil nakita agad ako ni Lycka. Nakasuot siya ng course shirt namin buti na lang ako rin kaso basang-basa siya.
"Nandoon kami sa bandang gitna kaso open masyado! Ligo talaga sa ulan, eh!" aniya pagkalapit sa akin, medyo pasigaw pa nga dahil sa ingay.
Nagsisimula ng kumanta ang parokya, hindi ko alam kung ilang kanta na ang naperform nila.
"Tara na!" aya sa akin ni Lycka.
"Wala akong payong!"
"Ayos lang 'yan, minsan lang 'to!"
Hinayaan ko na lang na hilain niya ako papunta sa puwesto nila. Kasama niya 'yong iba naming mga kaklase at basang-basa na rin sila sa ulan. Masaya silang naliligo sa ulan habang nakikisabay sa awitin ng parokya. Gusto ko rin maramdaman 'yong ganitong saya 'yong parang katulad lang ng ibang kabataan, careless and carefree.
"Some people love shoes of certain kinds, some people love afternoons or the way the moon shines...and they have their own reasons to feel the way they do, that's why I ask myself...what it is with you?"
BINABASA MO ANG
Minsan, Madalas (Life Series #1)
Romance[COMPLETED] Ito ay kuwento ng isang binata at dalaga na bigla na lamang nagkakilala sa hindi inaasahang panghuhula. Si Jaq, isang simpleng I.T student na pilit tinatago sa mga taong malapit sa kaniya ang mga hiwa na siya mismo ang may gawa sa ilalim...
