Love At School ❢ Vkook

📕After story_5📕

به میز منشی رسید و دختر جوون تا نگاهش بهش افتاد از جاش بلند شد و خواست چیزی بگه که جونگکوک انگشت اشارش رو به معنای هیس جلوی دهنش گذاشت.

دختر، با تعجب و گیجی سرش رو تکون داد و جونگکوک با لبخند به طرف اتاق تهیونگ رفت. چند لحظه مکث کرد و بعد از کشیدن نفس های عمیقی در رو یک دفعه باز کرد.

تهیونگ سرش پایین بود و با باز شدن یه دفعه ای در نگاه عصبی و براقش رو بالا آورد تا کسی که بی اجازه وارد شد رو بدون خون ریزی بکشه که نگاه پر شیطنت جونگکوک رو دید و اخم‌هاش باز شد.

"تو اینجا چیکار می‌کنی؟"

پوزخندی زد و ادامه داد.

"الان نباید سر کارت باشی؟"

جونگکوک دوباره خندش گرفت. تهیونگ هنوز با اینکه جونگکوک جایی به غیر از کنار خودش کار کنه کنار نیومد و هر روز رو با کلی کنایه راجب کارش به پایان می‌رسوند.

جلو رفت با گذاشتن دستش روی دسته های صندلی چرخ داری که تهیونگ روش نشسته بود، اون رو به طرف خودش برگردوند و قبل از اینکه به پسر بزرگ‌تر اجازه عکس العملی رو بده، مخالفت جهت تهیونگ، روی پاهاش نشست، جوری که لب‌های پسر بزرگ‌تر به چونش برخورد می‌کردن.

جونگکوک دستش رو دور گردن تهیونگ حلقه کرد و خودش رو پایین تر کشید.

"حدس بزن چرا اومدم اینجا؟"

تهیونگ یه دستش رو دور کمر پسر کوچیک‌تر حلقه کرد و با ابروهای بالا انداخته هوفی کرد.

"اومدی تا روی میز کارم ناله کنی؟"

جونگکوک با لب های خط شده نگاهی به تهیونگ انداخت و مشتی به پشت سرش کوبید.

"چرا فکرات همش دور این چیزاست؟ نه خیر یه حدس دیگه بزن"

تهیونگ همینطور که دستش رو پشت کمر جونگکوک نوازش وار می‌کشید ادای فکر کردن در آورد.

"خب، تا همینجا روی صندلی انجامش بدیم؟"

جونگکوک حرصی خواست بلند شه که تهیونگ با خنده کوتاهی سفت تر نگهش داشت.

"خودت گفتی حدس بزنم..منم فقط حدس زدم!"

جونگکوک اخم غلیظ تری کرد.

"چیزایی که گفتی حدس نبود"

تهیونگ منتظر بهش نگاه کرد تا ببینه چی شده و حرفی نزد. پسر کوچیک‌تر هم که خوب می‌فهمید معنی این نگاه چیه هوفی کرد. انگار دوباره زیادی تهیونگ رو تو داشتن حوصله دست بالا گرفته بود.

"بدهکاریم همین امروز بهت تموم شد"

تهیونگ ابرو‌هاش رو بالا انداخت و همینطور که به چشم‌های ذوق زده جونگکوک زل زده بود روی صندلی چرخ دار کمی چرخید جوری که جونگکوک که روی پاهاش بود کمرش به میز چسبید.