Doğduğundan beri kardeşin gibi gördüğün biri sana olan hislerini açıklarsa ve senin de aslında içindekiler kardeşlikten fazlasıysa...
Peki ya aileler, onlar bu aşka ne der? Ya da sizi her an tehdit eden eski sevgililer...
Balım ve Uzay'ın hikayesine...
Babam öğrendiğinde beklediğimizden çok daha büyük bir tepki vermiş resmen beni aforoz etmişti. İsteği üzerine Uzay'a veda notu yazmış ve beni aramamasını dile getirmiştim. Annem bir yolunu bulacağını söylese de bulamama olasılığı içimi yiyip bitiriyordu.
Annemin son sözleri ile göz yaşlarımı silmiş ve karnımdaki bebeklerimin sağlığı için kendime hâkim olmaya karar vermiştim. Ben ne hissedersem onlarında hissedip etkileneceği gerçeği ve onlara bir zarar gelmesinden korkmam bile ilk defa hissettiğim bir durumdu. Annem buna annelik içgüdüsü diyordu.
Yaklaşık sekiz buçuk saatlik bir yolculuğun ardından akşam saat altı gibi havalimanına uçak iniş yapmıştı. Babam tüm desteğini kestiğini beni tek başıma yollayarak belli etmişti. Sekiz buçuk saat süren yolculuğum boyunca uçakta yalnızdım ve şu an inerken de yanımda biri yoktu. İlk defa bu kadar yalnız bir yolcuk yapmıştım. Uçaktan indiğimde beni babamın da belirttiği gibi DoğArs Holding'in İtalyan danışmanı, İtalya'daki adıyla consiglierisi karşıladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yirmilerinin sonunda uzun boylu, kumral, yapılı olan adam üzerine tam oturan lacivert takımı ile tam bir İtalyan erkeğiydi. Beni görür görmez yanıma gelmiş ve başıyla selam vermişti.
''Benvenuta signora.'' (Hoş geldiniz efendim.) Kendi gibi sesi de gayet karizmatik olan adama bende başımla selam vermiş konuşmuştum.
''Grazie consiglieri.'' (Teşekkürler danışman.) Bana başını sallamış ardından eliyle yaptığı gel işaretiyle yanımıza bir adam daha gelmişti. Ona bavullarımı almasını söylemiş ve tekrar bana dönmüştü.
''Devi essere stanco. Lascia che ti accompagni al tuo alloggio.'' (Yorgun olmalısınız, size kalacağınız yere kadar eşlik edeyim.) adamı başımla onayladım ve beni bekleyen siyah arabaya bindim.
İtalya'ya uzun zamandır gelmemiştim ama sokaklarından geçerken ne kadar özlediğimi fark etmiştim. Roma'nın sokaklarında uzun uzun gezdiğim anlar nüfus etmişti birden aklıma.
Normalde hem Como gölünün kenarında hem de Roma'nın merkezinden uzakta birer evimiz vardı ama babam benim merkezdeki bir daire de kalmamı uygun bulmuştu. Arabayla alt katı kafe üst katları daire olan binanın önünde durduğumuzda yanımda oturan consiglieri bana döndü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
