Fire of Seduction (Completed)

Kabanata 5

KABANATA 5

Sa lababo ako dumiretso nang mabas ang note para ihanda ang mga gagamitin ko.

Mabuti na lang pala marunong ako ng konti sa kusina dahil minsan nanunuod at tumutulong ako kay Manang Nieves. Bilang lang ang lutong ulam na kaya ko dahil hindi talaga ako mahilig sa kusina, I prefer to eat than to cook so what can I say?

Habang nagluluto ako ng adobong manok, para sa hapunan— dahil ako lang naman mag isa sa villa— bilang pumasok sa isip ko ang nanay ni Sydney.

Asan kaya sya? Hindi sya sumalubong ng dumating kami kanina. Ano kayang itsura nya? For Zurich's taste, she must be beautiful.

Pinaalis ko ang topic na yun sa utak ko at pilit na idinivert ang isip ko sa plano kong hanapin si Florence. Ang kelangan ko lang malaman, kung kapatid nga ba sya ni Zurich ng sa ganon mapag-isipan ko kung paano ko sya makakausap.

A part of me is praying that she don't end up like my dad, kahit galit ako sa pagsira nya sa pamilya ko gusto kong umasa na okay sya dahil sya lang ang susi para malinis ko ang pangalan ng mommy ko.

Nagluto lang ako ng sapat sakin kaya pagkatapos kong kumain ay naghugas lang ako ng plato at umakyat na ulit sa kwartong tinutuluyan ko para mag shower.

Kahit gusto kong maglakad sa tabing dapat, hindi ko muna ginawa. I need to familiarize this place first.

The next day I woke up. I felt so refreshed. The scent of flowers outside and fresh air filled my lungs.

Bumangon agad ako at naligo ng maalala na unlike sa mansion namin, hindi ako senyorita dito. Ayokong bigyan ng dahilan si Zurich para mapagalitan ako.

I choose to wear a sleeveless cotton shirt and a medium length walking shorts. I should not flirt with him anymore dahil may asawa na syang tao.

The 'I. Should. Not. Seduce. Zurich. Monteclaro' note is flashed in my mind clearly before I went downstairs.

Dumiretso ako sa dining at naabutan na may nakahain nang pagkain doon.

Zurich was with his straight face while reading a newspaper and sipping his black coffee. I remember my dad on him.

"Good morning sir," I greeted him casually.

I don't know what should I do dahil hindi nya pa naman ibinibigay ang job description ko.

Kung para sa kanya trabaho ang ipinunta ko dito, then I should serve him not the other way around.

"Morning. Have a seat," sagot nya ng hindi tumitingin sakin.

Mukhang pareho kami ng iniisip.

Siguro he is with his wife last night and maybe he realized that he should be distant with me. That's what best for the both of us, I think.

Ibinaba nya ang dyaryo at sumulyap sakin. Because I'm sitting on a chair opposite to him, I have no choice but to look at him also.

"Sydney is still in my parent's house so you have to eat breakfast for the meantime. When she came back, you can start your job."

Tahimik kaming kumain at dahil sa awkwardness halos hindi ko malunok ang kinakain ko.

Matapos ang pinakamahabang almusal sa buhay ko nang nag-iiwasan kaki ng tingin.

"May pupunta dito mamaya para ayusin yan, sumunod ka sa office ko para dun natin pag-usapan ang trabahong gagawin mo."