❤️ပုံျပင္မဟုတ္တဲ့အခ်စ္တစ္ခု🖤

ပုံပြင်မဟုတ်တဲ့အချစ်တစ်ခု(၄၃)❤️🖤

❤️ပုံပြင်မဟုတ်တဲ့အချစ်တစ်ခု🖤

အပိုင်း(၄၃)👨‍❤️‍💋‍👨👨‍❤️‍💋‍👨👨‍❤️‍💋‍👨

Chan...ဟုတ်သားပဲ ငါဘာလို့မတွေးခဲ့မိတာလဲ..
ဒီကောင်လေးဆီမှာလဲ....သခင်လေးနဲ့ပါတ်သတ်
တဲ့ပစ္စည်ူတွေရှိနေမှာပဲ..မဖြစ်ဖူး ငါတစ်ခုခုကြံမှ
ဒီပစ္စည်းတွေကို...သခင်လေး..လုံးဝတွေ့လို့မဖြစ်ဖူး
ငါဘာလုပ်ရမလဲ...ဒီပစ္စည်းတွေအိမ်ရောက်မလာ
အောင်....

🖤❤️🖤❤️🖤❤️🖤❤️🖤❤️🖤❤️🖤

"ဒေါက်...ဒေါက်..."

"တံခါးခေါက်ပြီး ...Perth တံခါးကိုဟဟလေး
ဖွင့်လိုက်ကာ..."

"နေဘုန်း...Perthဝင်လာခဲ့မယ်နော်"

"ခွင့်တောင်းသလိုလေးပြောကာ....အခန်းထဲဝင်
လာခဲ့တော့...မှန်နံရံကြီးကနေ...အပြင်ကိုငေးနေ
တဲ့သူက...လှည့်မကြည့်ပေ..."

"နေဘုန်း"

"အသံလေးကို ချိုနေအောင်ထားပြီး.....ခေါ်တာလဲ
လှည့်မကြည့်...ဟွန်း...နေရာတစ်ကာသူ့စိတ်ကြီးပဲ
Peeth စိတ်မရှည်တော့စွာ...သူ့အနားလျှောက်
သွားလိုက်ရင်း.."

"နေဘုန်း ဆိုတာခေါ်နေတာမကြားဘူးလား"

လက်တစ်ဖက်ကို...အတင်းလှုပ်ယမ်းခေါ်မှ သူက
လှည့်ကြည့်သည်။

"ပြော"

မျက်ခုံးပင့်ကြည့်ကာ...ပြောလိုက်တဲ့...သူ့ရဲ့စကား
သံကမာထန်နေလျှက်...

"မင်း...စိတ်ဆိုးသွားတာလား"

Perthအမေးကြောင့် သူမျက်မှောင်ကုတ်သွား
ကာ ငေးနေရာကနေ ဒီဘက်ကိုလှည့်လာရင်း...

"စိတ်ဆိုးရအောင်...မင်းက ကိုယ့်ကိုကလေးလို့
ထင်နေတာလား..ကိုယ်မင်းကိုဒေါသထွက်တာ
ကိုယ်မဟုတ်တဲ့...တစ်ခြားတစ်ယောက်ကို...
မင်းအဲ့လောက်အလေးထားနေတာ ကိုယ်မကြိုက်
ဘူး"

"အဲ့ဒီလိုမတွေးပါနဲ့လား..နေဘုန်း...Perthသွား
ယူမယ်ဆိုတဲ့ပစ္စည်းတွေက..ကိုကိုပုံတစ်ခုထဲမ
ဟုတ်ပါဘူး..Perthတို့မိသားစုပုံတွေရော ပါပါ
တယ်"

Perth ရှင်းပြသလိုပြောလိုက်ပေမဲ့...သူ့ရဲ့ကုတ်
ထားတ့ဲမျက်ခုံးတွေက ပြေလျှော့မသွားပေ..