Love At School ❢ Vkook

📖p26📖

جیمین چند ثانیه توی چشم‌های یونگی زل زد و بعد نگاهشو گرفت، نمیخواست شاهد این باشه که پسر بزرگتر ازش رو برمیگردونه پس خودش اول این کار رو کرد.

"الان چیکار کنیم؟"

سرش رو اورد بالا و به یونگی که این حرف رو بی حوصله زده بود نگاه کرد:

"نمیدونم.."

"خب پس من میرم.."

جیمین به یونگی نگاه کرد که به طرف در میرفت. واقعا نمیخواست باهاش حرف بزنه؟ نمیخواست بهش بگه چه گناهی کرده که لایق این رفتاره؟

"اگه انقدر زود بری..تهیونگ عصبانی میشه.."

یونگی که دستش روی دستگیره در بود متوقف شد و مکث کرد. بعد از چند لحظه برگشت و بدون اینکه به جیمین نگاه کنه روی تخت نشست و گوشیش رو در اورد.

"یکم تحملم کن تا اون عصبی قانع شه و بعد میریم بیرون.."

جیمین پوزخند زد، انگار واقعا مین یونگی یه ادم دیگه شده بود.

"اون کسی که داره بزور تحمل میکنه من نیستم.."

یونگی با شنیدن این حرف سرش رو اورد بالا و با اخم به چشم‌های جیمین که توشون پر از تمسخر بود زل زد:

"منظورتو نمیفهمم.."

"منظورم همینیه که شنیدی..خودتو به اون راه نزن.. مثلا میترسی اویزونت شم که اینطوری رفتار میکنی؟ صد سال دیگه هم به طرفت نمیام انقدر به خودت سخت نگیر.."

یونگی با حرص از جاش بلند شد و به طرف جیمین رفت. پسر کوچیکتر حداکثر تلاشش رو کرد که عقب نره چون حتی اگه غرورش رو بیخیال میشد و عقب میرفت فقط یک قدم با دیوار فاصله داشت و راه فراری نبود.

یونگی تو فاصله نزدیکی از جیمین ایستاد و اخمش غلیظ تر شد:

"رفتارم چطوریه مگه؟ وقتی قراره تا صد سال دیگه هم به طرفم نیای چرا باید اویزونت باشم هوم؟‌ همونطور که خودت امروز به تهیونگ گفتی..عشق و علاقه رو نمیشه با زور خرید.."

"یا واقعا نفهمیدی..یا خودتو زدی به نفهمی.."

جیمین با پوزخند تلخی این حرف رو زد و برگشت تا بره بیرون.

"منظورت چی بود؟"

جیمین به سوال یونگی توجهی نکرد و دستشو روی دستگیره در گذاشت تا بره بیرون اما هنوز فشاری وارد نکرده بود که مچ دستش گرفته شد و کوبیده شد به دیوارِ کنار در.

"جواب منو بده.."

مچ دستای جیمین تو دستای یونگی که به دیوار چسبیده بود تقریبا داشت خورد میشد، باورش نمیشد داره این روی پسر بزرگ تر رو میبینه.

"همین که شنیدی.."

یونگی سرش رو کنار گوش جیمین برد و گفت:

"منظورتو کامل بگو جیمین.."