Dzieci wszystkich krwi

Rozdział Szesnasty

- Nie uważam, że Królowa powinna wyruszyć na tę misję. Powinna odwiedzić Wybrzeże, ale nie walczyć z dueniami - powiedział Kanclerz. Jego złote oczy mnie świdrowały.
- Przypominam, że Królowa jest już Mądrością Viracochy i posiada potrzebną moc - powiedziała Yamacha, Wielka Szamanka.
Na moich oczach w Wielkiej Sali rozgrywała się rozgrywka polityczna, a ja zamierzałam rozegrać ją na swoją korzyść. Wiedziałam, czego chcę i czego wymaga ode mnie poczucie sprawiedliwości.
- Być może Kanclerz powinien spytać Radę Miejską, jeśli ma wątpliwości - powiedziałam. - Jestem taką samą obywatelką Casucar jak wszystkie inne i podlegam jej jurysdykcji.
- Ja bym poradziła się magicznych ekspertów - powiedziała Yamacha, patrząc zgryźliwie na Kanclerza. - Niech oni zdecydują.
Kanclerz spojrzał na Pachateca.
- Królu? Wasza Wysokość...?
- Ja zdaję się na Strażnika - odpowiedział Pachatec - To on i Królowa wyruszą w tę podróż.
- Ja ufam Jej Wysokości - powiedział Timon spokojnym głosem - Wierzę, że to ona jest gotowa dzielić ze mną tę niebezpieczną misję. Czyż Viracocha nie obdarzył jej mocą kryształów i piorunów?
- A ile razy Jej Wysokość jej używała? - spytał Kanclerz. No cóż, w tym akurat miał rację.
- Wiem, że jestem niedoświadczona - powiedziałam. - Ale któż inny ma stanąć u boku Strażnika i zapewnić Lud Wybrzeża o tym, że para królewska czuwa nad jego bezpieczeństwem?
- To królestwo ma wielu doświadczonych magów elektryczności.
- Ale żaden nie został obdarzony taką mocą, jak ja - powiedziałam.
- Nawet ja - zaznaczyła Yamacha, stukając laską.
- Czy Wasza Wysokość nie martwi się o swoją żonę? - spytał Kanclerz.
- Martwiłbym się o nią, gdybym nie miał pewności, że Strażnik będzie chronił ją, a ona Strażnika - odpowiedział Pachatec. - Ale ja jej ufam. Skoro zresztą Królowa na razie wybiera się po prostu na Wybrzeże, ona i Strażnik będą mieli czas, by zdecydować między sobą, jak będą ze sobą wspóľpracować.
Spojrzał na Kanclerza łagodnie acz stanowczo. Starszy mężczyzna się poddał.
- Nie mówcie, że was nie ostrzegałem - burknął.

***

Napisałam list do mamy i sióstr, ale nie wyjawiłam im, jak będzie wyglądać druga część mojej wyprawy. Napisałam tylko że jako Królowa po raz pierwszy będę odwiedzać wybrzeże, i że udaję się tam wraz ze Strażnikiem i niewielką świtą.
Oprócz członków Gwardii i Zielonej Straży, mnie i Timonowi mieli towarzyszyć Lucia i Vayacha. Julio, jako Cień Strażnika, musiał zostać w stolicy. Z jakiegoś powodu - i to nie bynajmniej ze strachu przed dueniami - bardzo mu się to spodobało.
Nie myślałam o niebezpieczeństwie. Uznałam, że strategię i plan działania opracujemy na miejscu, kiedy już objadę miasteczka Wybrzeża oraz odwiedzę starożytne miasto Carena. I oczywiście chciałam spotkać rodzinę Timona. Nie mogłam się tego doczekać.
Oprócz różnych zestawów ubrań wzięłam nóż, sztylet i dwa pistolety - jeden na strzałki, drugi na kule. Wielka Szamanka Yamacha podarowała mi także laskę z wprawionym na górze diamentem, otoczonym przez rozwidlone drewno.
- Ten kryształ pomoże ci katalizować moc - powiedziała i ucałowała mnie w czoło, jakby była babcią - czarodziejką, a ja jej wnuczką. Przyjęłam jej dar z wdzięcznością.
- Nie poddawaj się iluzji - dodała - To uchroni cię przed czarem duenii. Myślę, że ty jesteś odpowiednią osobą do walki z nimi. Jesteś zarówno inteligentna jak i praktyczna.
- Uważasz, że nie poddaje sję iluzjom.
Kiwnęła głową.
- Właśnie. Nie zwiedzie cię piękno duenii. I nie ma to nic wspólnego z faktem, że jesteś zwrócona ku mężczyznom. Duenie mogą zmamić również przeciętną kobietę - obietnicą władzy, uznania, zdobycia miłości...
- Ja niczego nie żądam.
- I to ci pomoże. Będziesz musiała chronić Strażnika, Królowo. Jego serce jest kruche.
- Będę go chroniła - obiecałam.

***

W podróż na Wybrzeże mieliśmy wyruszyć balonem. Trochę mnie to zdziwiło, ale w sumie się ucieszyłam. Nigdy jeszcze nie podróżowałam w ten sposób.
W jednym balonie mieliśmy podróżować ja, Lucia, Timon, Vayacha i Intatec, mag pogody. Był on smukłym miedzianoskórym mężczyzną o długich włosach ozdobionych piórami. Nosił wielobarwną szatę i bursztynowe bransolety na nadgarstkach. Sprawiał tak imponujące wrażenie, że nie wiedziałam za bardzo, jak się do niego zwracać.
Na szczęście był dla mnie bardzo miły.
- Cieszę się, że ziemia ta ujrzała swą nową królową - powiedział.
On i Vayacha znali się z jej pierwszych lat spędzonych w górach i ciągle rozmawiali o kuzynach, zgonach, zaręczynach i ślubach. Gdybym przypuszczała, że moja dziarska przyjaciółka i ekscentryczny mag będą plotkować jak dwa stare pryki albo dwie babcie...
- Przygotuj się - ostrzegł mnie Timon żartobliwie. - Na Wybrzeżu będę zachowywał się tak samo. Nadmiar ciotek i kuzynów.
Wyruszał w dziwnie dobrym nastroju, chociaż nie wziął ze sobą nawet Pacotico. Obawiał się, że zwierzątko mogłoby zostać wykorzystane przez duenie.
Lecieliśmy przez tydzień. Dzięki mojemu zmysłowi elektryczności omijaliśmy burze, a dzięki powietrznej magii Intateca podróżowaliśmy szybciej. Lucia zachwycała się zmiennymi krajobrazami - od gór, przez dżunglę, po pustynie, do sawanny. Zachowywała się jak nastolatka na wycieczce.
- Zawsze chciałam zobaczyć Wybrzeże - wyznała, podniecona.
Timon stanąľ przy niej przy ściance kosza, i wskazując na północ, powiedział:
- Wiedz zatem, Promienista Lucio, że nie masz bujniejszej i zieleńszej krainy nad Wybrzeże.
Lucia zachichotała, rozbawiona jego stylizacją. Nie byłam zazdrosna. Wiedziałam, że jedyne co ich łączy, to usługa jaką wykonał dla niej Timon.