Marauders Era 1 - Karanlık Çökünce

43 - Kutsal 13'ler Konseyi

28 Nisan 1935

Tanrım sen bana yardım et... Üç Büyücü Turnuvası için Beauxbatons'dan gelen gruptan bir arkadaş edinmiştim. İsmi Alison Delacour. Neden bilmiyorum ama onunla sadece çok... samimi hissediyorum. Daha önce olmamış bir şey bu, ya bende bir sorun varsa? Düşünmeden edemiyorum sadece.

Biliyorum, bu düşündüklerim çok, çok yanlış ve üstüne üstlük yasak, ama inan bana günlük, hissettiklerime engel olamıyorum. Utanç verici bir konu bu, iğrenç. Ben kesinlikle iğrenç bir insanım.

Hem söylesem bile ne olacak ki? O harika bir kız; çok popüler, çok başarılı ve çok güzel, ama bense onun tam tersiyim. Üstelik benden bir sınıf büyük, Merlin, bana yardım et, lütfen, ne yapacağımı bilemiyorum... İnsanlar öğrenirse ne yapacağımı bilemiyorum, bilmek dahi istemiyorum... Ölürüm daha iyi.

O ukala, kendini beğenmiş, Karanlık Sanatlar'a bağımlı büyük ağabeyim Igor'un bile bir sevgilisi var. İsmi Natasha, iyi bir kız. İnsanlar nasıl bu kadar normal olabiliyor anlayamıyorum.

Onların gözünde 'Bak, şu kız' diye çağırılmak istemiyorum.

V. K.

Gözlerini sararmış yaprakların üstündeki siyah mürekkepten ayıran Lily, içinde tuhaf bir burukluk eşliğiyle defteri kapatıp çantasının arka gözüne koydu.

Marlene, Venera'nın bu ilk anısını okuduğu zaman neredeyse kusmak üzere olduğu için, Lily tek başına okumayı seçmişti. Aslında Marlene'e hak vermiyor değildi; kim "kötü" bir kadının, kendi annesi için yazdığı romantik satırları okumak isterdi ki?

Venera 15 yaşındayken Karanlık Sanatlar'ı kötülüyordu, diye düşündü Lily, öyleyse niye bir Ölüm Yiyen oldu ki?

Venera'yla Vladimir'in bir ağabeyleri varmış. Lily bunu bimiyordu, henüz öğrenmişti. Igor Karkaroff, bazı kaynaklara göre gizli bir Ölüm Yiyen'di. Lily bundan artık adı gibi emindi.

Komodininin üstündeki takvim, 7 Ocak cuma gününü gösteriyordu.

Lanet olası devriyeler.

Şimşek hızıyla yatağından kalktı ve o gün devriyeleri tamamen unuttuğu için günlük kıyafetlerini çıkardı. Saat öğleden sonra 7.49. Eh, hâlâ vaktim var.

"Bir yere mi gidiyorsun?" dedi yatağında kitap okumakta olan Marianne Macdonald.

"Şey –evet, Mary, devriyeler."

"Bol şans."

"Efendim?"

Mary kitabının üstünden yan taraftaki boş yatağa kısa, anlamlı bir bakış attı ve okumaya geri döndü.

"Ah. Merak etme, sorun çıkacağını sanmıyorum."

Tam da o sırada bir gıcırtı duyuldu ve içeri Marlene'le Dorcas girdi.

"Hey, selam," dedi Marlene. "Black'le Lupin'i gördünüz mü? Hiçbir yerde bulamadık da."

Lily yumurta topuk ayakkabılarının kayışını bağlarken "Hayır," dedi, "ama keşke görseydim. Lupin Sınıf Başkanları toplantısında, yarım saate biter. Ve sanırım Sirius'a bu saatlere ceza vermiştim, Profesör Ecleston'ın elmacık kemiklerini patlatmış da, acaba gitti mi?"

"Profesör Eccleston'ın elmacık kemiklerini mi patlatmış?"

"...neyse, çıkıyorum, gece beni beklemeyin."

*

İki gün sonra pazartesi, Lily ve tüm Gryffindorlar için zorlu bir gün olacaktı. Bitkibilim Profesörü olan Profesör Sprout, geçici bir süreliğine okuldan ayrılmıştı ve konuları yetiştiremeyen, ayrıca Sprout'un gidişini fırsat bilen Profesör Minerva McGonagall, her Bitkibilim dersinde Biçim Değiştirme dersi işlemeye karar vermişti. 'Çok lakayt, fazla tembel ve aşırı konuşkansınız,' diyordu Profesör. Doğum iznine çıkan Valeria Seymour'un yerine gelen Karanlık Sanatlara Karşı Savunma profesörü Eccleston ise her öğrenciden kendilerini tanıtmak için bir bilgilendirme formu yazmasını istemişti; şu ana kadar aldıkları notlar, belgeler, övgüler ve cezalardan oluşan kısa bir sunumu sınıfın ortasında yapacaklardı.