Doğduğundan beri kardeşin gibi gördüğün biri sana olan hislerini açıklarsa ve senin de aslında içindekiler kardeşlikten fazlasıysa...
Peki ya aileler, onlar bu aşka ne der? Ya da sizi her an tehdit eden eski sevgililer...
Balım ve Uzay'ın hikayesine...
Umudunu Kaybetme 2: İmkansız Aşk için hazırladığım fotoğraflardan birini sizlerle buluşturuyorum. Gelecek bölümlerde de hazırladığım süre zarfında sizinle fotoğraflar paylaşacağım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Balım Arslan
Herkes şok içinde Uzay ve onu öpen Lida'ya bakıyordu. Uzay, Lida'yı ittirse de Lida sadece dudaklarından uzaklaşmıştı, elleri hala Uzay'ın omuzlarındaydı. İşte o an içimde daha önce hiç yaşamadığım bir duygu filizlenmişti. Kıskançlık. Uzay'ı kimseyle paylaşamayacağımı anladığım ilk andı bu. Olduğum yerde çakılmış karşımda duran ikiliye bakıyordum. Ne arkada çalan o yüksek sesli müziği ne de etrafımdaki insanların konuşmalarını hiçbirini duymuyordum.
Uzay Lida'nın kolumdan tuttuğu gibi mekandan dışarıya çıkarmıştı. Bense olduğum yerde çakılı kalmıştım, içimdeki ağlama istediğini bastırıp ayaklarımı zar zor hareket ettirdim. Kendimi mekanın lavabosuna attığımda ise karşımdaki aynada kendimi inceledim. Ağlamamak için savaş veren gözlerim kızarmıştı. Hissettiğin ani duygu yoğunluğundan fark etmemiştim ama elimi yumruk yapmamla tırnaklarım avucuma batmış ve kanatmıştı. Önümde duran lavaboyu açıp kanayan elimi yıkadım. Daha fazla burada duramayacağımı biliyordum. Bu halimle eğer tekrar içeri dönersem Savaş kesinlikle bir şeyler anlardı. Telefonum, çantam ve cüzdanım içerideydi. El mecbur buradan eve kadar yürüyecektim.
Hızlı adımlarla mekanın arkasındaki acil çıkış kapısından kendimi dışarı attım. Etrafta kimse yoktu ve bu benim işime gelirdi. Mekanla ev arası arabayla on beş dakika olsa da yürüyerek yarım saati buluyordu. Dışarıdaki soğuk hava yüzüme vurunca iyi ki de mekandaki portmanto acil çıkış kapısının yanındaydı demeden edemedim. Deniz kenarındaki yolda kollarımı birbirine dolayarak yürümeye başladım. Soğuk havanında etkisiyle içimde tutuğum göz yaşlarını serbest bıraktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UZAY DOĞAN
Hiç beklemediğim bir anda Lida'nın dudaklarıma yapışması ile şoka girdim. Onu kendimden uzaklaştırdığımda Balım'ın şok içindeki bakışları içime işlemişti. Hala omuzlarımda olan ellerin sahibinin kolundan tuttuğum gibi dışarı çıkardım.
