Marauders Era 1 - Karanlık Çökünce

37 - Euphemia

medya: Marlene McKinnon

Bahçede üç metre uzunluğunda bir kardan adam vardı.

Bu kardan adamın kolları, evde buldukları eski süpürgelerden; düğmeleri ise Euphemia Potter'ın kullanmadığı tabaklarından yapılmıştı. Kardan adamın kocaman lacivert gözleri ve kulaklarına varan geniş, insanda gülme isteği uyandıran bir gülümsemesi vardı.

Kızıl saçları koyu yeşil beresinden taşan kız süpürge fikrinin kimden çıktığını tahmin edebiliyordu, dudaklarının kenarları hafifçe kıvrıldı ve arkasını dönüp cam kapıya doğru yöneldi.

Lily, Potter evini hiç böyle hayal etmemişti. Onun hayallerindeki evde, bahçede küçük bir Quidditch sahası olan, şirin, tek katlı bahçeli bir kır evi olarak canlanmıştı hep. Karşısında duran beyaz cepheli, büyük, dört katlı bir kasır benzeri yapıyı aklından dahi geçirmemişti. Bahçedeki büyük kardan adam, burada kendini yakın hissettiği tek şeydi.

Kanatlı kapı açıldığı zaman çok, çok, çok yaşlı ve parlak tonda bir pembe cüppe giymiş kadın, Lily'ye samimi bir şekilde gülümsedi. "Ah, sen Lily olmalısın! Geç tatlım içeri, biraz geciktin, ama olsun. Evet."

Lily teşekkür ederek içeri geçtiğinde küçük bir Ev Cini kabanıyla çantasını aldı ve yukarı çıkardı, Lily ise kadının onu yönlendirdiği yere doğru ilerledi –büyük ihtimalle mutfaktı. Mutfaktan çeşit çeşit kokular geliyordu –şeker, çilek, çikolata, karamel ve vanilya, havada uçan bazı eşyalar Lily içeri girdiği zaman yerlerine kondular.

"Dağınıklık için kusura bakma," dedi yaşlı kadın kendi kendine mırıldanırcasına. "Effie her şeyin mükemmel olmasını istiyor. Bilirsin işte, her zaman istediğinin olmasını iter –istediğinde de tam ister. Hani istiyor ya, olmazsa olmaz. Biraz fazla ister ama. Her şeyin en iyisini bildiğini düşünür bir de, ah, seni bunlarla sıkmıyorum değil mi?"

"Hiç şansın yok, Blue."

Mutfağa yeni giren kadına dönen Lily'nin ağzı şaşkınlıkla bir karış açıldı. Şimdi gelen büyük ihtimalle diğerinden gençti ve daha uzun, inceydi. Tepesinde toplanmış gümüşi sarı saçları ve koyu kırmızı cüppesi vardı ve ilerledikçe ardından en az 15 tane içinde farklı renklerde krema olan kaplar geliyordu. Lily, bir kaptan aşık olduğu nane kokusunu aldı. Bir an sonra nihayet tüm yemek malzemeleri ada tezgâha yerleşti.

Kadın iç çekerek ellerini çırptı ve Lily'ye doğru yürüdü. "Hoş geldin," dedi sakin bir sesle. "Euphemia Potter ben, evin sahibesi, arkadaki de Blodeuwedd, eşimin ablası. Eğer seni rahatsız ettiyse kusura bakma, bak o da zaten de gidiyordu. Havadan mı kaynaklanır bilmem, ama bu günlerde biraz kafasını üşütmüş."

Lily yeni tanıştığı bu kadına gülümsedi ve kendini tanıttı; "Lily Evans." Elini Euphemia'ya uzattığında kadın biraz tereddüt etti, ama sonra ürkekçe elini sıktı. "Tanıştığıma memnun oldum, ikinizle de. Size nasıl sesleneyim?"

Euphemia gözlerini kısarak asasını mutfak önlüğünün cebine koydu. "Mrs Potter yeterlidir, hayatım."

"Tabii..." Lily bir anlığına kasıldı. "Bu arada, yardım edecek herhangi bir şey var mı? Mutfakta iyiyimdir."

Euphemia, Lily'ye oldukça tanıdık gelen bir şekilde sırıttı. "Sanmıyorum hayatım, ben hallederim." Kremalarıyla uğraşmaya başladı. "Bastırılmaya çalışılan bir Batı Midlands aksanı, Birmingham'dan geliyorsun, pekala... Cisimlendin, iyi seçim. Siz Muggle'ların aksine, şu 'Tekerlekli götürgeçler' konusunda iyi değilim, bağışla lütfen."

Lily zar zor gülümsedi ve Euphemia'nın el hareketlerini izlemeye başladı. Asasını pastaya değdirmeden gezdirerek kırmızı pastanın üstünde altın rengi ışıltılar belirmesini sağlıyordu.