"Ağlama" diye fısıldadım kulağına. Şiddetli ağlaması devam ediyordu.
"Buldum güzelim , buldum anneni ,Ağlama artık. Annen iyi olucak, sana söz verdim ve anneni buldum. Tekrar söz veriyorum, annene bir şey olmayacak söz, Kaan Taşer sözü." Deyip gülüm...
Saat geç olmuştu, ama hala uykum yoktu. Kaan'a döndüm, onun da pek var gibi görünmüyordu. Bana baktıktan sonra oturduğumuz koltuktan ayağa kalktı ve "hadi gel" deyip arkasına döndü, ardından yürümeye başladı.
Bende ayağa kalktım ve peşinden yürürken "nereye?" Diye sorduğumda cevap vermedi. Bir süre daha yürüdükten sonra gümüş kaplama bir asansörün düğmesine basarak kapıyı açtı.
İçeri bir adım attıktan sonra bende peşinden girdim. Asansör bile o kadar lükstü ki...
Eee sonuçta koskoca Taşer hastanesi. Hatırladığıma göre burayı halası yönetiyordu. Merak edince dayanamadım ve sordum.
"Halan burada mı?"
Hayır der gibi kafasını salladı. Ardından asansörün kapısı açıldı ve Kaan hadi der gibi bana baktı. Asansörden çıktığımda Kaan arkamdaydı. Elimi tuttu ve beni bir yere doğru götürmeye başladı.
Boşta kalan elimi kalbime koyduğumda gümbür gümbür attığını gördüm, o sıcak teni tenimi gıdıklıyordu. Bir süre sonra Kaan önümüzde duran cam sürgüyü açtı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Terası incelemeyi bırakıp manzarada gözlerimi gezdirdim. Bir ömür bıraksalar yaşardım burda.
Kaan koltuklardan birine oturdu, haliyle bende oturdum. Hala eli elimdeydi. Niye bırakmıyor diye düşünürken yine merakıma yenik düşüp sordum.
"Senin olsun istersen?" Diye sorduğumda Kaan anlamsız bakışlarını bana çevirdi.
"Hı?"
"Elimi diyorum çok sevdiysen senin olsun istersen?" Dediğimde "hee" deyip elimi bıraktı. Yüzündeki şaşkınlık biraz burukluğa dönmüştü.
Kafamı tekrar manzaraya sabitledim, kafamdaki düşüncelerle incelemeye devam ettim.
Bir süre sonra Kaan lafa girdi.
"Üşüdün mü?"
Çok üşümediğim için kafamı iki yana salladım. O yine de sehpanın altındaki ince ama yünlü örtüyü omuzlarıma koydu.
"Sen?" Dediğimde ise hayır der gibi kafasını salladı. Umursamadan ona biraz daha yaklaştım ve örtüyü onunda omuzlarına koydum. İtiraz etmedi.
Şu an dip dibeydik. Kolunu omzuma attı ve daha çok örtüye sarıp kendine çekti beni.Şu an ki huzurumu anlatamam size .Daha çok manzarayı izledim. Kafam Kaan'ın göğsüne düştü. Gözlerim yavaşça kapanıyordu, bir anda kendime geldim ve Kaan'ın göğsünden kafamı kaldırıp Kaan'a baktım.
O sırada beni izlediğini farkettim. Gözümü sonunda ondan ayırdım.
"Kaan?"
"Efendim?" Dedi sessizce.
"Kalbin neden bu kadar hızlı atıyor?" Dediğimde yutkundu.
Ve sonunda dudaklarını aralayıp konuştu.
"Bilmem,öylesine."
Bir şey demeden tekrar kafamı göğsüne koydum. Bu sefer kalbi daha hızlı atıyordu.
Bu sefer kafamı kaldırmadan konuştum.
"Kaan kalp krizi geçireceksin."
Gülümsediğini hissettim.
"Bir şey olmaz."
Bende gülümsedim ve annemi düşünürken gözlerim kapandı.
*****
Kaan'ın ağzından/
Kalp ritimlerimi ne kadar istesemde normale döndüremedim. Sadece Asya'nın saçlarını ve yüzünün görünen yarısını izliyordum. Uyuyordu. Kalp ritimlerim tekrar eski haline döndüğünde sessizce fısıldadım.
"Asya?"
Tepki vermeyince sesimi hafif yükselttim ve
"Asya?" Dedim tekrar.
Yine tepki yoktu.
Uyuduğundan emin olduğumda Asya'nın omzunda olan elimi kaldırdım ve Asya'nın saçlarına yaklaştırdım, değmek istiyordum ama yapamıyordum. Derin bir nefes aldıktan sonra siyah ve yumuşacık saçlarını elimle okşadım. Kalbim tekrar hızlandı.
Asya'nın dedikleri yankılanıyordu aklımda, annesine birini seviyorum diyordu. O kişi ben olabilir miydim? Bu soru beni fazlasıyla meraklandırıyordu. Ya başkasıysa? Yaşatmazdım ki o kişiyi.
3 saattir yaptığım tek şey Asya'yı izlemekti. Devam ettim izlemeye.
Sabah oluyordu yavaş yavaş, ve benim elim hala Asya'nın saçlarındaydı. Nedensizce kokusunu içime çekmek geldi içimden.
Sonra kafamı geri yasladım ve gökyüzünü izlerken derin bir nefes alıp tekrar asyaya döndüm, yüzümde bir gülümseme belirdi.
Galiba korktuğum şey başıma gelmişti . Galiba ben... Asya'ya aşık olmuştum...
